Аләмниң яритилиши 27
27
Яқупниң Исһақни алдиши
1Исһақ қерип кәтти, көзиму көрмәс болуп қалди. У тунҗа оғли Әсавни чақирип, униңға:
— Оғлум, — деди.
— Мана мән, — дәп җавап бәрди Әсав.
2Исһақ мундақ деди:
— Қара, мән қерип кәттим, өлүмүм жирақ әмәс. 3Сән оқ-яриңни елип, далаға чиқип, о олап келип, 4мән яхши көридиған ләззәтлик тамақ пиширип маңа йегүз. Шуниң билән мән өлүштин илгири саңа ахирқи хәйирлик дуайимни қилай.
5Рибәқа Исһақниң қилған сөзлирини аңлап, Әсавниң оға чиқип кәткән вақтидин пайдилинип, 6Яқупқа мундақ деди:
— Мән бая дадаңниң акаң Әсавға: 7«Сән о олап келип, ләззәтлик тамақ пиширип маңа йегүз. Шуниң билән мән өлүштин илгири Пәрвәрдигар алдида саңа хәйирлик дуа қилай», дегәнлигини аңлидим. 8Оғлум, гепимгә қулақ селип, мениң дегинимни қил. 9Қой падисиға берип, семиз оғлақтин иккини елип кәл. Мән уни дадаң яхши көридиған тәмдә пиширай. 10Сән әкирип йегүзсәң, у вапат болуштин бурун саңа хәйирлик дуа қилиду, — деди.
11Лекин Яқуп анисиға:
— Сизгә мәлум, Әсавниң пүтүн бәдини түклүк, мениң теним болса түксиз. 12Мабада дадам тенимни тутуп қалса, мениң уни алдиғанлиғимни билип қалиду. У чағда мән униң хәйирлик дуасини елишим бу яқта турсун, әксичә қарғишиға учраймән! — деди.
13Аниси униңға:
— Әй оғлум, ләнәт болса маңа болсун! Мениң дегинимни қил, оғлақларни елип кәл, — деди.
14Шуниң билән Яқуп оғлақларни әкелип, анисиға тапшурди. Аниси тамақни дадиси яхши көридиған тәм билән пишарди. 15Андин Әсавниң өйидә сақлиған әң яхши кийимлирини елип чиқип, Яқупқа кийдүрди. 16Униң икки қоли вә бойниниң түксиз җайлирини өшкә жуңи билән йөгәп, 17ләззәтлик тамақ билән яққан нанни униңға тутқузди.
18Яқуп атисиниң йениға кирип:
— Ата, — деди.
— Оғлум, сән қайси оғлум болисән? — деди атиси.
19Яқуп униңға:
— Мән чоң оғлуңиз Әсав, тапшуруғуңизни орунлап болдум. Қопуң, мән олап кәлгән о гөшигә еғиз тегип, андин маңа хәйирлик дуайиңизни қилғайсиз, — дәп җавап қайтурди.
20— Оғлум, неманчә тез олап кәлдиң? — дәп сориди Исһақ.
— Пәрвәрдигариңиз болған Худа тәлийимни оңдин кәлтүрүп, маңа ярдәм қилди, — дәп җавап қайтурди Яқуп.
21Исһақ Яқупқа:
— Оғлум, йенимға кәл, тутуп көрәй, сән расттин Әсавму, әмәсму? — деди.
22Яқуп йениға барди. Исһақ тутуп көрүп:
— Авазиң Яқупниң, қолуң болса, Әсавниңкигә охшайдикән, — деди.
23У униң Яқуп екәнлигини пәриқ етәлмиди, чүнки Яқупниң қоли Әсавниңкигә охшаш түклүк туратти. У Яқупқа дуа қилидиған чағда, 24йәнә бир қетим:
— Сән расттин Әсавму? — дәп сориди.
— Шундақ, — дәп җавап бәрди Яқуп.
25Исһақ униңға:
— Гөшни әкәл, уни йегәндин кейин, саңа дуа қилай, — деди.
Яқуп гөшни елип кирди вә униңға шарап тутти.
26Исһақ йәп-ичип болғандин кейин:
— Оғлум, алдимға келип, мени сөй, — деди.
27Яқуп алдиға берип сөйди. Исһақ Яқупниң кийгән кийимлириниң пуриғини пуриғандин кейин, сөзигә ишинип, униңға хәйирлик дуасини қилди:
«Оғлумниң тенидики хуш пурақ,
Дәл Пәрвәрдигарим бәрикәт бәргән топиниң пуриғиға охшайдикән.
28Худа асмандин саңа хасийәтлик ямғур яғдуруп,
Топаңни һосуллуқ қилғай.
У саңа мол ашлиқ-түлүк,
Есил шарапларни тәғдим қилғай.
29Башқа әлләрму хизмитиңдә болғай.
Хәлиқләр саңа тизлинип һөрмәт билдүргәй.
Қериндашлириңға һаким болғайсән.
Анаңниң әвлатлири саңа егилгәй.
Саңа ләнәт ейтқанларға ләнәт яққай.
Саңа бәхит тилигәнләр бәхит тапқай».
Әсавниң Исһақтин дуа тәләп қилиши
30Яқуп Исһақниң дуасини елип чиқип турушиғила, акиси Әсав один қайтип кәлди. 31Әсавму гөшни ләззәтлик пиширип, атисиниң алдиға елип кирип:
— Ата, қопуң, мән олап кәлгән о гөшигә еғиз тегип, маңа хәйирлик дуайиңизни қилиң, — деди.
32— Сән ким болисән? — дәп сориди Исһақ.
— Чоң оғлуңиз Әсав болимән, — дәп җавап бәрди Әсав.
33Исһақниң пүтүн әзасини титрәк басти вә униңдин сориди:
— Ундақта, һазир маңа о гөшини елип кәлгән ким? Сән келиштин бурун мән уни йәп, униңға хәйирлик дуа қилған едим. Бу бәхит мәңгү униңға мәнсүп болуп кәтти.
34Бу гәпни аңлиған Әсав интайин ечинип, үн селип жиғлап туруп:
— Ата, маңиму хәйирлик дуа қилғайсиз! — дәп ялвурди.
35— Иниң кирип мени алдап, сениң бәхтиңни еливапту, — деди Исһақ.
36Әсав:
— Бу униң мени иккинчи қетим алдиши. Униң Яқуп #27:36 Яқуп дегән исимниң мәнаси «тапиниға есиливалғучи» болуп, бу бир идиом еди. Бу идиомниң мәнаси «алдамчидур». дәп атилиши һәҗәплинәрлик әмәс екән! У мениң тунҗа оғуллуқ мирас һоқуқумни тартивалған еди. Әнди маңа мәнсүп болған хәйирлик дуаниму тартивапту. Ата, мән үчүн хәйирлик дуайиңиз қалмидиму? — деди.
37Исһақ мундақ җавап бәрди:
— Мән уни саңа ғоҗайин қиливәттим, униң пүтүн қериндашлирини униң хизмитидә болидиған қиливәттим. Мән йәнә униңға ашлиқ-түлүк, есил шарапларни беғишлидим. Әй оғлум, әнди мән саңа йәнә немини беримән?
38Әсав атисиға йәнә ялвуруп:
— Ата, сизниң пәқәт бирла хәйирлик дуайиңиз барму? Маңиму хәйирлик дуа қилғайсиз! — дәп үн селип жиғлап кәтти.
39Андин Исһақ мундақ деди:
«Һосуллуқ топидин үлүшүң йоқтур.
Хасийәтлик ямғур саңа яғмайду.
40Сән қиличқа тайинип яшайсән,
Иниңниң хизмитидә болисән!
Лекин сән униңға қарши чиққиниңда,
Униң боюнтуруғидин қутулисән».
41Әсав Яқупқа қарита көңлигә өчмәнлик пүкти. Чүнки атиси хәйирлик дуайини Яқупқа қилған еди. У ичидә: «Атам аләмдин өтүшкә аз қалди. Өлүмини узитиветипла, Яқупни өлтүрүветимән!» дәп ойлиди.
42Рибәқа башқилардин Әсавниң планини аңлап қелип, Яқупни чақиртип:
— Гепимгә қулақ сал! Акаң Әсав сени өлтүрүп, дәрдини чиқармақчи. 43Әй оғлум, сән мениң дегинимни қил: дәрһал Һаран райониға, акам Лабанниң йениға қечип кәт. 44Акаң Әсавниң аччиғи янғичә, шу йәрдә тур. 45У сениң қилғанлириңни унтуп қалғанда, мән адәм әвәтип сени қайтуруп келимән. Немә үчүн бир күнниң ичидә һәр иккиңлардин айрилип қалғидәкмән, — деди.
Яқупниң Лабанниң йениға кетиши
46Рибәқа Исһаққа:
— Мән Әсавниң имансиз хитлардин алған әшу икки аялидин тоюп кәттим. Әгәр Яқупму хитлардин қиз алса, униңдин өлгиним яхши, — деди.
Aktuálne označené:
Аләмниң яритилиши 27: HZUTCYR
Zvýraznenie
Zdieľať
Kopírovať
Chceš mať svoje zvýraznenia uložené vo všetkých zariadeniach? Zaregistruj sa alebo sa prihlás
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti