Tęsknota za Bogiem – Psalm 42Przykład

Może twój poranek zaczął się od słów: „Dziękuję ci, Panie, za dzisiejszy dzień. Wstaję z radością, bo wiem, że Ty mnie poprowadzisz nawet przez te trudne sprawy”. Wspaniale! Ale może budzisz się i nie dziękujesz, bo nie masz siły, bo noc była przepłakana, bo nie czujesz już Boga w swoim życiu? Bo już dawno nie dotknęło cię Jego działanie? Może myślisz, że Bóg cię zostawił, że już nie dba o ciebie?

Autor psalmu, jeden z synów Koracha, którzy zajmowali wyjątkową pozycję w świątyni, gdzie prowadzili lud w uwielbieniu, pisze, że pamięta, jak kiedyś chwalili razem Boga z wielką radością. Teraz czuje się udręczony swoją sytuacją, okoliczności są fatalne, ma wrażenie, że tonie.

„Głębia przyzywa głębię w odgłosie Twych wodospadów. Przewaliły się nade mną Twe potężne bałwany i fale” (Psalm 42:8).

A jednak nie poddaje się zniechęceniu, ale walczy. Walczy o nadzieję. Wie, że może znaleźć ją w Bogu; Bogu, który żyje i działa.

Jeśli czujesz się podobnie, jeśli masz wrażenie, że toniesz, powiedz do siebie głośno: „Miej nadzieję w Panu. Miej nadzieję w Panu. Jeszcze będziesz Go wielbić. Te czarne myśli i dołujące uczucia przeminą. Ten trudny czas przeminie. Nie martw się. Patrz na Jezusa. Światło zapłonie”.

Ten psalm nie bez powodu znalazł się w Biblii. Bóg chciał, byśmy go czytali. On wie, że kiedy uważnie wsłuchasz się w słowa autora, przyjrzysz się jego zmaganiom, wtedy zarówno to, co myślisz o Bogu i życiu, jak i twoje uczucia będą kształtowane przez Niego samego. I staniesz się jak to drzewo, które przynosi owoc i którego liść nie żółknie, nawet kiedy susza nadejdzie – susza trudnych doświadczeń, cierpienia, zniechęcenia (zobacz: Psalm 1).

„Tak, Ojcze, chcę poddawać myśli i uczucia pod Twoje działanie. Ty widzisz moją sytuację. Widzisz, jak bardzo jest mi ciężko. Jak moja nadzieja znika. Panie, trzymaj mnie mocno, chcę patrzeć na Ciebie. Ty jesteś moim światłem w ciemnościach. Rozjaśniaj mój dzień dzisiaj. Modlę się w imieniu Jezusa. Amen”.