Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Matvei 10

Pakurirana nevamwe

«Minä oigendan teid kuti lambhid händikahiden keskhe. Olgat melekahad kuti madod, i puhthad kuti kühkjaižed.

Ken tahtoib kaita ičeze henged, ka kadotab sen, no ken ičeze hengen minun täht kadotab, ka kaičeb sidä.

Algat varaikoi nenid, kudambad rikoba hibjan, no ei voigoi rikta henged. Varaikat teramba händast, kudamb voib hengen i hibjan surmita adus.

Ken ei ota ičeze ristad i ei astu minun jäl՚ghe, ei kožu minei.

«Ken sanub rahvahan edes, miše hän om minun läheline, sidä minä-ki sanun minun läheližeks minun Tatan edes, kudamb om taivhas. No ken rahvahan edes sanub, miše hän ei ole minun, ka sidä minä-ki en sanu minun läheližeks minun Tatan edes taivhas.

Tehkat tervhikš läžujid, eläbzoitkat kollijoid, puhtastagat prokazas läžujid i kükskat pahoid hengid. Tö et maksnugoi nimiš, ka antkat-ki maksuta.

Algat varaikoi. Ved՚ tö olet arvokahambad, mi kaik paskačud.»

Algat lugekoi, miše minä olen tulnu man päle tomha kožmust da mirud. Minä en tulend tomha kožmust, vaiše suren veičen.