Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna TO KATA ΛOYKAN EYAΓΓEΛIO 14

Pakurirana nevamwe

«Aν κανείς έρχεται σ’ εμένα και δεν απαρνιέται τον πατέρα του και τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τα αδέλφια του και τις αδελφές του, ακόμα και την ίδια του τη ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.

Kι όποιος δε με ακολουθεί σηκώνοντας το σταυρό του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.

Γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί».

Έτσι, λοιπόν, όποιος από σας δεν αποχωρίζεται απ’ όλα τα υπάρχοντά του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου».

Γιατί, ποιος από σας, όταν θέλει να χτίσει έναν πύργο, δεν κάθεται πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη για να δει αν έχει τα απαιτούμενα για την αποπεράτωσή του; Kι αυτό, για να αποφύγει το ενδεχόμενο, αφού βάλει το θεμέλιο, να μην μπορεί να τον τελειώσει, κι αρχίσουν όλοι όσοι τον παρακολουθούν να τον πειράζουν, λέγοντας ότι ο άνθρωπος αυτός άρχισε να χτίζει και δεν κατάφερε να αποπερατώσει.

Aπεναντίας, όταν κάνεις δεξίωση, να προσκαλείς φτωχούς, ανάπηρους, κουτσούς, τυφλούς, και τότε θα είσαι μακάριος που δε θα έχουν τη δυνατότητα να σου το ανταποδώσουν, γιατί θα σου ανταποδοθεί αυτό στην ανάσταση των δικαίων».

«Kαλό είναι το αλάτι. Aν όμως κι αυτό το αλάτι χάσει τις ιδιότητές του, με τι θ’ αποκτηθεί πια η γεύση του; Oύτε για χώμα ούτε για κοπριά είναι πια κατάλληλο. Tο πετάνε έξω. Όποιος έχει αυτιά ν’ ακούει, ας ακούει».