Mateu 8
8
Shërimi i të gërbulunit
1Kur zbriti nga mali, i shkuen mbrapa turma të mëdhaja. 2Dhe, ja, një i gërbulun iu avit e u përkul para tij, tue thanë: «O Zot, po të duesh, ti mundesh me më dlirë». 3Ai shtriu dorën, e preku e tha: «Due, le të bahesh i dëlirë». E menjëherë iu dëlir gërbula. 4Mandej Jezusi i tha: «Shih se mos i thue kujt, por shko me iu dëftue priftit dhe paraqit kushtimin që urdhnoi Moisiu, si dëshmi për ta».
Shërimi i shërbëtorit të kryeqindshit
5Kur ai hyni në Kafarnaum, iu afrue një kryeqindsh, tue iu lutë 6e tue i thanë: «Zot, shërbëtori im dirgjet në shtëpi i paralizuem,, me mundime të mëdha». 7E ai i tha: «Vij unë dhe e do ta shëroj». 8Kryeqindshi i tha: «Zot, Nuk jam i ndenjë që ty hysh nën pullazin tim, por vetëm thuej një fjalë e do të shëndoshet. 9Se edhe unë njeri nën një pushtet dhe, tue pasë ushtarë nën vete, i then njanit: "Eja!" e ai vjen dhe tjetrit: "Bane këtë!" e ai e ban». 10Mbasi Jezusi ndëgjoi, u mahnit e u tha atyne që po e ndiqnin: «Vërtet po ju them: te askush në Izraeli nuk e kam gjetë një besim kaq të madh. 11Porse, po ju them se shumë do të dalin nga lindja e nga perëndimi e do të shtrohen me Abrahamin, me Isakun e Jakobin në mbretninë e qiejve, 12kurse bijtë e mbretnisë do të flaken në terrin e përjashtëm. Atje do të ketë vajtim e kërcëllim dhambësh». 13Atëherë Jezusi i tha kryeqindshit: «Shko. Të ndodhtë siç besove!». Dhe iu shërue shërbëtori në atë kohë.
Shërimet te shtëpia e Pjetrit
14Kur hyni në shtëpinë e Pjetrit, vuni re vjehrrën e tij të dergjun në shtrat e me zjarrmi. 15Ai i preku dorën e asaj i ra zjarrmia. Atëherë u çue e i shërbente. 16Kur ra mbramja, i sollën shumë të djallosun. Ai i dëboi shpirtënt me anë të fjalës dhe shëroi të gjithë ata që kishin lëngata, 17aq sa u plotësue çka qe thanë me anë të Isaisë profet:
Ai i mori dobësitë tona,
edhe sëmundjet i barti.
Jezusi, mësues i lirë
18Tue pa rreth vetes një turmë të madhe, urdhnoi me kalue matanë. 19Një shkrues iu avit e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo të shkosh». 20Jezusi i tha: «Dhelpnat kanë strofuj e zogjtë fole, por biri i njeriut nuk ka ku me e mbështetë kryet».
21Dikush tjetër prej nxanësve i tha: «Zot, më jep leje të shkoj me varrosë ma parë tim atë». 22Por Jezusi i tha: «Më ndiq mue e leni të vdekunit të varrosin të vdekunit e vet».
Qetësimi i stuhisë
23Atëherë hyni në lundër dhe nxanësit e vet e ndoqën. 24E, ja, një shtërngatë e madhe u çue në liqen, aq sa lundrën e mbuluen dallgët. Por ai po flinte. 25U afruen, e zgjuen e i thanë: «Zot, shpëtona! Po rroposemi». 26E ai u tha: «Çka keni frikë, o besimpaktë?». Atëherë u çue, i bërtiti erës e detit dhe ra një fashitje e thellë. 27Njerëzit u mahnitën e thanë: «Çka asht ky, që po i binden edhe era edhe deti?».
28Kur mbërriti matanë, në krahinën e gadarenëve, ndeshi në dy të djallosun, që po dilnin prej varreve. Ata ishin fort të dhunshëm, aq sa askush nuk mundte me kalue asaj udhe. 29Dhe, ja, vikatën e thanë: «Çka ka mes nesh e teje, o Bir i Hyut? A erdhe me na mundue para kohe?». 30Larg tyne gjendej një tufë e madhe derrash tue kullotë. 31Atëherë i thanë: «Nëse na dëbon, na ço te tufa e derrave». 32Ai u tha: «Shkoni!». Ata dolën e hynë te derrat. Dhe, ja, tanë tufa u turr nga rrëpina në liqen e u mbytën në ujë. 33Çobanët morën arratinë e shkuen në qytet me u tregue të gjithëve në lidhje me të djallosunit. 34Dhe, ja, tanë qyteti i doli para Jezusit, por, kur e panë, iu lutën të largohej prej viseve të tyne.
தற்சமயம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது:
Mateu 8: DHRG
சிறப்புக்கூறு
பகிர்
நகல்
உங்கள் எல்லா சாதனங்களிலும் உங்கள் சிறப்பம்சங்கள் சேமிக்கப்பட வேண்டுமா? பதிவு செய்யவும் அல்லது உள்நுழையவும்
This translation is a copyright of the Interconfessional Bible Society of Albania