Jona: Geschiedenis & ArcheologieVoorbeeld

Jona en de zeelieden (Jona 1:4-9)

Jona waant zich veilig op zijn privéschip. Dan werpt God een storm op zee. De zeelieden roepen ‘elk tot hun god’. Velen voelden zich destijds verbonden met voorouderlijke beschermgoden. Deze goden ontvingen verering, maar werden niet als de oorzaak van een storm gezien. De zeelieden roepen tot hen, omdat ze hopen dat één hen kan helpen.

Jona doet niets. De zeelieden doen alles. Ze gooien basisbezittingen overboord, zoals voedsel en water voor de reis. Jona slaapt diep. De kapitein beveelt hem zijn God aan te roepen. Jona heeft daarin weinig interesse. Wie vlucht voor God wil ook niet met Hem praten.

Dan werpen ze het lot. Als het lot op Jona valt, vragen ze informatie. Het wordt geopenbaard dat Jona over cruciale informatie beschikt. De vragen van de zeelieden laten zien dat ze niets over Jona wisten. Besef dat ze dit doen, terwijl er een zware storm is. Het is geen aangenaam gesprekje op een zonnig scheepsdek.

Jona vertelde wie hij was. Zijn God was de God van de hemel. Dat herkenden de zeelieden in hun beschermheer Baäl-Shamem die ‘meester van de hemelen’ was. Voor Jona is God ook de God die de zee en het droge maakte. Zijn God is dus hoger dan de hemelgod Baäl en de zeegod Yamm.

Om over na te denken: Vind je het ironisch dat Jona via een schip wilde vluchten voor een God die de zee had gemaakt?