விரல் ஜெபம் போர் சூழ்நிலைகளிலும் தேவன் தாவீதின் விரல்களை இயக்கினார்

ஒரு போர் என்பது மக்கள் குழுக்களிடையே, குறிப்பாக போரின் போது இராணுவப் படைகளுக்கு இடையே நடக்கும் வன்முறைச் சண்டையாகும்.—இது பல்வேறு வடிவங்களில் வருகிறது. இந்தப் போரில் வெற்றிபெற, நம்மைச் சுற்றி ‘கவசம்’ இருக்க வேண்டும். தாவீது தனக்கு எதிராக எழும்பும் இராணுவத்தை எதிர்த்துப் போரிடத் தன் விரல்களைப் பயிற்றுவிக்க தாவீது ஜெபிப்பதைக் காண்கிறோம். அதற்குத் தாவீது: பெலிஸ்தனை நோக்கி: பட்டயத்தோடும் வாள் மற்றும் ஈட்டியுடன் வரவில்லை நீ பட்டயத்தோடும், ஈட்டியோடும், கேடகத்தோடும் என்னிடத்தில் வருகிறாய்; நானோ நீ நிந்தித்த இஸ்ரவேலுடைய இராணுவங்களின் தேவனாகிய சேனைகளுடைய கர்த்தரின் நாமத்திலே உன்னிடத்தில் வருகிறேன்.‭1 சாமுவேல் 17:45 ‬

என்று கூறுகிறார்.

ஆனால் போர் போன்ற சூழ்நிலைகளிலும் என் விரல்களை யுத்தத்திற்கும் படிப்பிக்கிற என் கன்மலையாகிய தேவன் தனது விரல்களை இயக்க ஜெபிப்பதைக் காண்கிறோம். சங்கீதம் 144:1 “என் கைகளைப் போருக்கும் என் விரல்களை யுத்தத்திற்கும் படிப்பிக்கிற என் கன்மலையாகிய கர்த்தருக்கு ஸ்தோத்திரம்”. போதிய பயிற்சி இல்லாமல் சில ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துவது இந்த வசனத்தின் மற்றொரு அம்சம். பயிற்சி பெறாத சக்தியாக ஆன்மீகம் மற்றும் சரீரம் ஆகிய இரண்டிலும் இது ஆபத்து போன்றது, அதை வைத்திருக்கும் மனிதனுக்கு காயம் ஏற்படுகிறது மற்றும் சுற்றியுள்ளவர்களுக்கு கூட ஆபத்து. போர் எனபது சண்டையிடுகிறது. நாம் இந்த கிரகத்தில் வாழும் வரை நமக்குள்ளேயோ அல்லது நம்மைச் சுற்றியோ அல்லது நமக்கு எதிராகவோ நமக்கு ஒரு போர் இருக்கிறது .

ஜெபத்திற்கான நேரத்தை செதுக்குதல்.

அவர் ஒவ்வொரு நாளும், ஒவ்வொரு வாரமும் அல்லது ஒவ்வொரு மாதமும் போல, நிகழ்காலத்தில் தொடர்ந்து நடக்கும் விஷயங்களைப் பற்றிச் சொல்லும் தொடர்ச்சியான பதட்டத்தில் இருக்கும் ‘எனது கையை போருக்குப் பயிற்றுவிக்கிறது’ என்ற சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறார். எனவே ஆன்மீக உலகில் இந்த போரில் நாமும் பயிற்சி பெற வேண்டும். ஒரு கிதார் கலைஞரைப் போல, போருக்கு நம் விரல்களுக்கு எவ்வளவு பயிற்சி அளிக்க வேண்டும் என்பது பற்றிய யதார்த்தத்தை இது காட்டுகிறது.

தற்காப்பு மற்றும் தாக்குதலாக இருப்பதற்கு, நாம் ஒரு நிலைப்பாட்டை எடுக்க வேண்டும். சண்டையிடுவதற்கு எதிரியை நாம் நன்கு அறிவது மிகவும் முக்கியம், எனவே இதற்காக நாம் நேரத்தை 'செதுக்க' வேண்டும், மேலும் நமக்குக் கிடைக்கும் நேரத்தைச் சமாளிக்க வேண்டும். இந்த பயணத்தில் நாம் கண்டறிந்த ஒரு முக்கியமான அம்சம், ஜெபத்திற்கான நேரத்தை செதுக்குவதன் முக்கியத்துவம். “வீணாய் போய்க்கொண்டிருக்கும் காலங்கள்' என்று நாம் அழைக்கும் காலத்திலும், நமக்குக் கிடைக்கும் நேரத்தைச் சமாளிக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை நாம் உணரலாம். உதாரணமாக கிராமங்களில் தண்ணீர் குழாய் அடியில் ஒரு குடம் நிரம்புவதற்குக் காத்திருக்கும் நேரத்தில் வேறு எதிலும் சுறுசுறுப்பாக ஈடுபட முடியாது என்று தோன்றும் தருணங்கள் இவை. வாழ்க்கை அதிவேகமாக நகரும் நவீன யுகத்தில், பாழாகப்போகும் காலங்கள் பல்வேறு வடிவங்களை எடுக்கலாம்: அதாவது பயண நேரம், வரிசையில் நிற்கும் நேரம், தொழில்நுட்ப இடையில் வேலையில்லா நேரம் இது போன்ற வீணாகும் நேரங்களை விரல் ஜெபத்திற்காக பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

வேதத்தில் ஒரு முக்கிய நபரான தாவீது, மேலே உள்ள சங்கீதம் 144 ஐ எழுதினார், போருக்கு தனது கைகளையும் விரல்களையும் பயிற்றுவித்ததற்காக தேவனைப் புகழ்ந்தார். தீய சக்திகளுக்கு எதிராகத் தான் தொடர்ந்து போரிட்டுக் கொண்டிருப்பதை தாவீது உணர்ந்தார், மேலும் அவர் அவற்றை எதிர்கொள்ளத் தயாராகவும் தயாராகவும் இருக்க வேண்டும். அதுபோல நாமும் ஆன்மீகப் போரில் இருக்கிறோம், வரும் சவால்களை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்க வேண்டும்.

பிரதிபலிப்பு கேள்விகள்

1. உங்கள் அன்றாட வாழ்க்கையில் நீங்கள் எதிர்கொள்ளும் போர்களைக் கவனியுங்கள். இந்த சவால்களின் போது ஆன்மீக ரீதியில் தயாராகவும் கவனம் செலுத்தவும் விரல் ஜெபம் எவ்வாறு உதவும்?
2. உங்கள் நெருக்கடியான கால அட்டவணையில் ஜெபத்திற்கான நேரத்தை எவ்வாறு செதுக்கிக் கொள்கிறீர்கள், ஆன்மீகத் தொடர்பின் தருணங்களாக மாற்றுவதற்கு வீணாகும் நேரங்களை' நீங்கள் எவ்விதம் அடையாளம் காணலாம்?
3. தொடர்ச்சியான ஆன்மீகப் பயிற்சியின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி சிந்தியுங்கள். உங்கள் பலவீனங்களைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் தேவனுடைய பலத்தைத் தேடுவதற்கும் நீங்கள் எந்த வழிகளில் நேரத்தை ஒதுக்கலாம்?