Dzieje 18
18
1Po tych wydarzeniach Paweł opuścił Ateny#Apostoł zdecydował się nie czekać na przybycie Sylasa i Tymoteusza. Z pewnością zostawił dla nich wiadomość, by podążyli za nim dalej do Koryntu. i udał się do Koryntu#Rzymianie stworzyli z Peloponezu i centralnej Grecji prowincję pod nazwą Achaja. Na jej stolicę wybrali Korynt. Więcej o tym mieście można przeczytać we wstępie do Pierwszego listu do Koryntian.. 2#Rz 16,3; 1 Kor 16,19Tam spotkał pewnego Żyda rodem z Pontu. Miał on na imię Akwila i niedawno ze swą żoną Pryscyllą przybył z Italii. Byli zmuszeni to uczynić, gdyż cesarz Klaudiusz#Klaudiusz był cesarzem rzymskiego imperium w latach 41‐54 n.e. Według świadectwa Swetoniusza wypędził on Żydów z Rzymu z powodu niepokojów, jakie wzniecali oni w sporach o Chrystusa. wydał edykt nakazujący wszystkim Żydom opuszczenie stolicy Rzymu. Paweł, zaproszony przez to małżeństwo, poszedł ich odwiedzić. 3#Dz 20,33‐35; 1 Kor 4,12; 1 Kor 9,15Gdy okazało się, że zna ten sam fach co i oni, otrzymał u nich mieszkanie i pracę – zawodowo bowiem trudzili się oni wytwarzaniem namiotów. 4W każdy szabat Paweł udawał się do lokalnej synagogi i tam rozmawiał z Żydami oraz prozelitami, przekonując ich do Chrystusa. 5#Dz 9,22; Dz 17,3.14‐15; Dz 18,28; 1 Tes 3,5‐7Kiedy Sylas i Tymoteusz przybyli z Macedonii, Paweł całkowicie poświęcił się głoszeniu Bożego Słowa#Apostoł mógł to uczynić, bo – jak się dowiadujemy z 2 Kor 11,8 – Sylas i Tymoteusz przywieźli mu od wierzących z Filippi wsparcie materialne., dowodząc Żydom, że Jezus jest oczekiwanym przez nich Mesjaszem. 6#Mt 10,14‐15; Mt 27,24‐25; Łk 9,5; Dz 13,45‐46.51; Dz 20,26Lecz kiedy oni, bluźniąc, przeciwstawili się temu, czego nauczał, wzruszył ramionami#Dosł. „otrząsnął swe szaty” (z ich kurzu). Ta fraza jest klasycznym hebraizmem. Takim gestem Paweł dał wyraz semickiemu zwyczajowi, który mówił: „Nie chcę mieć z wami nic więcej wspólnego. Nie chcę mieć na sobie nawet waszego kurzu”. Postępując w ten sposób, zachował się zgodnie z pouczeniem Jezusa (zob. Mt 10,14). Nie wdawał się w żadne spory czy kłótnie, lecz podążał dalej ze swoją misją., mówiąc:
— Sami będziecie winni swojej wiecznej śmierci! Ja zrobiłem wszystko, co powinienem#Dosł. „Krew wasza na głowy wasze! Ja jestem czysty!”. Ta fraza to klasyczny hebraizm. W kulturze semickiej takim zwrotem wskazywano czyjąś odpowiedzialność za śmierć. W tym wypadku chodzi o wieczny skutek, jaki wiąże się z odrzuceniem Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie.! Od tej chwili będę w Koryncie głosił Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie pośród tych, którzy nie są Żydami!
7 # Dz 10,2; Dz 28,8 Po wyjściu od nich udał się do domu człowieka o imieniu Tycjusz Justus, który, choć nie był Żydem, czcił Jedynego Boga. Dom Justusa znajdował się obok synagogi.
8 # Dz 1,5; Dz 16,15.33; 1 Kor 1,14‐17 Jednak nauczanie Pawła nie pozostało między Żydami zupełnie bez echa. Sprawiło, iż Kryspus, przełożony lokalnej synagogi, z całą rodziną i pozostałymi domownikami złożyli ufność w PANU. Także wielu Koryntian, słuchając nauczania Pawła, deklarowało wiarę i przyjmowało chrzest wodny#Chociaż słowo baptidzo nie występuje tu w związku syntaktycznym ze słowem „woda”, to jednak z kontekstu 1 Kor 1,10‐17 wynika, że ludzie w Koryncie poddawali się rytuałowi chrztu wodnego. Również z 1 Kor 1 wnioskujemy, iż dość szybko okazało się, że obrządek ten był w Koryncie mylnie rozumiany. Chociaż werset Dz 18,5 wskazuje, że sedno prowadzonej w Koryncie ewangelizacji (zanurzanie ludzi w Boże Słowo mówiące o zbawieniu, które jest dostępne tylko w Chrystusie) było jak najbardziej prawidłowe, to jednak komentowany werset ukazuje, że w środowisku pierwszych chrześcijan nadal funkcjonowały tradycje pogańskie podkreślające znaczenie obrzędowości oraz misteriów religijnych tak powszechnych w starożytności.. 9#Jr 1,8; Dz 23,11; 1 Kor 2,3Pewnej nocy PAN w widzeniu tak przemówił do Pawła:
— Niczego się nie bój, lecz kontynuuj swoje nauczanie! W żadnym wypadku nie milcz! 10#Joz 1,5.9; Iz 41,10; Jr 1,8; J 10,16Ja zaś będę z tobą i nikt cię tu nie tknie ani żadnej krzywdy ci nie wyrządzi, gdyż mam w tym mieście wielu oddanych mi ludzi!
11W związku z tym Paweł pozostał tam jeszcze półtora roku, głosząc Boże Słowo.
12 # 1 Tes 2,14 W czasie gdy Gallio był prokonsulem Achai#Prokonsul – gubernator prowincji. Junniusz Anneusz Gallio był synem Seneki Starszego i bratem filozofa Seneki Młodszego (wychowawcy Nerona). W latach 51‐52 n.e. Gallio rządził rzymską prowincją zwaną Achaja., Żydzi korynccy jednomyślnie wystąpili przeciwko Pawłowi. Zaciągnęli go przed rzymski trybunał 13i tam oświadczyli:
— Ten człowiek nakłania ludzi, by czcili Boga niezgodnie z Prawem Mojżeszowym.
14 # Dz 25,18‐20 W chwili gdy Paweł zamierzał odpowiedzieć na to oskarżenie, Gallio tak przemówił do Żydów:
— Gdyby chodziło o jakąś zbrodnię lub podłe łajdactwo, cierpliwie bym was, Żydzi, wysłuchał. 15#J 18,31; Dz 23,29; Dz 25,18‐19Jeśli jednak rzecz tyczy się sporu o jakieś słowa i pojęcia związane z waszym prawem religijnym, sami się tym zajmujcie. Nie zamierzam być sędzią w takich sprawach. — 16I kazał im opuścić swój trybunał.
17 # Dz 18,8; 1 Kor 1,1 Wówczas Żydzi, aby mimo wszystko skłonić go do jakiegoś działania, pochwycili jednego ze swoich – niejakiego Sostenesa, który był nowym przełożonym lokalnej synagogi#Sostenes na stanowisku przełożonego lokalnej synagogi zastąpił Kryspusa, który – gdy stał się chrześcijaninem – został zdjęty z urzędu. – i zaczęli go dosłownie tłuc przed sędziowską ławą prokonsula. Lecz Gallio w żaden sposób nie dał się tym sprowokować i nie zajął stanowiska w kwestiach religii żydowskiej#Zacietrzewienie poprowadziło Żydów do zachowania, które na pierwszy rzut oka wydaje się irracjonalne. Jednak, zważywszy na wypowiedź prokonsula, łatwo można odkryć podstęp i prowokację w celu przymuszenia Rzymianina do zajęcia się sprawami powiązanymi z religią. Gallio jednak nie dał się sprowokować i zachował bezstronność (ta silna cecha prokonsula jest potwierdzana przez wiele innych źródeł historycznych). Jeśli wypowiedziałby się w sprawie Sostenesa, wówczas Żydzi próbowaliby skłonić go do wystąpienia w sprawie Pawła. Gdyby nie podejrzenie o przemyślną prowokację, to zachowanie Żydów można by tłumaczyć tym, iż Bóg czasami wprowadza w umysły ludzi taki zamęt, iż tracą trzeźwe myślenie i nie wiedzą, co czynią. W taki właśnie sposób Bóg w czasach ST wielokrotnie chronił swój lud, ratując go z rąk ich wrogów (por. Pwt 7,23; Ps 53,5‐7; Jr 50,34). W tej sytuacji PAN, zgodnie ze swą obietnicą z Dz 18,10, użył opisanego zamieszania, by ochronić Pawła przed niebezpieczeństwami..
18 # Lb 6,18; Dz 21,24; Rz 16,1 Po tym wydarzeniu Paweł pozostał w Koryncie jeszcze jakiś czas. W końcu jednak pożegnał się z braćmi, a po ogoleniu głowy w Kenchrach#Miasto portowe w pobliżu Koryntu. – w związku z dopełnieniem ślubu, który wcześniej złożył#Nie znamy ani okoliczności, ani celu tego ślubu, jednak co do zasady, gdy Żydzi ślubowali coś Bogu, to do czasu realizacji danego ślubu nie strzygli sobie głów. Teraz, gdy Paweł dopełnił złożonego przyrzeczenia, mógł już się ostrzyc. Być może Apostoł złożył np. ślub nazireatu (por. Lb 6,2‐8), który, zgodnie z tradycją żydowską, trwał 1,5 roku, albo ślub powściągliwości (w wybranej dziedzinie życia), który zwyczajowo był podejmowany na 30 dni. – odpłynął w kierunku Syrii. Razem z nim popłynęli Pryscylla i Akwila. 19#Dz 13,5; Dz 17,17; Ef 1,1; Ap 1,11; Ap 2,1Kiedy przybyli do Efezu#Efez – bogate portowe miasto będące stolicą rzymskiej prowincji Azja., małżeństwo to zajęło się swoimi sprawami, Paweł zaś udał się do lokalnej synagogi, aby i tam nauczać Żydów#Wydawałoby się, że po tylu negatywnych doświadczeniach, jakie Paweł miał z religijnymi Żydami (oraz po oświadczeniu zapisanym w Dz 18,6), jego noga więcej nie postanie w żydowskiej synagodze. Tak się jednak nie stało. Aby lepiej zrozumieć jego myślenie i motywację, trzeba przeczytać wyznanie Apostoła, które zawarł w Rz 9,1‐11,36.. 20I chociaż ci prosili go usilnie, by dłużej z nimi pozostał, nie przystał na to, 21#Rz 1,10; 1 Kor 4,19; Jk 4,15lecz przy pożegnaniu powiedział:
— Wrócę do was, jeśli taka będzie Boża wola#To życzenie ziściło się mniej więcej rok później i zostało opisane w Dz 19,1‐20,1.. — I odpłynął z Efezu.
22 # Dz 11,19 Po przybyciu do Cezarei najpierw udał się do Jerozolimy, by tam przywitać się ze społecznością wierzących, a później wrócił do Antiochii Syryjskiej.
TRZECIA WYPRAWA MISYJNA PAWŁA
52 (53) r. – 57 (58) r.
23 # Dz 14,22; Dz 16,6 Po odpoczynku Paweł postanowił znów ruszyć w drogę, by umacniać w wierze uczniów PANA. Początkowo skierował się do Frygii oraz Galacji. 24#Dz 19,1; 1 Kor 1,12; 1 Kor 3,6; 1 Kor 4,6; Tt 3,13Tymczasem do Efezu#Efez znajdował się na zachód od Frygii. przybył pewien bardzo wymowny Żyd z Aleksandrii. Miał na imię Apollos. Człowiek ten był niezwykle biegły w żydowskich pismach, 25#Dz 19,3‐6; Rz 12,11; Ap 3,15a będąc gorący w duchu, wzywał wszystkich do postępowania drogą PANA. Nauczał tego, co pisma mówiły o Jezusie. Jego myślenie jednak zatrzymało się na przekazie Jana i zanurzaniu w wodę, które tamten głosił. 26Jako Żyd śmiało nauczał w lokalnej synagodze. Gdy tylko Pryscylla i Akwila, mieszkający wówczas w Efezie, usłyszeli, z jaką pasją człowiek ten mówi o Chrystusie, zaprosili go do siebie i szczegółowo wyłożyli mu, czym jest Droga Boża#Ta uwaga zapisana przez Łukasza nasuwa wiele wniosków. Apollos dobrze znał Pisma. Nie tylko nauczał o Jezusie, ale również zachęcał Żydów do tego, by chodzili drogą PANA (JHWH). Wzywał ich także do wodnego chrztu zgodnie z praktyką wprowadzoną przez Jana zwanego Chrzcicielem. Wciąż jednak czegoś mu brakowało. Potrzebował pouczenia i doprecyzowania, na czym polega prawdziwa Droga Boża. Analizując to, co uczynił Paweł, gdy zetknął się w Efezie z uczniami Apollosa (por. Dz 19,1‐7), dochodzimy do wniosku, że Apollos nic nie wiedział i niczego nie nauczał o osobistym zanurzeniu się w Chrystusowego Ducha Uświęcenia (por. Hbr 12,14). Jego nauczanie, choć bazujące na Biblii Hebrajskiej, związane było ciągle z obrzędowością religijną, a nic nie mówiło o nawiązaniu osobistej relacji z Chrystusem przez Ducha Świętego Boga. Dopiero gdy Akwila i Pryscylla wyłożyli mu, na czym polega prawdziwe życie w Chrystusie (Droga Boża), rozpoczął on owocną służbę dla Jezusa.. 27#2 Kor 3,1; Kol 4,10Ponieważ Apollos planował udać się do Achai, bracia napisali mu polecający list do tamtejszych uczniów PANA z zachętą, by go przyjęli. Gdy tam dotarł, okazał się niezmiernie pożyteczny dla tych, którzy zaufali łaskawości Boga objawionej w Chrystusie, 28#Dz 2,38; Dz 9,22; Dz 17,3; Dz 18,5doskonale bowiem zbijał wszelkie żydowskie argumentacje, wykazując publicznie – na podstawie Pism – że to właśnie Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem.
Obecnie wybrane:
Dzieje 18: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.