Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

چیزّے وهدا رند، یَهودیانی یکّ ائییدے اَت و ایسّا اورشَلیما شت. اورشَلیما، دَروازگێئے نزّیکّا که آییا پَسئے دروازگَ گوَشنت، هئوزے هست‌اِنت که آییئے چپّ و چاگردا پنچ ائیوان اَنت. اَرَمایی زبانا اے هئوزا بئیت‌هَسْدا گوَشنت. اۆدا بازێن آجز و نادْراهے وپتگ‌اَت که کۆر و لَنگ و مُنڈ اَتنت.
اۆدا مردے هست‌اَت که آییئے ناجۆڑیا سی و هشت سال اَت. وهدے ایسّایا دیست که آ مرد اۆدا کپتگ و زانتی که کوَهنێن نادْراهے، گوَشتی: ”تئو لۆٹئے وشّ و دْراه ببئے؟“ آ نادْراها گوَشت: ”او واجه! وهدے آپَ رُمبیت و رئوانَ بیت، کَسے نێست که منا هئوزا دئور بدنت. تان من وتا برسێنان، دگرے پێسرا آپا مانَ دنت.“ ایسّایا گوَشت: ”پاد آ، وتی نِپادان بزور و برئو.“ آ مرد دْراه بوت، وتی نِپادی زرتنت و راه گپت.
اے رۆچ شَبَّتئے رۆچ اَت. پمێشکا یَهودیان گۆن دْراه بوتگێن مردا گوَشت: ”مرۆچی شَبَّتئے رۆچ اِنت، ترا وتی نپادانی چست کنگئے هَکّ نێست.“ گوَشتی: ”آ مردا که منا دْراه کرت، گوَشتی: ’وتی نپادان بزور و برئو.‘“ جُستِش کرت: ”آ مرد کئے اِنت که ترا گوَشتگی که وتی نپادان بزور و برئو؟“ بله دْراه بوتگێن مردا نزانت که آ کئے اَت. چێا که اۆدا مردم مُچّ اَتنت و ایسّا مُچّیئے تها شتگ‌اَت.
رَندا ایسّایا اے مرد مزنێن پرستشگاها دیست، گوَشتی: ”بچار، نون که تئو دْراه بوتگئے، چه اِد و دێم گناه مکن. چُش مبیت که گَنترێن بلاهے تئیی سرا بکپیت.“ نون مرد شت و گۆن یَهودیان گوَشتی: ”آییا که منا دْراه و سلامت کرت، آ ایسّا اَت.“
یَهودیان ایسّائے آزار دئیگ بِندات کرت، چێا که آییا شَبَّتئے رۆچا چُشێن کارَ کرتنت. بله ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”منی پت اَنگت کارا اِنت، من هم کارَ کنان.“ چه اے هبران، یَهودیان په آییئے کُشگا گێشتر تچ و تاگَ کرت. چێا که شَبَّتئے هُکمئے پرۆشگا اَبێد، آییا هُدا هم وتی جندئے پت گوَشت و اے ڈئولا، وتا گۆن هُدایا برابری کرت.

گڑا ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، چُکّ وتسرا هچّ کارے کرتَ نکنت، پتئے کارانَ گندیت و آیانی رَندگیریا کنت. هر کارے که پتَ کنت، چُکّ هم هما کارا کنت. چێا که پت چُکّا دۆستَ داریت و هرچے که وتَ کنت، چُکّا هم سۆجَ دنت. چُکّا دگه مسترێن کار هم سۆجَ دنت تانکه شما هئیران و هبَکّه ببێت. هما پئیما که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زِندَ بَکشیت، چُکّ هم هرکَسا که بلۆٹیت زندگَ کنت. پت هچکَسێئے سرا شئور و هُکمے نبُرّیت، آییا وتی دادرسیئے سجّهێن اِهتیار چُکّئے دستا داتگ‌اَنت، تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی هبرا بِشکنت و منی دێم دئیۆکئے سرا ایمان بیاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت و هچبر مئیاریگ کنگَ نبیت، بزان آ چه مَرکا گوَستگ و زندا سر بوتگ. باور کنێت، یکّ وهدے کئیت و اے وهد انّون بُنگێج بوتگ که مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت. چێا که هما ڈئولا که پت زِندمانئے سَرچمّگ اِنت، چُکّا هم اے واک و توانی داتگ که زِندمانئے سَرچمّگ ببیت. پتا دادرسیئے اِهتیار هم چُکّئے دستا داتگ، چێا که آ انسانئے چُکّ اِنت. چه اِشیا هئیران و هَبَکّه مبێت، چێا که یکّ وهدے کئیت که سجّهێن مُردگ آییئے تئوارا اِشکننت و چه وتی کَبران درَ کایَنت. نێک‌کار دێم په اَبدمانێن زِندا رئونت و بدکار دێم په مئیاریگ بئیگا. من وتسرا کارے کرتَ نکنان، هر چیزّے که من اِشکتگ، هماییئے بُنیادا دادرسیَ کنان و منی دادرسی بَرهَکّ اِنت، پرچا که من وتی دلئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا نه‌آن، وتی دێم دئیۆکئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رَندا آن.

اگن من وتی بارئوا وت گواهی بدئیان، منی گواهیا اِهتبار و اَرزشے نبیت. بله دگرے هست‌اِنت که منی بارئوا گواهیَ دنت و منَ زانان که منی بارئوا آییئے گواهی راست اِنت. شما وتی کاسِد یَهیائے کِرّا رئوان داتنت و منی بارئوا آییئے داتگێن گواهی هم راست اَت. من مردمانی گواهیا نَمنّان، په شمئے رَکّێنگا اے هبرانَ گوَشان. یَهیا رۆکێن چِراگے اَت و رُژنی تالانَ کرت و شما اِراده کرت که په کمّێن وهدێا آییئے نورئے تها گَل ببێت.
بله منا چه یَهیایا مسترێن شاهد هست. همے کار که پتا منی دستا داتگ‌اَنت که سَرجمِش بکنان و من سَرجمِشَ کنان، همے کار منی شاهد اَنت که منا پتا رئوان داتگ. هما پتا که منا رئوان داتگ، آیا وت منی برئوا شاهدی داتگ. شما هچبر آییئے تئوار نه‌اِشکتگ و آ ندیستگ و آییئے هبر شمئے دلا نَنِندیت، چێا که شما آییئے رئوان داتگێنئے سرا ایمانَ نئیارێت. شما پاکێن کتابان پَٹّ و پۆلَ کنێت و وانێت، چێا که شمئے هئیالا اِشانی تها شمارا اَبدمانێن زِندَ رسیت. همے پاکێن کتاب منی بارئوا گواهیَ دئینت، بله شما نلۆٹێت منی کِرّا بیاێت و شمارا اے زِند برسیت.
من مردمانی داتگێن ستا و اِزّتا نزوران. شمارا جاهَ کاران و زانان که هُدائے مِهر شمئے دلا نێست‌اِنت. من وتی پتئے نامئے سرا آتکگان و شما منا نمَنّێت، بله اگن کَسے وتی جندئے ناما بیئیت، آییا مَنّێت. شما چه یکدگرا مزنی و اِزَّتَ زورێت، بله آ اِزَّت که چه هُدائے نێمگا کئیت، آییئے شۆهازا نه‌اێت. گڑا چۆن ایمان آورتَ کنێت؟
گُمان مکنێت که من پتئے دێما شمارا مئیاریگَ کنان. اے موسّا اِنت که شمارا مئیاریگَ کنت، هما موسّا که شما آییئے سرا اُمێت بستگ. اگن شمارا موسّائے سرا ایمان بوتێن، شمارا منی سرا هم ایمان بوتگ‌اَت، چێا که آییا منی بارئوا نبشتگ. بله شما که آییئے نبشته کرتگێنان باوَرَ نکنێت، منی هبران چۆن باوَرَ کنێت؟“

వినండి یوهَنّا 5