De missie van Jezus navolgen

Voor William Booth, die in 1865 in Londen het Leger des Heils oprichtte, betekende het Goede Nieuws meer dan het redden van zielen. Hij bedacht het motto ’soep, zeep en verlossing’. Voor hem was het voorzien in menselijke behoeften net zo belangrijk als het verkondigen van het evangelie. Andere missionarissen en evangelisten kunnen dit uit eigen ervaring bevestigen: met een lege maag zal niemand naar je luisteren, hoe geweldig je boodschap ook is.

Danielle Strickland, voormalig hoofd van het Leger des Heils, vertelde over een 14-jarige student in haar stad. Tijdens een lunchpauze merkte de student een andere jongen op die geen eten had. Zijn familie was extreem arm. Hij besloot zijn maaltijd met hem te delen. De volgende dag gaf hij hem alles wat hij had en at zelf niets. Dit ging zo een paar dagen door. Toen hij heel hongerig thuiskwam, lachte zijn moeder en zei: "Tieners, het is ook altijd wat." Vervolgens gaf ze hem te eten. De twee jongens werden langzamerhand vrienden. De jongen die zijn eten bleef weggeven, vertelde de ander steeds weer over Jezus en kort daarna begon de jongen ook Jezus te volgen.

Meestal volgen mensen eerst de boodschapper en dan pas de boodschap. Een geloofwaardige boodschapper is iemand die de ander volledig accepteert met al zijn of haar behoeften en niet alleen praat, maar ook handelt.

De blijde boodschap van Jezus omvat meer dan alleen woorden. Deze blijde boodschap heeft handen en voeten – de onze! Het evangelie moet gepredikt worden aan geest, ziel en lichaam van mensen, anders is het niet compleet.

Reflectie

Waar zijn jouw handen en voeten vandaag nodig?