Dzieje 11
11
1 # Dz 1,15; Dz 8,14; Dz 15,7 Wiadomość o tym, że poganie przyjęli Boże Słowo#Określenie mówiące o „przyjęciu Słowa Bożego”, użyte w tym miejscu i to w kontekście wydarzeń z poprzedniego rozdziału, wyraźnie podkreśla, że przyjęcie Bożego Ducha jest tożsame z przyjęciem Bożego Słowa i vice versa. To samo wynika z porównania tekstów Ef 5,18‐19 i Kol 3,16. Duch Boży komunikuje się z ludźmi, używając Bożego Słowa, a Boże Słowo jest ekspresją świadectwa składanego przez Bożego Ducha. Skoro Bóg jest JEDEN, tzn. jest całkowicie integralny, to Jego Duch i Jego Słowo są również całkowicie spójne. Są one absolutną jednością i w sposób jednoznaczny oraz kompletny wyrażają Jego ponadczasową myśl i wolę., szybko dotarła do pozostałych Apostołów oraz do wierzących braci i sióstr w Judei. 2#Dz 10,45Jednak ci z nich, którzy nadal tkwili mocno w judaizmie#Dosł. „bracia pochodzący z obrzezanych” – określenie chrześcijan pochodzenia żydowskiego, którzy uznali w Jezusie Mesjasza. Część z nich uważała, że Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie jest skierowana tylko do Żydów. Twierdzili zatem, że jeśli poganie chcą mieć swój udział w zbawieniu w Chrystusie, powinni najpierw przejść na judaizm, włączyć się w „żydowską wspólnotę narodów”, zachowywać zwyczaje i przepisy Prawa Mojżeszowego. Oczywiście taki sposób myślenia wyraźnie odstępuje od zdrowej nauki, czego uzasadnienie znajdujemy dalej, w wystąpieniu Piotra, a także w całym nauczaniu Apostoła Pawła, który podkreślał, że nauczanie tego typu niszczy dzieło Chrystusa. Do grupy judaizujących braci należał prawdopodobnie Jakub (zwany Sprawiedliwym, autor Listu Jakuba) – późniejszy przywódca społeczności wierzących w Jerozolimie, o którym czytamy również w Dz 21,18‐25 i Ga 2,9‐13., gdy tylko Piotr pojawił się w Jerozolimie, zaczęli robić mu wyrzuty, 3#Dz 10,28.48; Ga 2,11‐13; Ef 2,11mówiąc:
— Jak śmiałeś wejść do domu ludzi nieobrzezanych i, co gorsza, spożywać z nimi posiłki?!
4 # Dz 10,10‐48 Wówczas Piotr zaczął im po kolei wszystko wyjaśniać:
— 5#Dz 10,9‐48Kiedy przebywałem w Jafie i modliłem się, otrzymałem widzenie. Ujrzałem wielką płachtę, która była opuszczana z Niebios w moim kierunku. Kiedy już całkiem osiadła na ziemi, 6ujrzałem w niej różnorakie zwierzęta – czworonogi, płazy pełzające po ziemi, a także ptaki. 7Wtedy to usłyszałem Głos, który powiedział do mnie: „Piotrze, zabijaj je i jedz!”.
8Odpowiedziałem wówczas: „Wykluczone, PANIE! Nigdy przecież nie spożywałem rzeczy pospolitych albo nieczystych”. 9Na to Głos z Niebios odezwał się ponownie, mówiąc, abym nie uważał za skalane tego, co Bóg oczyścił!
10Powtórzyło się to trzykrotnie i zaraz potem owa płachta została zabrana z powrotem w Niebiosa. 11Chwilę później trzej mężowie wysłani do mnie z Cezarei stanęli u wrót domu, w którym przebywałem, 12#Dz 1,8; Dz 10,23.45a Duch#Gr. TO PNEUMA. powiedział mi, bym udał się z nimi bez żadnego wahania. Co więcej: sześciu braci w wierze wybrało się tam ze mną. Razem poszliśmy do domu człowieka, który nas zaprosił. 13#Dz 10,3‐5.22.30‐32Ten zaś opowiedział nam, jak ujrzał Bożego anioła, który przybył do niego z poleceniem: „Poślij do Jafy i zaproś Szymona zwanego Piotrem. 14#Dz 2,47; Dz 10,22.44; Dz 16,15.31On przekaże ci słowa, dzięki którym wstąpisz na drogę zbawienia – ty i cały twój dom”#Relacja złożona przez Piotra jest nieco inna od tej, którą usłyszał bezpośrednio od Korneliusza (por. Dz 10,31‐32). Najwyraźniej dokonał własnego jej skrótu lub interpretacji. Możliwe jest także, iż Korneliusz powiedział mu coś więcej, co nie zostało wcześniej utrwalone przez Łukasza..
15 # Dz 2,4; Dz 10,44 Kiedy tylko zacząłem tam głosić Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie#Dosł. „zacząłem mówić” (gr. laleo). Gr. słowo laleo oznacza mówienie z sensem, którego celem jest przekazanie logicznej treści. Z Dz 10,35‐43 wiemy, że Piotr głosił Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie, stąd w tekście głównym Redakcja NPD – zgodnie z przyjętą stylistyką targumiczną – zastosowała dopowiedzenie precyzujące., Duch Świętego Boga spoczął na nich wszystkich, podobnie jak kiedyś na nas. 16#Dz 1,5Wtedy to przypomniałem sobie słowa PANA:
„Jan zanurzał w wodę, lecz wy zostaniecie zanurzeni w Ducha Uświęcenia # Gr. EN PNEUMATI HAGIO – bez rodzajników. ” # Piotr cytuje tu słowa Jezusa zapisane w Dz 1,5. .
17 # Mt 16,23; Dz 10,47; Dz 15,8‐9 Pomyślałem więc sobie, że skoro Bóg zechciał obdarować ich tym samym darem#Gr. dorea – darmowy. Jest to wyraz pokrewny słowu doron (dar), które semantycznie podkreśla darmowy charakter przekazanego daru. co i nas, którzy wcześniej zaufaliśmy Jezusowi Chrystusowi jako PANU, to kimże byłbym, gdybym postanowił przeciwstawić#Przełamanie separatystycznego myślenia Żydów o wyłączności ich zbawienia i włączeniu nie‐Żydów do Bożego planu ratunku w Chrystusie było myślowym kamieniem milowym dla wierzących w Chrystusa Żydów. się Bogu?!
18 # Dz 2,47; Dz 13,46.48; Dz 14,27; Dz 17,30; Dz 26,20 Kiedy bracia w wierze usłyszeli to, uspokoili się i złożyli hołd Najwyższemu, mówiąc:
— A więc również innym narodom Bóg dał możliwość opamiętania się, by mogli otrzymać Jego odwieczne i nieskończone Życie!
Powstanie centrum misyjnego w Antiochii
19 # Dz 8,1‐4; Dz 13,1 Tymczasem wierzący, którzy rozproszyli się z powodu prześladowania, jakie nastąpiło po ukamienowaniu Szczepana, dotarli do Fenicji#Fenicja – pas ziemi nad Morzem Śródziemnym (na północ od Galilei), który należał wtedy do Syrii., na Cypr i do Antiochii Syryjskiej#Antiochia – miasto leżące nad Orontesem, stolica rzymskiej prowincji zwanej Syrią. Legat rzymski miał w niej swoją siedzibę, a dookoła stacjonowały rzymskie legiony, których był zwierzchnikiem.. Przekazywali oni Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie#Dosł. „przekazywali oni Słowo”., ale tylko innym Żydom. 20Grupa, która dotarła do Antiochii, składała się z Hebrajczyków pochodzących z Cypru oraz z Cyreny#Cyrenejczycy – ludzie pochodzący z Cyreny, miasta leżącego w Afryce, na zachód od ujścia Nilu.. Ci, po przybyciu na miejsce, zaczęli pouczać mieszkających tam rodaków, którzy prowadzili całkowicie zhellenizowane#Dosł. „do hellenistów” (zob. przypis do Dz 9,29). życie. Głosili im Dobrą Wiadomość o ratunku w Jezusie, PANU wszystkiego, 21#Łk 1,66; Dz 2,47; Dz 3,19zaś On wspierał ich swoją mocą. Dzięki temu mnóstwo tamtejszych Żydów zwróciło się do PANA, składając w Nim całą swoją ufność. 22#Dz 4,36Kiedy wiadomość o tym dotarła do wierzących w Jerozolimie, ci zdecydowali wysłać do Antiochii Barnabę, by służył tam pomocą i doświadczeniem#Z uwagi na to, że Antiochia Syryjska była trzecim pod względem wielkości miastem imperium rzymskiego (po Rzymie i Aleksandrii), cieszyła się wielkim zainteresowaniem ze strony wierzących. Jerozolima w tym czasie była znacznie mniejszym miastem.. 23#Dz 13,43; Dz 14,22; Dz 20,24; Hbr 8,9; Jk 5,11On zaś, gdy dotarł na miejsce, zobaczył rozliczne dowody wielkiej Bożej łaskawości. Przepełniony więc radością, gorąco zachęcał wszystkich, by z pełnym oddaniem serca trwali w PANU#Nauczanie o trwaniu w PANU było podstawowym wykładem (kerygmatem) głoszonym w pierwszych kościołach chrześcijańskich. Dziś jest ono często zapomniane lub z premedytacją pomijane, gdyż nie pasuje do koncepcji głoszonego współcześnie „biletu do nieba” (odzwierciedlającego hasło: „raz zbawiony, zbawiony na zawsze”). Nie pasuje również do teologii zbawienia przez wiarę, rozumianej wyłącznie jako ustne wyznanie Chrystusa, ani do kalwińskiej teorii o „nieodpartej wierze, którą Bóg obdarza tylko wybranych”. Tymczasem nauczanie o wytrwaniu w Chrystusie jest absolutnym fundamentem procesu ugruntowania wiary, jaki powinna przejść każda osoba, która złożyła nadzieję w Chrystusie. Trwanie w PANU nie ma nic wspólnego z „zarabianiem uczynkami na zbawienie”, jak to nauce tej zarzucają niektórzy formalistyczni doktrynerzy. Jezus bowiem całkowicie i samodzielnie „zapracował” na zbawienie każdego człowieka, a trzymanie się Go (trwanie w Nim) nie ma nic wspólnego z uczynkowością religijną ani „zarabianiem” na zbawienie. Doktrynerskie postawy prezentowane przez różne teologie sprawiają, że niektóre kościoły kładą nacisk na obrzędowość i uczynkowość, a ich członkowie są przekonani, że muszą w jakiś sposób życiowo i religijnie zasłużyć (zarobić) sobie na zbawienie. Z kolei inne kościoły popadają w jeszcze dziwniejsze skrajności. Z tego powodu nauczanie o trwaniu w Chrystusie (związane ściśle z nauczaniem o uświęceniu, jakie powinno cechować ucznia Chrystusa, który, idąc śladami PANA, wstąpił na drogę zbawienia) nie znajduje często właściwego odwzorowania w nauczaniu współczesnych kościołów głównych nurtów..
24 # Dz 5,14 Sam Barnaba był niezwykle dobrym człowiekiem, mocno zakorzenionym w Słowie PANA#Określenie „zakorzeniony w Słowie PANA” to dynamiczny ekwiwalent gr. słowa pistis („wiara”). W ujęciu biblijnym wiarą nazywana jest aktywna postawa człowieka, który z pełnym zaufaniem wprowadza Słowo Boże w czyn w swoim życiu. i pełnym Ducha Uświęcenia#Gr. PNEUMATOS HAGIU – bez żadnych rodzajników.. Z tego powodu Bóg używał go w Antiochii w niezwykły sposób. Dzięki jego służbie wielu Żydów zostało ugruntowanych#Gr. prostithemi („włożyć do”). Barnaba został wysłany do Antiochii, by służył tam pomocą i doświadczeniem. Wiedział on doskonale, co jest potrzebne młodym wierzącym do duchowego wzrostu i ugruntowania w PANU. w PANU. 25#Dz 9,30Barnaba wybrał się również do Tarsu, by tam odszukać Szawła#Paweł w tym czasie przebywał w swym rodzinnym mieście, gdzie został odesłany przez braci w wierze w celu ochrony przed zemstą Żydów pochodzących z helleńskiej diaspory, którzy planowali go zabić (por. Dz 9,30). Odległość między Antiochią Syryjską a Tarsem wynosiła ok. 200 km drogą lądową. Być może Barnaba popłynął statkiem. Oba miasta leżały bowiem w bliskiej odległości od wybrzeża Morza Śródziemnego.. 26#Dz 26,28; 1 P 4,16A gdy już do niego dotarł, zabrał go ze sobą do Antiochii, gdzie razem przez kolejny rok nauczali tamtejszą społeczność wierzących, która szybko się rozrastała. Właśnie tam, w Antiochii, po raz pierwszy uczniów PANA nazwano chrześcijanami#Określenie to przyjęło swe brzmienie od gr. Christos (Chrystus), a nie od „chrztu”, jak niektórym się wydaje. „Chrzest” po grecku to baptisma. W związku z tym nazwa „chrześcijanie” etymologicznie oznacza „Chrystusowi” (ewentualnie „Chrystusowcy”) lub „należący do Chrystusa”, „myślący jak Chrystus”, „postępujący jak Chrystus”. Dlatego najlepszym wyjaśnieniem terminu „chrześcijanie” jest: „ludzie myślący i postępujący jak Chrystus, którego głoszą”..
27 # Mt 16,14; Dz 13,1; Dz 15,32 Mniej więcej w tym czasie przybyli do Antiochii bracia z Jerozolimy, którzy byli obdarowani zdolnością prorokowania#Prorokowanie, jako dar duchowy, polega na utwierdzaniu wierzących w zaufaniu do Boga, wyjaśnianiu im życiowych aspektów Bożego Słowa, zachęcaniu do wierności Bogu i upominaniu odstępców. Bardzo rzadko wiąże się z przepowiadaniem przyszłości.. 28#Dz 1,8; Dz 21,10Jeden z nich, imieniem Agabos, za sprawą Bożego Ducha#Gr. TO PNEUMA – zaimek określony wskazuje na Ducha Bożego. oznajmił, iż dotkliwy głód spadnie wkrótce na ziemie Izraela#Dosł. „nadciąga na ziemię”. W Biblii słowo „ziemia” (gr. ge) ma potrójne znaczenie. Może opisywać planetę Ziemia, może odnosić się do tzw. ziemi obiecanej albo opisywać zwykły grunt (glebę). W tym wypadku zostało jednak użyte słowo oikoumene, którym opisywano ziemie zamieszkiwane przez lud cywilizowany w odróżnieniu od ziem barbarzyńców. Termin oikoumene pochodzi od słowa oikia lub oikos (obydwa znaczą „dom”, „gospodarstwo”, „miejsce zamieszkania”). Często bywało odnoszone do określonych terytoriów, jak np. Cesarstwo Rzymskie czy terytorium Izraela.. I rzeczywiście. Za czasów Klaudiusza#Faktem jest, że za panowania cesarza Klaudiusza (41‐54) głód kilkakrotnie obejmował różne części rzymskiego imperium. Największy zasięg miał jednak nieco później, tzn. w latach 49‐50, czyli tuż przed pierwszym zgromadzeniem przywódców chrześcijańskich, jakie miało miejsce w Jerozolimie (por. Dz 15,1‐29). wielki głód zapanował w Judei. 29#Dz 20,35; Rz 15,26; 2 Kor 8,11‐15; 2 Kor 9,6‐13; Ga 2,10Uczniowie PANA ze społeczności w Antiochii zadeklarowali wówczas – każdy według swoich możliwości – wielkość wsparcia, jakie przekażą braciom i siostrom w Judei. 30#Dz 12,25; 1 P 5,1Jak postanowili, tak uczynili i przez Barnabę oraz Szawła wysłali tę pomoc na ręce zwierzchników wspólnoty w Jerozolimie.
Obecnie wybrane:
Dzieje 11: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.