Populaire Bijbelverzen uit مَتّی 5

Deel

هَمژی چه کَس چِرایه بَرنادَته گو اَوه دانِتَ بِن سَلِگَگه، بَلگو اَوه دِدانِتَ سَر جیه چِرایه گو نوره بِدَتَ تواوی مِرُوه ماله. هَ وِسا بِهلِن نورا وَ بِکَویتَ سَر خلقه گو شُلِت وَ یه قَنج بِبینِن و سِتایِشا بابه وَ، گو اَسمانی دایَ، بِگَن.

«اون نورا عالَمه نَ. شَهرَگ گو سَر سَره چییایَگه چه بویَ، نایِتَ وَشارتِن.

خَنیَگه حاله اَونه دلپاک چون گو اَو دیه خدا بِبینِن.

خَنیَگه حاله اَونه گو بِرسی و تِرنیه صالِح بونه نَ، چون گو اَو دیه تِر بِن.

بله اَز بُ وَ دِبِژِم هَژَ دُژمِنِت خو بِگَن و بُ اَونه گو اَذیَتا وَ دِگَن، دعایا قَنج بِگَن،

خَنیَگه حاله اَونه گو له رِح دا فقیر و ژارِن، چون گو پادشاهیا اَسمانی یا وانَ.

خَنیَگه حاله اَونه آشتیگِر چون گو اَو دیه زاروگه خدا بِنَ گاز گِرِن.

خَنیَگه حاله اَونه گو تازیدارِن، چون گو اَو دیه اِمِن بِن.

خَنیَگه حاله اَونه گو بَر خاطره صالِح بونه اَذیَته دِبینِن چون گو پادشاهیا اَسمانی یا وانَ.

خَنیَگه حاله اَونه گو رَحمه دِگَن چون گو رَحم دیه وان بِتَ گِرِن.

خَنیَگه حاله وَ، هِنگه گو خلق ژه بَر خاطره مِن، دِژونا بِدَنَ وَ و اَذیَتا وَ بِگَن و هر قِسَیَگَ خِراب دِرُودا له ضِدّ وَ بِژِن. کَیف بِن و شادیه بِگَن چون گو خَلاته وَ اَسمانی دا عَظیمَ. چون هَ وِسا پِیغَمبَره گو پِش وَدا بون، اَذیَت گِرِن.

خَنیَگه حاله اَونه رِح سوِک، چون گو دیه بِبِنَ وارِثه عَردی.

«اون خِیا دُنیایه نَ. بله هَگو خه طاما خو ژه دَست بِدَت، چاون دِبیت اَوه دیسا شور گَن؟ ایدی گِیر چه شُله نایِت خِنجی هِنده گو بِتَ رِژاندِن و بِن پِیه خلقه دا بِتَ پِپَس گِرِن.

بَهنده اون دِبی کامِل بِن هَ وِسا گو بابه اَسمانیه وَ کامِلَ.

بَهنده ”بَلِیا“ وَ ”بَله“ بیت و ”نَیا“ وَ ”نه“، چون گو خِنجی وینَ، ژه پیسیتیه تِت.

«وَ بیهیستیَ گو هاتیَ گُتن، ”چاو بَدَلا چاوی و دِدان بَدَلا دِدانی.“ بله اَز بُ وَ دِبِژِم، پِشیا مِرُوه شُل پیس نَراوَستِن. هَگو هَچی کَسه سیلّیَگه سَر لاما تَ یا راسته بِدَت، لاما خو یا دی ژی بِزُورینَ بُ آلیه وی.

بَهنده هَگو چاوه تَ یه راسته باعیث بیت تِ گُنَهه بِگَی، اَوه دَرخینَ و پاوِژَ دور، چون گو یا باش بُ تَ اَوَیَ گو اَندامَگ ژه اَندامه خو ژه دَست بِدَی حَتا هِنده گو تواوی بَدَنا تَ بِتَ هاوِتِن ناو جَهنَمه دا. و هَگو دَسته تَ یه راسته باعیث بیت تِ گُنَهه بِگَی، اَوه بِبِرَ و پاوِژَ دور، چون گو یا باش بُ تَ اَوَیَ گو اَندامَگ ژه اَندامه خو ژه دَست بِدَی حَتا هِنده گو تواوی بَدَنا تَ بِچیتَ ناو جَهنَمه دا.