Huil eens hard

Een broeder vroeg vader Poimên: ‘Wat moet ik doen met mijn zonden?’ De grijsaard sprak tot hem: ‘Wie zijn zonden wil wegwassen, wast ze met tranen, en wie wil groeien in de deugden, laat ze groeien met tranen. Want onze tranen zijn de weg die de Schrift en onze Vaders hebben overgeleverd. Ze vertellen ons: ‘Huil. Een andere weg bestaat er niet.’

Woestijnvader Poimên

‘Huilen is de weg tot God,’ is toch wel een hele bijzondere uitspraak van woestijnvader Poimên. Nu staan verdriet en tranen op zichzelf niet centraal. Dat zou weinig goeds brengen. Nee, de focus ligt op een droefheid die tot berouw leidt. Dit wordt in de Bijbel een ‘welgevallige droefheid’ genoemd (2 Korintiërs 7:10). De woestijnmonniken hebben daar ook een prachtige uitdrukking voor: ‘vreugdebarend verdriet’. Maar nu vraag je je misschien af: ‘Hoe kan vreugde geboren worden door verdrietig te zijn?’

Vader Poimên gebruikt het beeld van zonden als vuiligheid, een heel Bijbels beeld; in de Bijbel wordt vaker over het reinigen van zonden wordt gesproken (2 Korintiërs 7:1). Poimên adviseert die vuiligheid weg te wassen met tranen. Het is een mooi pastoraal beeld dat past bij het karakter van Poimên, een naam die ‘herder’ betekent. Het is een liefdevol beeld van onze samenwerking met God: wij offeren onze tranen en Hij geeft er schoonmaakkracht aan, zodat ze onze zonden kunnen wegwassen; een hernieuwd dopen (Psalm 51:19). 

Zo brengen tranen ons naar Gods vreugde. De vreugde van zijn troost, vergeving en heiliging. Schaam je dus niet voor je tranen. Als je huilt ben je in goed gezelschap. Job keek ook door zijn tranen naar God (Job 16:20), Christus bad met tranen en smekingen (Hebreeën 5:7) en Davids tranen waren zo waardevol dat God ze een voor een telde (Psalmen 56:8). Wees niet bang voor de tranen van je zwakheid, ze zijn de weg naar de liefde van God.