Jana 17

Modlitwa Jezusa w sprawie uczniów

1 # J 2,4; J 11,41; J 13,31 Powiedziawszy to, Jezus wejrzał w Niebiosa i rzekł:

— Ojcze, nadszedł już czas, abyś mnie, swego Syna, zwieńczył chwałą. Ja Ciebie również otoczę chwałą, która Tobie się należy.

2 # Mt 11,27; Mt 28,18; J 3,35; J 6,37.39 [Jezus powiedział to, gdyż] Ojciec udzielił Mu – jako Synowi – mocy, by całą grzeszną naturę#Dosł. „nad wszelką naturą (gr. sarks)”., która Jemu okaże posłuszeństwo#Dosł. „tym, których mi dałeś”. Jest także możliwe inne dynamiczne oddanie tej wypowiedzi Jezusa: „tym, których Ty przygotowałeś”., wprowadził do odwiecznego i nieskończonego Życia. 3#Jr 24,7; J 14,7‐9; Flp 3,8; 1 Tes 1,9; 1 J 5,20‐21Wiekuiste Życie polega bowiem na trwaniu w bliskiej, osobistej relacji z Jedynym Prawdziwym Bogiem, który objawił się w posłanym na świat Jezusie Chrystusie#W przekładach dosłownych wersety 2 i 3 traktowane są jako fragment modlitwy Jezusa, jednak część biblistów wskazuje, że jest to raczej midraszowe wtrącenie (rabiniczny komentarz) Jana, w którym Apostoł wyjaśnia czytelnikom kwestię odwiecznego Bożego Życia (gr. Dzoe) – czym ono jest i w jaki sposób jest dostępne. Pogląd ten zasługuje na uwagę ze względu na następujące fakty: (1) Jezus nigdzie sam o sobie nie wypowiadał się jako o „Jezusie Chrystusie [tzn. Namaszczonym]”. Miał On w zwyczaju określać siebie mianem „Syna człowieczego” lub rzadziej „Syna Bożego”; (2) nie ma powodu, dla którego Syn w osobistej rozmowie z Ojcem (tym bowiem jest modlitwa) miałby wyjaśniać Ojcu, czym jest odwieczne Boże Życie. Przecież Bóg sam doskonale wie, na czym polega rzeczywistość Jego istnienia. Takiego wyjaśnienia potrzebowali czytelnicy pism Jana; (3) istnieje znakomita logiczna ciągłość pomiędzy wersetami 1 i 4; (4) w wersetach 2 i 3 Chrystus jest określany w 3 os. l. poj., co byłoby niezwykle dziwnym zabiegiem w wypadku potraktowania tego tekstu jako osobistej modlitwy Jezusa. Biorąc pod uwagę przedstawione argumenty, Redakcja NPD uznała, że ten niezwykle ważny tekst jest komentarzem Apostoła Jana, który – relacjonując modlitwę Jezusa – dokonał równocześnie jej objaśnienia, i dlatego wersety te podano kolorem czarnym, a wstęp do tego midrasza oznaczono nawiasem kwadratowym. Z podobnym zabiegiem redakcyjnym Apostoła mamy do czynienia w J 3,16‐21; J 5,21‐23..

[Tymczasem Jezus kontynuował].

— 4#J 4,34Ojcze, ja otoczyłem Ciebie chwałą przez realizację celu, który powierzyłeś mi do wykonania. 5#J 1,1‐2.14; J 17,24; Flp 2,6‐11A teraz Ty, Ojcze, otocz mnie chwałą, którą od wieków miałem w Tobie – zanim w ogóle podjąłeś decyzję o stworzeniu świata.

6 # J 3,11.35; J 17,9.26 Ojcze, tym, których mi powierzyłeś na tym świecie # Jezus w opisowy sposób mówił o narodzie żydowskim, do którego został posłany (por. Mt 15,24). Misję ogłoszenia nie‐Żydom Dobrej Wiadomości o ratunku, który jest dostępny w Nim, zlecił swoim uczniom (por. Mt 28,19‐20). , objawiłem prawdę o Tobie i ukazałem Twój charakter # Dosł. „objawiłem Twoje imię”. Jest to semicki sposób wyrażenia myśli o przedstawieniu czyjegoś charakteru oraz istoty (tu Boga jako Abba – Ojca). , a ci z nich, którzy w swych sercach byli gotowi poddać się Tobie # Por. J 1,12‐13 i J 3,3. Tu Jezus mówi o swoich uczniach. , przyjęli i zachowali Twoje Słowo. 7Oni też zrozumieli, że wszystko, czym mnie obdarzyłeś, jest od Ciebie. 8#Pwt 18,18; J 3,11; J 13,3; J 16,30Nauczanie#Dosł. „słowa” (wypowiedziane) – gr. hremata (l. mn. od hrema, co inni zapisują w mniej poprawny sposób rhema). Rzeczownik ten oznacza ciąg wypowiadanych słów połączonych w myśl (zdanie) i pochodzi od czasownika hreo (w formie wydłużonej ereo), które literalnie opisuje „wydawanie z siebie mowy”., które mi dałeś, przekazałem im, a oni je przyjęli, poznając, że z Ciebie pochodzę, i prawdziwie zaufali, że Ty mnie posłałeś. 9#J 1,10; J 6,37.44; 1 J 5,19To za nimi proszę, a nie za światem. Wstawiam się za tymi, którzy w swych sercach poddali się Tobie i w Tobie trwają#Czasownik gr. eimi w 3 os. l. mn. w czasie teraźniejszym niedokonanym.. 10#Łk 15,31; J 16,15; 2 Tes 1,10A ponieważ wszystko, co jest Twoje, jest moje, a moje jest Twoje, proszę, aby również w nich objawiła się moja chwała#Por. Ef 4,12‐13.. 11#J 1,1.10; J 10,30; J 17,21; Ga 3,28Ojcze Święty#Zgodnie z nauczaniem Jezusa tytuł „Ojciec Święty” przynależny jest jedynie Ojcu w Niebiosach (por. także Mt 6,9; Mt 23,9; 2 Kor 6,18; 1 P 1,14‐17)., już idę do Ciebie i nie będę więcej przebywać na tym świecie, jednak oni tu pozostaną. Dlatego proszę, abyś ich strzegł i zachował w Twej świętości#Dosł. „w Twoim imieniu”. Z uwagi na to, że Jezus tytułuje Ojca imieniem „Święty”, a istotą imienia w kulturze semickiej było zawsze oddanie charakteru i głównej cechy danej osoby, Redakcja NPD postanowiła semicki idiom „strzeżenie w Twoim imieniu” oddać polskim równoważnikiem „strzeżenie i zachowanie w Twojej świętości”., którą mnie obdarowałeś. Proszę Cię także, aby oni, podobnie jak i my, wytrwali w jedności ze sobą. 12#J 6,39; J 10,28; J 13,18‐19; Dz 1,16.20; 2 Tes 2,3Gdy byłem z nimi, strzegłem ich w Twej świętości#Dosł. „w Twoim imieniu”., której mi udzieliłeś. I ustrzegłem ich tak, iż żaden z nich nie zginął, z wyjątkiem owego syna zatracenia, którego postawę serca przewidziałeś i zapowiedziałeś w Pismach. 13#J 7,33; J 15,11A teraz, Ojcze, idąc do Ciebie, proszę, byś napełnił ich taką samą radością, jaką i mnie wypełniłeś, aby mogli jaśnieć w tym świecie. 14#J 3,11; J 15,18‐19Przekazałem im Twoje Słowo, a ono zakorzeniło się w nich. Dlatego ten świat ich nienawidzi. Oni bowiem nie należą już do tego świata, podobnie jak i ja do niego nie należę. 15#Mt 6,13; Łk 22,32; 2 Tes 3,3; 1 J 2,14; 1 J 5,18Nie proszę jednak, byś zabrał ich z tego świata, lecz abyś swoją mocą ustrzegł ich od Złego#Gr. poneros może być odczytane jako „zło” w sensie moralnym. Gdy jest poprzedzone rodzajnikiem określonym ho, wówczas oznacza osobową siłę zła, tj. „Złego” – czyli szatana. Tylko dla rozróżnienia tego kontekstu redakcja użyła wielkiej litery., który działa w tym świecie. 16#J 8,23A skoro oni nie należą już do tego świata – podobnie jak i ja do niego nie należę – 17#J 6,63; J 10,36; J 15,3; Dz 9,13; 1 P 1,22uświęć#Uświęcenie jest niezbędne do osobistego spotkania PANA (por. Hbr 12,14). Jednak nie jest to wydarzenie jednorazowe, lecz proces, przez który Bóg przeprowadza swe dzieci, by oczyścić je od wpływów grzechu.ich w Prawdzie#W J 15,26 oraz J 16,13 Jezus ujawnił, że Duch Boży, którego zesłanie na uczniów wcześniej zapowiedział, jest Duchem Prawdy. Związek Ducha Bożego i Bożego Słowa jest nierozerwalny. Duch Boży mówi Słowem Bożym, a przekaz tego Słowa jest możliwy do zrozumienia tylko w Bożym Duchu Uświęcenia., którą jest Twoje Słowo!#Por. Prz 30,5.. 18#J 20,21Jak Ty posłałeś mnie do świata, tak i ja posyłam ich do niego. 19#J 4,23; J 10,18; Hbr 2,11; Hbr 10,10‐14To z ich powodu poddałem się uświęceniu, aby i oni zostali uświęceni#Por. Hbr 12,14.w prawdzie Twego Słowa#Jak to wynika ze słów Jezusa, kluczową sprawą dla Niego było doprowadzenie grzesznych uczniów do relacji ze Świętym Bogiem, a przez nich do uświęcenia świata, którego grzech odkupił na krzyżu. Dostęp do tego skarbu Bożej łaskawości jest możliwy tylko przez zanurzenie się i trwanie w Chrystusie, który jest Słowem Boga i Bożą Prawdą. Nie ma innej drogi uświęcenia niż ta, która wiedzie przez trwanie w Chrystusie (czyli w Bożym Słowie). „Uświęcenie” oraz „świętość” oznaczają nie tylko odłączenie od grzechu. Przede wszystkim oznaczają oddzielenie kogoś lub czegoś do wyłącznej dyspozycji dla Boga. W tym sensie określenie „święty Lud Boży” odnosi się do społeczności, która jest wyłączną własnością Boga, do społeczności, która do Niego należy i – co ważniejsze – do której On się przyznaje (por. 1 P 2,9)..

20 # J 17,9 Ojcze, prośby te wznoszę nie tylko za tymi, którzy są tu ze mną obecni, lecz także za wszystkimi, którzy dzięki ich świadectwu # Dosł. „słowu”. złożą swą ufność we mnie. 21#J 10,30.38; Ga 3,28Tak bardzo pragnę, by trwali oni w jedności według wzoru#Chodzi tu o pełną duchową jedność, jaka istniała pomiędzy Jezusem z Nazaretu (człowiekiem) a Ojcem w Niebiosach (Bogiem). Ta jedność możliwa była przez Bożego Ducha, przez którego Najwyższy sam zamieszkał w ludzkim ciele Jezusa. W perspektywie wieczności jedność ta ma jeszcze inny wymiar, którego nie jesteśmy w stanie teraz pojąć (por. 1 Kor 13,12)., który my im daliśmy. Ojcze, Ty bowiem jesteś we mnie, a ja w Tobie! Proszę, by oni w jedności trwali w nas, aby świat w końcu uwierzył#Podziały w chrześcijaństwie, rodzące się na gruncie rozwijania nauk i doktryn niemających oparcia w Bożym Słowie, są jedną z przyczyn sprawiających, że świat nie chce przyjąć posłannictwa Chrystusa., iż to Ty mnie posłałeś#Owocem jedności Ojca i Syna było to, że ludzie, patrząc na Jezusa, widzieli Ojca (a dokładnie rzecz biorąc, Jego charakter). Bóg jest bowiem Postacią Duchową (por. J 4,24) i w tym sensie nie ma widzialnego ciała. Przez wcielenie zechciał się zbliżyć do ludzi, abyśmy mogli lepiej Go zrozumieć i poznać. Teraz Jezus pragnie analogicznego związku z tymi, którzy Mu zaufali. On chce, by ludzie, patrząc na uczniów, widzieli Jego charakter. Życzenie to pełniej . 22#J 1,14; J 17,5.11; Dz 4,32Z uwagi na to, Ojcze, otoczyłem ich chwałą, którą Ty mnie zwieńczyłeś, aby z niej mogli czerpać moc do utrzymania jedności, jaką Ty i ja stanowimy – 23#J 15,9; J 16,27; J 17,5; 1 Kor 6,17; Ga 2,20to znaczy, abym mógł działać w nich, jak Ty działasz we mnie. Udoskonal ich, proszę, i uzdolnij do tego, by świat mógł zrozumieć, że to Ty mnie posłałeś oraz że ogarniasz ich tą samą miłością, którą mnie otaczasz#Boża miłość jest dostępna dla każdego, jednak staje się rzeczywistością tylko tych ludzi, którzy zanurzyli się w Chrystusie (por. J 3,16). Wynika z tego, że pełni Bożej miłości doświadczyć mogą tylko ci, którzy są uczniami Jezusa. Tylko ich osłania Boża miłość. Ludzi, którzy nie są w Chrystusie, czeka Boży gniew, niezależnie od tego, jak bardzo sami siebie przekonują o czymś innym lub co wmawiają im fałszywi nauczyciele..

24 # J 1,14; J 10,29; J 12,26; J 14,3; Ef 1,4 Ojcze, z serca tego pragnę, by oni ze mną znaleźli się tam, gdzie ja będę, a także by ujrzeli moją chwałę, którą od zawsze mam w Tobie. Niech poznają też Twą odwieczną # Dosł. „sprzed założenia świata”. Ojcowską miłość, którą mnie otaczasz. 25#Mt 11,27; J 1,1.10Ojcze Sprawiedliwy, wprawdzie ten świat nie uznaje Ciebie, lecz ja Tobie oddaję cześć oraz chwałę, a ci zgromadzeni tutaj już zrozumieli, że to Ty mnie posłałeś! 26#J 15,9; J 17,6Dlatego ukazałem im Twoją sprawiedliwość#Dosł. „dałem im poznać Twoje imię” (por. przypis do 17,11). W tym fragmencie Jezus opisuje Ojca imieniem „Sprawiedliwy”. Dlatego ekwiwalent dynamiczny przybrał takie brzmienie.i dalej będę im Ciebie objawiał, aby ofiarna miłość, którą Ty mnie umiłowałeś, razem ze mną zakorzeniła się w nich na wieki!

Obecnie wybrane:

Jana 17: NT NPD

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj