In de gevangenis met Psalm 107 (I)

Door Sabina Wurmbrand

Lieve zusters en broeders, ik neem u mee naar een gevangenis in Roemenië waar duizenden vrouwen in een slavenarbeiderskamp zaten – christenen, niet-christenen, politieke gevangenen – samen met straatvrouwen, moordenaars en dieven. Het was erg zwaar. Vaak zeiden vrouwen in tranen: "Als ik ooit weer vrij zal zijn, zal ik nooit meer klagen dat iets te zwaar is. Als ik ooit weer vrij zal zijn, zal ik nooit meer met mijn man of kinderen praten zoals ik deed." Er waren zoveel tranen van berouw. We hoeven niet te wachten op communistische gevangenissen. Tranen van berouw zijn een grote zegen voor je hart en voor het Koninkrijk.

Tijdens de nachten in onze donkere, koude gevangeniscel in Roemenië, droomden we terwijl we sliepen, dat we thuis waren, en het was zo zoet en goed. Maar vroeg in de morgen werden we gewekt door een hard geluid en we beseften meteen dat we niet thuis waren, maar in de gevangenis. Toen de niet-christenen 's morgens hun ogen openden en beseften waar ze waren, begonnen ze te vloeken en te schelden – ze vervloekten de gevangenis, hun leven en hun moeders.

Het vloeken en schelden aan het begin van de dag was erger dan alle martelingen, afranselingen en honger. Het was alsof je in de hel was. Toen de vloeken begonnen, kwamen wij christenen samen om te bidden en zeiden wij tegen de Heere dat de honger, de afranselingen en de bespotting van de communisten weliswaar voorbij waren, maar dat de vloeken waren als een uur in de hel. We konden er niet tegen. Onder ons was een jong christelijk meisje dat rijker was dan alle vrouwen omdat zij Gods Woord in haar hart had opgeslagen. Wij hadden nooit een Bijbel gehad. Zoals wij honger hadden naar een beetje brood, zo hongerden wij naar een Bijbel. Onze kleine groep vroeg de Heere: "Hoe kunnen we het uithouden? We zijn in de hel! Wat moeten we doen?"

Toen zei dit jonge christelijke meisje: "We hebben een programma voor alle christenen waar ze ook zijn: Psalm 107." Weet je hoe die begint? 'Loof de HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig.' Weet je hoe het verder gaat? 'Laten zo spreken wie de HEERE verlost heeft, die Hij verlost heeft uit de hand van de tegenstanders.'

Wat moeten we doen te midden van onze problemen? Laat de verlosten van de Heere het zeggen. Als de vele tranen op ons gezicht staan, zeggen we dan: ‘Hoe kan ik dit probleem oplossen?’ Dan weten we hoe klein en hoe zwak we zijn. Je kunt het nooit in je eigen kracht kunnen oplossen. Dank de Heere. Hij heeft je hier gebracht. Zijn genade houdt stand, zelfs voor jouw problemen."

Dus daar in de gevangeniscel, vroeg in de ochtend, besloten we, toen we onze ogen openden en ons klaarmaakten om naar ons werk te gaan, dat dit onze groet zou zijn aan wie we ook zagen: "Loof de HEERE, Want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig."

Welke Bijbelse groet wil jij overnemen en regelmatig gebruiken?