Jonathan en David, Een Bijzondere VriendschapVoorbeeld

Saul en Jonathan stierven in de oorlog

“De Filistijnen hielden dicht op Saul en zijn zonen aan, en de Filistijnen doodden Jonathan, Abinadab en Malchisua, de zonen van Saul…. Toen nam Saul het zwaard en liet zich erin vallen” (1 Samuel 31:2-4, HSV).

Het laatste hoofdstuk over Jonathan is ontzettend droevig. Zijn leven kwam op een tragische manier ten einde in een veldslag tegen de Filistijnen. Hij stierf daar tegelijk met zijn broers, zijn vader en tal van andere soldaten. De Filistijnen haalden een klinkende overwinning en veroverden een groot gebied op Israël. Het hoofd en de wapens van koning Saul namen ze als trofee mee naar de tempels van hun goden en zijn lichaam hingen ze aan een stadsmuur. Ook Sauls zonen werden zo opgehangen. Wat een vernedering!

Een groep mannen uit Israël maakte daar een eind aan door de lichamen ‘s nachts weg te halen, te verbranden en de beenderen bij hun eigen stad te begraven. Jaren later werden die door David overgebracht naar Sauls geboortegrond en familiegraf, als een laatste eerbetoon.

In dit trieste verhaal valt op hoe Jonathan zijn vader tot het einde toe trouw bleef, hoewel hij het absoluut oneens was met Sauls gedrag tegenover David. Zoals David het in een lied uitdrukte: “Saul en Jonathan, bemind en geliefd in hun leven, in hun dood niet gescheiden...” (2 Samuel 1:23, HSV).

Sauls leven eindigde intriest doordat hij God had verlaten. Ook zijn zoon Jonathan droeg daar de gevolgen van. Is dat wel eerlijk? Wat vind jij?