Van vijand tot vriend

In de woestijnvaderspreuken staan mooie verhalen die zo sterk zijn dat ze eigenlijk geen verdere uitleg nodig hebben. Een voorbeeld hiervan is het volgende verhaal over woestijnvader Poimên, dat gaat over vriendschap en jaloersheid:

Nog voor de tijd dat de volgelingen van monnik Poimên naar Egypte kwamen, leefde er een grijsaard die heel bekend was en door veel mensen gerespecteerd werd. Maar toen Poimên en zijn volgelingen naar Skêtis kwamen, lieten de mensen hem in de steek en gingen naar Poimên. Hierover werd de grijsaard jaloers en hij begon roddels over hen te verspreiden. 

Poimên hoorde van de roddels en had er verdriet van. Hij besprak zijn gedachten met de medemonniken: ‘Wat zullen wij doen voor die grote grijsaard? Want de mensen hebben ons narigheid bezorgd door de grijsaard in de steek te laten, door hun aandacht te richten op ons. Ik snap er niets van, wij zijn toch helemaal niet bijzonder? Maar goed, hoe kunnen wij die heilige grijsaard nu geruststellen en vrede met hem sluiten?’ (Romeinen 12:13-17) Na een tijdje had Poimên iets bedacht en zei tegen zijn leerlingen: ‘Laten we een paar lekkere gerechten klaarmaken en een paar liter wijn verzamelen. Dan gaan we naar hem toe om er samen van te genieten. Misschien kunnen wij hem daardoor genezen van de jaloersheid.’ (Spreuken 14:39)

De monniken verzamelden het eten en met z’n allen gingen ze op weg naar de grijsaard. En toen zij op de deur klopten, gaf een leerling van de grijsaard antwoord en zei: ‘Wie bent u?’ Ze zeiden: ‘Wilt u tegen de grijsaard zeggen dat vader Poimên is er, hij wil graag zijn zegen ontvangen.’ Toen zijn leerling de boodschap had overgebracht, kwam hij snel terug en zei: ‘Jullie kunnen beter gaan, de grijsaard zegt dat hij geen tijd heeft.’ Poimên en de monniken waren teleurgesteld, maar bleven liefdevol staan, wachtend in de gloeiende hitte van de woestijnzon en zeiden: ‘Wij gaan niet weg voordat wij de grijsaard ons respect hebben kunnen tonen.’ 

Toen de grijsaard hun nederigheid en hun geduld zag, kreeg hij spijt, opende de deur en verwelkomde hen. Ze gingen naar binnen en lieten het zich goed smaken, samen met hem. En onder het eten zei de grijsaard: ‘Alle goede verhalen die ik over jullie gehoord heb zijn waar. En dat niet alleen, wat ik nu heb gezien is wel 100 keer meer dan ik had verwacht.'

Vanaf die dag werden de grijsaard en Poimên goede vrienden.

Woestijnvader Poimên