Известные библейские стихи из LUCAS 22

Поделиться

“Amay, kon buut mo, ipahilayo sa akon ining tagayan; apang indi ang akon kabubut-on, kondi ang imo, paghimoon.”

apang nagpangamuyo ako tungud sa imo agud nga indi mag-untat ang imo pagtoo; kag kon ikaw magliso liwat, palig-ona ang imo mga kauturan.”

Kag nagkuha sia sing tinapay, kag sang nakapasalamat sia gintipiktipik niya ini kag ginhatag sa ila, nga nagasiling, “Ini among akon lawas [nga ginahatag tungud sa inyo. Himoa ninyo ini sa handumanan nakon.”

Kag ang tagayan sa amo nga bagay sa tapus ang panihapon, nga nagasiling, “Ining tagayan amo ang bag-ong katipan sa akon dugo nga ginaula tungud sa inyo].”

Kag sa kasakit nagpangamuyo sia sing hanoot gid; kag ang iya balhas nanginkaangay sang dalagkung tinolo sang dugo nga nagatupa sa duta.

Apang indi kamo subong sina; kondi ang labing daku sa tunga ninyo manginsubong sang kamanghuran, kag ang pangolo manginsubong sang nagaalagad.

Nagsabat sia, “Nagasiling ako sa imo, Pedro, indi magpamalo ang manuk karon nga adlaw, tubtub nga mapanghiwala mo sing makatlo nga nakilala mo ako.”