Popularne wersety biblijne z Luc 5

Udostępnij

A phan orffennodd lefaru, dywedodd wrth Simon, “Gwthia i’r dwfn; a gollyngwch eich rhwydau am ddalfa.”

Ac atebodd Simon, “Meistr, trwy gydol nos y llafuriasom, heb ddal dim; ond ar dy air di, mi ollyngaf y rhwydau.” Ac wedi iddynt wneuthur hyn, caeasant am liaws mawr o bysgod; ac yr oedd eu rhwydau yn rhwygo.

Âi yntau o’r neilltu yn y diffeithleoedd a gweddïo.

Ni ddeuthum i alw rhai cyfiawn, ond pechaduriaid, i edifeirwch.”

A phan welodd Simon Pedr, fe syrthiodd wrth liniau Iesu, gan ddywedyd, “Dos ymaith oddi wrthyf i, canys dyn pechadurus wyf, Arglwydd.”

Ac atebodd yr Iesu iddynt, “Nid rhaid i’r rhai iach wrth feddyg, ond i’r rhai gwael.

Ac wedi dwyn y llongau i dir, gadawsant y cwbl a’i ddilyn ef.

A phan oedd ef yn un o’r dinasoedd, dyma ŵr yn llawn gwahanglwyf; ac wrth weled yr Iesu fe syrthiodd ar ei wyneb, a deisyf arno, gan ddywedyd: “Arglwydd, os mynni, ti elli fy nglanhau.” Ac estynnodd ei law, a chyffyrddodd ag ef, gan ddywedyd, “Mynnaf, glanhaer di.” Ac yn ebrwydd ymadawodd y gwahanglwyf ag ef.

Ond ymledodd fwyfwy y sôn amdano, ac ymgasglai tyrfaoedd lawer i wrando, ac i’w hiacháu o’u hafiechydon.