Text: © Raamatunkäännösinstituutti ry 2006; © Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006 Audio: ℗ 2022 Hosanna

Veps 2006 IBT (NT) Drama

<div class="version vid4043 iso6393vep" data-vid="4043" data-iso6393="vep">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="LUK.15">
 <div class="label">15</div><div class="s">Ozoitezstarin segoinuden lambhan polhe</div><div class="r">(Matv. 18:12-14)</div><div class="p"> 1Kaik maksunkeradajad i toi&#382;ed gr&#228;hkhi&#382;ed tuliba Iisusannoks kundelmaha h&#228;ndast. 2Farisejad i k&#228;ski&#353;tonopendajad burai&#382;iba kesknezoi: &#171;Nece mez&#1370; kaiken om gr&#228;hkhi&#382;idenke i eskai s&#246;b heidenke.&#187;</div><div class="p"> 3Siloi Iisus sanui heile ozoitezstarinan:</div><div class="p"> 4&#171;Ku kenel-se tei&#353;p&#228;i om sada lambast i &#252;ks&#1370; segoib, ka ei-ik h&#228;n j&#228;ta nenid &#252;hesadk&#252;mned &#252;hesad omalui&#382;ele rahvahatomha maha i ei-ik l&#228;hte ecmaha sid&#228; segoinut, kuni l&#246;udab sen? 5Konz h&#228;n l&#246;udab lambhan, h&#228;n ihastusi&#353; otab sen sel&#1370;gha, 6i kodihe tuldes h&#228;n kucub i&#269;eze sebranikoid i susedoid i sanub heile: &#8216;Olgat ihastusi&#353; &#252;htes minunke! Min&#228; l&#246;uzin i&#269;ein lambhan, kudamb oli segoinu.&#8217; 7Min&#228; sanun teile: muga om taivhas-ki. &#220;htele gr&#228;hkhi&#382;ele, kudamb k&#228;raudase gr&#228;hki&#353;p&#228;i, ihastuba sig&#228; enamban mi &#252;hesalek&#252;mnele &#252;hesale h&#252;v&#228;le mehele, kudambile ei pida k&#228;rautas.&#187;</div><div class="s">Kadonu raha</div><div class="p"> 8&#171;Naine-ki, kudambal om k&#252;mne hobeda&#353;t drahm-rahad i &#252;hten h&#228;n kadotab, ka ei-ik h&#228;n virita lampad i ei-ik p&#252;hki&#353;kande lavad i ei-ik eci&#353;kande tarka&#353;ti sihesai, kuni se raha l&#246;udub? 9I ku h&#228;n l&#246;udab sen, ka kucub i&#269;eze sebranikoid i susedoid-nai&#382;id i sanub: &#8216;Olgat ihastusi&#353; &#252;htes minunke! Min&#228; l&#246;uzin rahan, kudamban olin kadotanu.&#8217; 10Sanun teile, &#252;hteji&#269;&#269;ik&#353; ihastuba Jumalan angelad &#252;hten-ki gr&#228;hkhi&#382;en tagut, kudamb k&#228;raudase gr&#228;hki&#353;p&#228;i.&#187;</div><div class="s">Ozoitezstarin segoinuden poigan polhe i h&#228;nen vellen polhe</div><div class="p"> 11Iisus sanui v&#246;l:</div><div class="p">&#171;&#220;htel mehel oli kaks&#1370; poigad. 12Noremb sanui tatale: &#8216;Tat, anda minei minun pala kodielosp&#228;i.&#8217; Tat jagoi kodielon poigiden keskes. 13P&#228;li&#269;i p&#228;iv&#228;s-toi&#382;es noremb kogozi kaik, mid&#228; h&#228;nel oli, i l&#228;ksi edahaks verhi&#382;e maihe. Sig&#228; h&#228;n pidi kaik i&#269;eze rahad el&#228;des kebnad elod. 14Konz h&#228;n oli pid&#228;nu kaiken, sihe maha tuli kova n&#228;l&#1370;g, i h&#228;n putui mairheze. 15Siloi h&#228;n m&#228;ni &#252;hten sig&#228;lai&#382;en mehennoks i pauksihe radnikaks, i mez&#1370; oigenzi h&#228;ndast i&#269;eze p&#246;udole paimendamha sigoid. 16N&#228;l&#1370;g&#228;s h&#228;n tahtoi s&#246;da sigoiden s&#246;m&#228;d, no sid&#228;-ki niken ei andand h&#228;nele.</div><div class="p"> 17Siloi poig il&#1370;mestui i meleta&#353;kanzi: &#8216;Kaikil minun tatan radnikoil om k&#252;ll&#228;ks s&#246;m&#228;d, a min&#228; kolen n&#228;l&#1370;gha. 18Ei, n&#252;g&#252;d&#1370; min&#228; l&#228;hten tatannoks i sanun h&#228;nele: Tatam, min&#228; olen tehnu gr&#228;hkid taivast vaste i sindai vaste. 19Min&#228; en ole jo ningoine arvokaz, mi&#353;e mindai voi&#382;i kucta poigaks. Ota mindai &#252;hteks sinun radnikaks.&#8217; 20Muga h&#228;n l&#228;ksi tatannoks.</div><div class="p">Konz poig oli v&#246;l edahan, tat n&#228;gi&#353;ti h&#228;ndast, i h&#228;nele tegihe &#382;al&#1370; poigad. H&#228;n joksi vastha poigale, sebazi h&#228;ndast i tervehti. 21Poig sanui h&#228;nele: &#8216;Tatam, min&#228; olen tehnu gr&#228;hkid taivast vaste i sindai vaste. Min&#228; en ole jo ningoine arvokaz, mi&#353;e mindai voi&#382;i kucta sinun poigaks.&#8217; 22No tat sanui k&#228;skabunikoile: &#8216;M&#228;ngat teramba, togat parahimad s&#228;dod i s&#228;datagat h&#228;ndast, pangat h&#228;nele sormuz sormhe i keng&#228;d jaugha. 23Togat lihav vaza i rikkat. N&#252;g&#252;d&#1370; tarbi&#382; s&#246;da i praznuida! 24Minun poigaine oli kolnu, no el&#228;bzui, h&#228;n oli segoinu, no n&#252;g&#252;d&#1370; l&#246;uzihe.&#8217; Muga h&#246; zavodiba praznuida.</div><div class="p"> 25Vanhemb poig oli p&#246;udol. Konz h&#228;n tuli l&#228;z kodid, h&#228;n kuli&#353;ti pajon, v&#228;ndon i kargaidusen. 26H&#228;n kucui i&#269;ezennoks &#252;hten k&#228;skabunikan i k&#252;zui: &#8216;Mi nece om?&#8217; 27K&#228;skabunik sanui: &#8216;Sinun vel&#1370;l&#1370; p&#246;rdihe kodihe. Tatai&#382; k&#228;ski rikta lihavan vazan, ku sai poigan tagaze tervhen.&#8217; 28Siloi vanhemb vel&#1370;l&#1370; kurktui i ei tahtoind m&#228;nda pert&#1370;he. No h&#228;nen tataze tuli irdale i kucui h&#228;ndast. 29No poig sanui h&#228;nele: &#8216;Kaik nene voded min&#228; radoin vai&#353;e sinun t&#228;ht i nikonz en j&#228;tand sinun k&#228;sk&#246;d tehmata. A sin&#228; nikonz ed andand minei koza&#353;t-ki, mi&#353;e min&#228; voi&#382;in praznuida sebranikoidenke. 30No ku nece sinun poig tuli, nece, kudamb kaiken sinun kodielon rajazi vedeluznai&#382;idenke, ka sin&#228; rikod h&#228;nele lihavan vazan!&#8217; 31Tat sanui h&#228;nele: &#8216;Poigai&#382;em, sin&#228; oled kaiken aigan minunke, i kaik, mid&#228; om minun, om sinun. 32No n&#252;g&#252;d&#1370; tarbi&#382; olda ihastusi&#353; da h&#252;vi&#353; meli&#353;. Nece sinun vel&#1370;l&#1370; oli kolnu, no el&#228;bzui, h&#228;n oli kadonu, no n&#252;g&#252;d&#1370; l&#246;uzihe.&#8217;&#187;</div>
 </div>
 </div>
</div>

(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006

Kaik maksunkeradajad i toižed grähkhižed tuliba Iisusannoks kundelmaha händast. Farisejad i käskištonopendajad buraižiba kesknezoi: «Nece mez՚ kaiken om grähkhižidenke i eskai söb heidenke.»
Siloi Iisus sanui heile ozoitezstarinan:
«Ku kenel-se teišpäi om sada lambast i üks՚ segoib, ka ei-ik hän jäta nenid ühesadkümned ühesad omaluižele rahvahatomha maha i ei-ik lähte ecmaha sidä segoinut, kuni löudab sen? Konz hän löudab lambhan, hän ihastusiš otab sen sel՚gha, i kodihe tuldes hän kucub ičeze sebranikoid i susedoid i sanub heile: ‘Olgat ihastusiš ühtes minunke! Minä löuzin ičein lambhan, kudamb oli segoinu.’ Minä sanun teile: muga om taivhas-ki. Ühtele grähkhižele, kudamb käraudase grähkišpäi, ihastuba sigä enamban mi ühesalekümnele ühesale hüväle mehele, kudambile ei pida kärautas.»

«Naine-ki, kudambal om kümne hobedašt drahm-rahad i ühten hän kadotab, ka ei-ik hän virita lampad i ei-ik pühkiškande lavad i ei-ik eciškande tarkašti sihesai, kuni se raha löudub? I ku hän löudab sen, ka kucub ičeze sebranikoid i susedoid-naižid i sanub: ‘Olgat ihastusiš ühtes minunke! Minä löuzin rahan, kudamban olin kadotanu.’ Sanun teile, ühtejiččikš ihastuba Jumalan angelad ühten-ki grähkhižen tagut, kudamb käraudase grähkišpäi.»

Iisus sanui völ:
«Ühtel mehel oli kaks՚ poigad. Noremb sanui tatale: ‘Tat, anda minei minun pala kodielospäi.’ Tat jagoi kodielon poigiden keskes. Päliči päiväs-toižes noremb kogozi kaik, midä hänel oli, i läksi edahaks verhiže maihe. Sigä hän pidi kaik ičeze rahad elädes kebnad elod. Konz hän oli pidänu kaiken, sihe maha tuli kova näl՚g, i hän putui mairheze. Siloi hän mäni ühten sigälaižen mehennoks i pauksihe radnikaks, i mez՚ oigenzi händast ičeze pöudole paimendamha sigoid. Näl՚gäs hän tahtoi söda sigoiden sömäd, no sidä-ki niken ei andand hänele.
Siloi poig il՚mestui i meletaškanzi: ‘Kaikil minun tatan radnikoil om külläks sömäd, a minä kolen näl՚gha. Ei, nügüd՚ minä lähten tatannoks i sanun hänele: Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta poigaks. Ota mindai ühteks sinun radnikaks.’ Muga hän läksi tatannoks.
Konz poig oli völ edahan, tat nägišti händast, i hänele tegihe žal՚ poigad. Hän joksi vastha poigale, sebazi händast i tervehti. Poig sanui hänele: ‘Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta sinun poigaks.’ No tat sanui käskabunikoile: ‘Mängat teramba, togat parahimad sädod i sädatagat händast, pangat hänele sormuz sormhe i kengäd jaugha. Togat lihav vaza i rikkat. Nügüd՚ tarbiž söda i praznuida! Minun poigaine oli kolnu, no eläbzui, hän oli segoinu, no nügüd՚ löuzihe.’ Muga hö zavodiba praznuida.
Vanhemb poig oli pöudol. Konz hän tuli läz kodid, hän kulišti pajon, vändon i kargaidusen. Hän kucui ičezennoks ühten käskabunikan i küzui: ‘Mi nece om?’ Käskabunik sanui: ‘Sinun vel՚l՚ pördihe kodihe. Tataiž käski rikta lihavan vazan, ku sai poigan tagaze tervhen.’ Siloi vanhemb vel՚l՚ kurktui i ei tahtoind mända pert՚he. No hänen tataze tuli irdale i kucui händast. No poig sanui hänele: ‘Kaik nene voded minä radoin vaiše sinun täht i nikonz en jätand sinun käsköd tehmata. A sinä nikonz ed andand minei kozašt-ki, miše minä voižin praznuida sebranikoidenke. No ku nece sinun poig tuli, nece, kudamb kaiken sinun kodielon rajazi vedeluznaižidenke, ka sinä rikod hänele lihavan vazan!’ Tat sanui hänele: ‘Poigaižem, sinä oled kaiken aigan minunke, i kaik, midä om minun, om sinun. No nügüd՚ tarbiž olda ihastusiš da hüviš meliš. Nece sinun vel՚l՚ oli kolnu, no eläbzui, hän oli kadonu, no nügüd՚ löuzihe.’»

Terera ku Luka 15