Jak radzić sobie ze stratąPrzykład

Czego jeszcze potrzebują nasze dzieci, gdy przeżywają żałobę?

1) Potrzebują naszej szczerości. Muszą wiedzieć, że my także odczuwamy ból. Gdy widzą cię płaczącego, a ty mówisz, że nic ci nie jest, są zdezorientowane. Myślą, że albo nie odczuwasz bólu, a łzy nic nie znaczą, albo nie jesteś wobec nich szczery. Muszą poznać prawdziwego ciebie, aby potrafiły się otworzyć i zaufać ci w swoim cierpieniu.

2) Potrzebują naszego zrozumienia swoich uczuć bez nadopiekuńczości. Dla nich, podobnie jak dla ciebie: „Jest czas płaczu... żałoby... straty...” (Kaznodziei 3:4,6). Bóg uczynił wszystkie te doświadczenia „odpowiednimi w swoim czasie” (w. 11). Nie powstrzymuj ani nie neguj ich smutku, złości czy obniżonego nastroju. To część ich człowieczeństwa dana przez Boga, która pomoże im stać się zrównoważonymi, współczującymi dorosłymi.

3) Potrzebują naszego wrażliwego słuchania. Dzieci uczą się i rozwijają poprzez straty, jeśli mają obok siebie otwartego i pełnego zrozumienia słuchacza. Słuchaj, a następnie odzwierciedlaj ich uczucia: „Wygląda na to, że jesteś zły. Chcesz o tym porozmawiać?”. Nie analizuj, pytaj! Słuchaj oczami i uszami: „Twoje słowa mówią, że się trzymasz, ale twoje oczy sugerują, że jesteś smutny”.

4) Potrzebują przyzwolenia na wyrażanie negatywnych emocji. Złość i oburzenie skierowane wobec lekarzy, systemu, członków rodziny, ciebie, a nawet Boga są normalne! Nie przywołuj ich do porządku słowami: „Nie powinieneś tak mówić”. Raczej powiedz: „Brzmi jak prawdziwe, szczere wyrażenie bólu i rozczarowania. Chcesz o tym porozmawiać?”. Uzewnętrznienie emocji oczyszcza.

5) Potrzebują być włączone w nasze rytuały żałobne. Niech biorą udział w spotkaniach rodzinnych, planowaniu i przebiegu ceremonii pogrzebowej – takie formalne domknięcie ma znaczenie w całym procesie uleczenia i przynosi pociechę.

Potrzebujesz rozmowy? A może modlitwy w trudnej sytuacji? Skorzystaj z Osobistej rozmowy. Jesteśmy tu dla ciebie!