Transformationeel leiderschap (2): PaulusVoorbeeld

In de luwte

In Jeruzalem wordt Paulus wel opgenomen in de gemeente, na het getuigenis van Barnabas ten overstaande van de apostelen. Hij kon zich vrij bewegen en openlijk spreken over Jezus.

Maar ook hier ging het al snel mis, de Griekse Joden wilden hem doden. Waarom eigenlijk? bedacht ik me. Ze hoorden de apostelen toch ook openlijk spreken over Jezus? Ik denk dat het iets te maken heeft met Paulus' verleden, maar vooral met zijn houding. Hij had er nog geen flauw benul van hoeveel impact zijn transformatie en woorden op mensen hadden.

En dat gebeurt best vaak met leiders die een radicale verandering hebben meegemaakt. Ik herken het ook wel een beetje bij mezelf van een paar jaar geleden. Je hebt zoiets fantastisch ervaren. Iedereen moet het weten en je kunt je bijna niet voorstellen dat iemand dit niet fantastisch vindt. Maar ondertussen kunnen er zomaar brokken ontstaan.

Dan is het soms goed een tijdje de luwte in te gaan. Om tot rust te komen, te verwerken wat er allemaal gebeurd is en nadere orders te ontvangen van de Heer. De apostelen begrepen dit ook. Ze verstonden het, staat in vers 30, en ze sturen hem naar Tarsen, zijn geboorteplaats. Is dat niet interessant? Terug naar zijn roots. Om zo dieper geworteld te raken in zijn nieuwe identiteit.