Jak się modlić?Przykład

Wyobrażasz sobie, że przychodzi do ciebie twoje dziecko i mówi: „O wielki i wszystkomogący Ojcze, czy w swojej łaskawości i doskonałym planie, jaki masz na dzisiaj, znalazłbyś dla mnie chwilę? Byłoby wspaniale móc z tobą poużywać życia na placu zabaw”. Co sobie pomyślisz?

Czy czasem podobnie nie zwracamy się do naszego Ojca w niebie? Mówimy językiem kwiecistym, sztucznym, pełnym patosu i frazesów, które niewiele dla nas znaczą. A Bóg oczekuje, że przyjdziemy do Niego szczerze, bez udawania czegoś, czego nie czujemy. Nawet gdyby to miały być płacz, narzekanie, wyrzucanie z siebie złości czy żalu.

„Ojcze nasz, który jesteś w niebie” – tak Jezus rozpoczął przykładową modlitwę. Może wypowiadasz te słowa mechanicznie, rutynowo, bo tak cię nauczono? Nie możesz zwracać się do Boga i oczekiwać Jego odpowiedzi, jeśli nie mówisz tego sercem. Czy On jest twoim Ojcem, a ty Jego dzieckiem, które woła „Tato”? Jeśli tak, to możesz przyjść do Niego ze szczerością i ufnością dziecka.

„Przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą” (Hebrajczyków 10:22).

Tak, On cię nie odrzuci! Czy to nie jest cudowne? Jeśli masz inny obraz ojca, złe doświadczenia, powiedz Mu o tym. On jest doskonałym Tatą, którego może ci brakowało. Ojcem dobrym, kochającym, troskliwym. Jego celem jest doprowadzenie cię do dojrzałości. Nawet jeśli zajmie Mu to trochę więcej czasu, nie odpuści swojej roli ojca.

Nie wiem, czy widzisz to małe słówko „Ojcze nasz”. Należysz do rodziny, masz braci i siostry. Dobrze jest być razem, wspólnie uwielbiać Boga, nosić wzajemnie swoje ciężary, modlić się o siebie. Potrzebujesz tego! Jeśli nie masz takiego miejsca, módl się o to.

„Zauważcie, jak wielką miłość okazał nam Ojciec! Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. I jesteśmy nimi! Dlatego świat nas nie zna, że Jego nie poznał” (1 Jana 3:1).

Trzymaj dzisiaj swojego Ojca za rękę i nie puszczaj!