Siraku 50
50
1Simoni, biri i Onisë, prift i madh,
e ndreqi shtëpinë sa qe gjallë,
në kohën e tij e forcoi tempullin.
2Hodhi themelet për murin e dyfishtë,
murin e lartë që rrethon shenjtëroren.
3Në kohën e tij u hap sterna e ujit,
një pellg rreth e qark sa deti.
4U kujdes që populli të mos rrënohej,
forcoi rrethimin e qytetit.
5Sa i lavdishëm ishte, rrethuar me popull,
kur dilte nga veli i tempullit!
6Si ylli i dritës mes reve,
si hëna e plotë për festë,
7si dielli që shkëlqen mbi tempullin e të Tejlartit,
si ylberi që ndrin në renë e lavdisë,
8si bula e trëndafilit kur çel rishtas,
si lilaku ku buron uji,
si filiz Libani në një ditë vere,
9si zjarri e temjani në temjanicë,
si enë prej ari të rrahur,
stolisur me çdo gur të çmuar,
10si ulliri mbushur me kokrra,
si qiparisi lartuar në re.
11Kur vishej me petkun e lavdisë,
vishej me madhështi të përkryer,
ngjitej tek altari i shenjtë,
i jepte lavdi rrethinës së shenjtërores.
12Kur merrte hisen nga duart e priftërinjve,
qëndronte pranë mangallit të altarit,
me vëllezërit përreth si kurorë,
si filiz i cedrave të Libanit,
rrethuar me trungje palmash.
13Të gjithë bijtë e Aronit në lavdinë e tyre
mbanin në duar kushtimet për Zotin
para mbarë bashkësisë së Izraelit.
14Kryenin shërbesën në altar,
zbukuronin kushtimin e të Tejlartit të gjithëpushtetshëm.
15Ai shtrinte dorën te kupa
dhe derdhte gjakun e rrushit,
e stërpikte te themelet e altarit,
amësim erëmirë për të Tejlartin,
mbretin e gjithësisë.
16Atëherë ngrinin zërin bijtë e Aronit,
u binin borive të metalta,
lëshonin një ushtimë të madhe,
si kujtim për të Tejlartin.
17Atëherë tërë populli së bashku shpejtonte,
binte me fytyrë përdhe,
adhuronte Zotin e vet,
të gjithëpushtetshmin, Perëndinë e tejlartë.
18Këngëtarët këndonin me zërat e tyre,
me zë të plotë, të ëmbël si mjalti.
19Populli i lutej Zotit të tejlartë,
në lutje para të mëshirshmit,
derisa të kryhej shërbesa e bukur e Zotit
e të përfundonte shërbesa.
20Atëherë zbriste me duart ngritur
mbi tërë bashkësinë e bijve të Izraelit,
për të dhënë bekimin e Zotit me buzët e veta,
për t'u krenuar me emrin e tij.
21Ata përkuleshin përsëri,
për të marrë bekimin nga i Tejlarti.
Ftesë për lutje
22Tani bekojeni Perëndinë e gjithësisë,
që bën kudo madhështi,
na i shton ditët që në bark të nënës,
vepron me ne sipas mëshirës së vet.
23Ai na dhëntë gëzimin e zemrës
e u ardhtë paqja ditëve tona
në Izrael gjer në amshim!
24Na qëndroftë besnike mëshira e tij
e na çliroftë në ditët tona!
Mbyllje
25Dy kombe më neveriten me gjithë shpirt,
i treti nuk është komb.
26Banorët e Samarisë e të Filistesë
dhe populli i marrë që banon në Shekem.
27Mësimin e mençurisë e të diturisë
e shkroi në këtë libër Jezui,
biri i Sirakut të Eleazarit nga Jerusalemi,
prej zemrës së të cilit u zbraz urtia.
28Lum ata që merren me këto,
kush i mban në zemër, bëhet i urtë.
29Po t'i zbatojë, është i fortë në gjithçka,
drita e Zotit është gjurma e tij.
Aktualisht i përzgjedhur:
Siraku 50: AL1
Thekso
Ndaje
Copy
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020