Tijd is een kostbaar geschenk

Armoede betekent niet alleen een gebrek aan spullen. Armoede kost ook veel tijd.

Alisha in Bangladesh loopt vaak tweeënhalf uur zwaar bepakt naar een beekje. Eenmaal aangekomen laat ze haar wasgoed weken en schrobt ze het in vies water naast stinkend afval. Dan wringt ze alle kleren uit en draagt de nu nog zwaardere lading weer terug om ze vervolgens aan de zijkant van de hut op te hangen.

Dit neemt een hele dag in beslag en verhindert haar om iets anders te doen. Heb je God ooit bedankt voor je wasmachine?

Pendua in India verzamelt koeienmest. Ze maakt er balletjes van die ze in de zon laat drogen. Daarna haalt ze water in een plastic jerrycan. Een enkele reis duurt minstens een uur. Onderweg verzamelt ze brandhout dat ze verkoopt in de hoofdstraat van het dorp. Met de opbrengst koopt ze op de terugweg wat groenten. Die draagt ze mee naar huis, samen met de volle kan water. Daarna maakt ze vuur met de gedroogde koeienmestballen. Het water moet eerst gekookt worden. In een stenen molen maalt ze met de hand drie handenvol granen die ze nog in voorraad had. Ze voegt de groenten en wat kruiden toe en kookt alles tot pap. Gemiddeld doet Pendua hier elke dag zes uur over. Heb je God ooit bedankt voor je keukengerei, de inhoud van je voorraadkast, schoon drinkwater uit de kraan, elektriciteit en tijdbesparende apparaten?

Reflectie

‘Tijd is geld’ is een bekende uitdrukking. Iemand die geld heeft, heeft ook tijd, meer dan Alisha en Pendua ooit zullen hebben. Tijd is zo'n kostbaar geschenk. Waar besteed jij je tijd aan en wat is de waarde ervan in het Koninkrijk van God?