Przyjdź KrólestwoPrzykład

MODLITWA:

Boże, pokaż mi rzeczy, o które zabiegam w życiu dla poczucia bezpieczeństwa i z powodu ich znaczenia. Pomóż mi je zostawić i zaufać Tobie.

CZYTANIE:

Wyobraź sobie, że jesteś jedynym ocalałym z rozbitego statku. Przez wiele dni unosisz się na powierzchni wody, uczepiony kawałka drewna. I kiedy już niemal straciłeś całą nadzieję, na horyzoncie pojawia się łódź. Po niedługim czasie łódź podpływa i ktoś rzuca ci linę. Mówi ci, żebyś puścił to drewno i chwycił się liny. Niby prosta sprawa, no nie? Jesteś w rozpaczliwej sytuacji, z której sam się nie zdołasz wydostać, a obok pojawia się ktoś chętny i zdolny ci pomóc. Ty musisz tylko puścić się tego drewna i chwycić linę. Musisz tylko zaufać.

Co jeśli, nim chwycisz linę, zaczniesz rozmyślać nad decyzją, wspominając to, jak ten kawałek drewna dużo ci pomógł przez ostatnie dni. Pojawił się, gdy go potrzebowałeś i twoje przetrwanie zależało od niego. Puszczenie go i chwycenie czegoś innego to zbyt wiele dla ciebie. Więc odkrzykujesz osobie na łodzi: „Nie! Zostanę z tym drewnem!”.

To byłoby szaleństwo! A jednak, to nasza tendencja w życiu duchowym, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie. Kiedy Jezus zaprasza nas do pójścia za Nim i życia po nowemu, jako część Jego Królestwa, to zaprasza nas do przeniesienia obiektu zaufania. Zaprasza nas do zostawienia tego, czemu ufaliśmy dotąd, dla swojego bezpieczeństwa i znaczenia - i uchwycenia się Jego, jako nowego źródła. To „puszczenie się” naszego sposobu życia czasem odbieramy tak, jakbyśmy umierali, tracili coś, co znamy. Wykonanie tego kroku może być przerażające i nawet bolesne. 

Inaczej niż w sytuacji z rozbitym statkiem, nasza decyzja zostawienia i zaufania nie jest jednorazowa. Nawet po tym, gdy już podejmiemy decyzję, by zaufać Jezusowi i Go naśladować, od czasu do czasu okazuje się, że jesteśmy uczepieni kawałków naszego starego życia. Łapiemy się na wracaniu do znanych źródeł czerpania bezpieczeństwa i rzeczy o pewnym znaczeniu. I za każdym takim razem potrzebujemy - znowu - podjąć decyzję o zostawieniu tego i chwyceniu życia, jakie oferuje nam w zamian Jezus. 

Gdy znajdziesz się kolejny raz w obliczu takiego momentu, przypomnij sobie obietnicę Jezusa z powyższego fragmentu. To właśnie przez utratę, puszczenie życia - znajdziemy je w głębszym i pełniejszym wymiarze.

ROZWAŻANIE:

Jezus zaprasza nas, abyśmy przenieśli nasze zaufanie ze starych, znajomych rzeczy, których trzymamy się dla nadziei i bezpieczeństwa, na coś znacznie lepszego: samego Jezusa. Jakie obszary najtrudniej ci zostawić i Mu zaufać? Poświęć trochę czasu na znalezienie miejsc w swoim sercu i życiu, w których wciąż ci trudno Mu zaufać.