Maar wij herkennen Jezus

Gisteren hebben we het gehad over de stille wateren. Psalm 23 legt vanaf vers 4 een contrast tussen donker en licht. Maar in de Evangeliën ontdekken we nog een andere tegenstelling. Namelijk het verschil tussen de stille wateren en de golven van de storm.

Je leest in Matteüs 14 over de storm op het meer. Hier komt een andere dynamiek om de hoek kijken. Het gaat er niet om of we Jezus wel kunnen zien. Maar in dit verhaal gaat het erom of we Hem wel herkennen als we Hem zien.

Het is een bijzonder beeld om voor je te zien. De discipelen in een boot, een heftige storm, vol tegenwind. En wanneer Jezus in hun storm komt aanlopen, komt er geen rust en vrede in hun hart. Nee, het tegenovergestelde gebeurt! Ze zien Hem aan voor een spook. De discipelen schreeuwen het uit. Ze zijn in paniek. Totdat de stem van Jezus klinkt: IK BEN het.

In ons leven is het soms ook meer de vraag of we Jezus wel herkennen, dan dat de vraag relevant is of Hij er wel is. Jezus heeft ons beloofd om met ons te zijn, alle dagen van ons leven, tot de voleinding van de wereld (zie Matteüs 28:20). Zijn aanwezigheid is een zekerheid. De uitdaging is, om Hem te zien als ons beeld vertroebeld is door de stormen van ons leven.

Onthoud: er is geen storm in je leven waardoor Jezus niet kan komen aanlopen! Hij is groter dan elke storm in jouw leven. Hij is aanwezig in je leven, dwars door de storm. De vraag is niet of we Hem nog kunnen zien, de vraag is of we Hem herkennen!