Dzieje Apostolkie 15
15
Nawrócenie pogan a zakon Mojżeszowy
1 #
Gal. 5,2
A pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni.
2 #
Dz. 11,30; Gal. 2,1 Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, żeby Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich udało się w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy.
3Ci tedy, wyprawieni przez zbór, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.
4 #
Dz. 14,27
A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zbór oraz apostołów i starszych, i opowiedzieli, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich.
5Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego.
Sobór apostołów w Jerozolimie
6Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby tę sprawę rozważyć.
7 #
Dz. 10,44; 11,15 A gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.
8Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam,
9 #
Dz. 10,34
I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca.
10 #
Gal. 3,10; 5,1; Mat. 11,30 Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść?
11 #
Gal. 2,16; Efez. 2,4—10 Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni.
12I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła, gdy opowiadali, jakie to znaki i cuda uczynił przez nich Bóg między poganami.
13 #
Dz. 21,18; Gal. 2,9 A gdy ci umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie!
14 #
Dz. 15,7—9; Łuk. 1,68 Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego.
15 #
Am. 9,11—12
A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano:
16 #
Jer. 12,15
Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida,
I odbuduję jego ruiny, i podźwignę go,
17Aby pozostali ludzie szukali Pana,
A także wszyscy poganie,
Nad którymi wezwane zostało imię moje,
Mówi Pan, który to czyni;
18 #
Izaj. 45,21
Znane to jest od wieków.
19Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga,
20 #
I Mojż. 9,4; III Mojż. 3,17; 5,2; 17,10—16 Ale polecić im, żeby się wstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od nierządu, od tego, co zadławione, i od krwi.
21 #
Dz. 13,15
Mojżesz bowiem od dawien dawna ma po miastach takich, którzy go opowiadają, gdyż czyta się go w synagogach w każdy sabat.
List do nawróconych pogan
22Wówczas postanowili apostołowie i starsi razem z całym zborem posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę, zwanego Barsabaszem, i Sylasa, zajmujących wśród braci przodujące stanowisko,
23Dając im do ręki następujące pismo: Apostołowie i starsi, bracia braciom, pochodzącym z pogan w Antiochii i w Syrii, i w Cylicji, przesyłają pozdrowienie.
24 #
Dz. 15,1
Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli dusze wasze, bez naszego upoważnienia,
25Postanowiliśmy jednomyślnie posłać do was wybranych mężów wraz z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem,
26Ludźmi, którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
27Wysłaliśmy tedy Judę i Sylasa, którzy wam to samo ustnie powiedzą.
28 #
Mat. 23,4
Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych:
29Wstrzymywać się od mięsa ofiarowanego bałwanom, od krwi, od tego, co zadławione, i od nierządu; jeśli się tych rzeczy wystrzegać będziecie, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi.
30A gdy wysłańcy przyszli do Antiochii, zgromadzili zbór i oddali list.
31A gdy go przeczytali, uradowali się jego zachęcającą treścią.
32 #
Dz. 11,27; 13,1 Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami, licznymi kazaniami napominali i umacniali braci.
33A po upływie pewnego czasu zostali odesłani przez braci ze słowami pokoju do tych, którzy ich wysłali.
34Lecz Sylas postanowił tam pozostać.
35A Paweł i Barnaba pozostali w Antiochii, nauczając i zwiastując wraz z wieloma innymi Słowo Pańskie.
Rozstanie Pawła z Barnabą
36 #
I Tes. 3,5
A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Wybierzmy się w drogę i odwiedźmy braci we wszystkich miastach, w których zwiastowaliśmy Słowo Pańskie, aby zobaczyć, jak im się powodzi.
37 #
Dz. 12,12.25 Ale Barnaba chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem.
38 #
Dz. 13,13; Kol. 4,10 Paweł natomiast uważał za słuszne nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie brał udziału wraz z nimi w pracy.
39 #
Dz. 4,36; 13,4 Powstało nieporozumienie, tak iż się rozstali, Barnaba, zabrawszy Marka, odpłynął na Cypr,
40Paweł zaś poruczony łasce Pańskiej przez braci, obrał sobie Sylasa i udał się w drogę.
41Przemierzał Syrię i Cylicję, umacniając zbory.
Obecnie wybrane:
Dzieje Apostolkie 15: BW1975
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)