Известные библейские стихи из GENESIS 7

Поделиться

Niyan ang GINOO nagsiling kay Noe, “Sulud ka kag ang bug-os mo nga panimalay sa arca, kay nakita ko ikaw nga matarung sa atubangan ko sa sini nga kaliwatan.

Kag naglambas ang mga tubig sa ibabaw sang duta sing isa ka gatus kag kalim-an ka adlaw.

Sa ikan-um ka gatus nga tuig sang kabuhi ni Noe, sa ikaduhang bulan, sa ikapulog pito nga adlaw sang bulan, sa amo gid nga adlaw nabulwang ang tanan nga mga tuburan sang daku nga kadadalman, kag ang mga talambuan sang langit nabuksan.

Ginlaglag niya ang tagsa ka buhi nga butang nga yara sa kadaygan sang duta, ang tawo kag ang kahayupan kag ang mga butang nga nagasaug kag kapispisan sang kahanginan; ginlaglag sila sa duta. Si Noe lamang ang nabilin, kag sila nga kaupud niya sa arca.

Kag may ulan sa ibabaw sang duta sa kap-atan ka adlaw kag kap-atan ka gab-i.