Lukas 12
12
Dit 12. Capitel
1Dit Volk lööp tö, en di Lid kâm bi Düsenden töhop, sa dat ja arküder üp di Fet trat. Diär begent hi en said tö sin Jüngers: For't jest nem ju en Agt voar di Farisäer jaar Süring, wat nöndt üders es üs Hüggeli.
2Mar diär es nöndt forborgen, wat ek ipenbar ūd, nog hjemmelk, wat em ek tö weten faid.
3Diärom, wat I ön Junkens si, dit wel em bi Läägt hir; wat I önt Oar si ön di Kåmer, dit wel em üp Taak prötje.
4Man ik si ju, min Frinđner: Wiis ek bang voar danen, diär ju dit Lewent nem, en diäreter nöndt moar dö kjen.
5Man ik wel ju wise, voar hokken I bang wiis skel: Fürgt ju voar di, diär, eter dat hi doađ måket heed, uk Magt heed, ju ön di Hel tö smitten. Jå, ik si ju: Fürgt ju voar höm!
6Forkopet em ek fiif Spâriger foar tau Skelling? Dag es er ek jen diärvan van Gott foriten.
7Ja, ju Hiir üp ju Haud sen altermaal täält. Diärom fürgt ju ek; for I sen beter, üs vuul Spâriger.
8Man ik si ju: Hokken mi bekäänt voar di Mensken, dânen wel di Mensken-seen uk bekään voar Gotts Engeler.
9Mar di diär mi forlögnet voar di Mensken, di skel forlögnet ud voar Gotts Engeler.
10En hokken tögen die Menskenseen jen Uurd said, höm skel dit töiwen ud; mar wan er hokken di hellig Geist last, höm skel't ek töiwen ud.
11Mar wan ja ju iinföör ön jaar Skūlen, en voar di Oppersten, en voar di Gewaltigen: da sörge ek, hüdelling of wat I swåre skel, of wat I si wilđ.
12For di hellig Geist wel ju tö disalw Stünđ lir, wat I si skel.
13Jen van di Lid said tö höm: Meister, si tö min Brödher, dat hi dit Arwdiil me mi dile skel.
14Mar hi said tö höm: Mensk, hokken heed mi tö Rogter of Ârwskefter aur ju säät?
15En hi said tö jam: Sé tö, en nem ju en Agt voar di Gits; for Nemmen lewwet diärvan, dat hi vuul Gud heed.
16En hi said en Gliknis tö jam en sprok: Diär wiär ek rik Mensk, sin Ekerlönđ hed gud drain.
17En hi taagt bi höm salw en said: Wat skel ik dö? Ik hå niin Steid, diärön ik min Bârigt iinsåmle kjen.
18Hi said: Dit wel ik dö; ik wel min Skiner diälbreek en gurter weder âpbeg, en wel diärön iinsåmle Alles, wat mi wukset es, en min Gud.
19En wel tö min Seel si: Lew Seel, dü heest en gud Voarreed foar vuul Jåren. Hå nü Röst! Iit en drink, en wiis gud tö Mud.
20Mar Gott said tö höm: Dü Nar, dös Nagt wel em din Seel van di fördere; en huns est da, wat dü tö rogt måket heest?
21Alliksa geidt di, diär höm Haudstööl såmelt, en es ek rik bi Gott.
22Mar hi said tö sin Jüngers: Diärom si ik ju: Sörge ek foar ju Lewent, wat I iit skel: uk ek foar ju Lif, wat I önti skel.
23Dit Lewent es moar üs Iit en Drink, en dit Lif moar üs di Kloader.
24Lukke eter di Råwen: Ja sä ek, ja bârge ek, ja hå uk weder Keller, nog Skiin; en Gott niäret jam dag. Mar hur vuul sen I ek beter, üs di Vügler?
25Hokken es mung ju, wan hi er uk om sörrigt, diär en Elen tö sin Gurtem säät küd?
26Wan I nü ek dit Menst formai, hurom sörge I foar dit Üder?
27Let üp di Lilien üp di Ekern, hü ja wukse, ja årbede ek, uk spens ek. Mar ik si ju, dat uk Könning Salomon ön al sin Herligheid ek heed bekloadet wessen, üs jen van danen.
28Wan Gott da dit Gääs, wat delling üp Mark Staant en miären ön di Auen smetten ud, sa kloadet; hu vuul moar wel hi ju kloade, I Swakglo̊wigen!
29Diärom fråge I ek diärom, wat I iit of wat I drink skel, en wiis man ek sa hoogfârdig!
30Eter al Sok tragte di Heiden. Mar ju Våder weet nog, wat I nödig hå.
31Dag tragte I eter Gotts Könningrik, da wel ju dit altermaal nog tö fääl.
32Wiis ek trung, dü litj Kär, for hat es ju Våder sin Höög, ju dit Rik tö iwen.
33Forkope, wat I hå en iiw Almosen. Maake ju Pösen, diär ek âpslit, såmle foar di Hemmel en Skats, diär older ofnemt; diär niin Tiif tökomt, en di Würmer ek freet.
34For hur ju Skats es, diär wel uk ju Hart wiis.
35Skort ju Kloader âp me en Görtel, en let ju Läägter bren.
36En wiis alliküs di Lid, diär jaar Herr forwagten sen van di Brödlep, om dat wan hi komt, en bokket üp Düür, ja höm gau ipenmaake.
37Selig sen di Knegter, diär di Herr, wan hi komt, waaken fendt. Waarlik, ik si ju, hi wel höm âpskort, en wel jam tö Staal säät, en wellig wiis, jam tö betinin.
38En wan hi komt ön di Üder Wagt, en ön di träd Wagt, en wel't sa finđ; selig sen dös Knegter.
39Mar dit skel I weet: Wan en Hüswiärt wust, om wat Klokkenslag di Tiif kâm, da waaket hi, en let höm ek ön sin Hüs iinbreek.
40Diärom wiis I uk kant en klaar, for di Menskenseen wel kom tö di Stünđ, wan I't ek miin.
41Mar Petrus said tö höm: Herr, saist dü dit Gliknis tö üüs, of uk tö alle Üdern?
42Mar di Herr said: Wat heed dit dag vuul tö sien, wan en Hüshoalđer tru en klook es, diär di Herr säät aur al sin Tiinsten, dat hi jam tö rogter Tid dääd, wat jam tö komt.
43Selig es di Knegt, welk sin Herr fendt sa dön, wan hi komt.
44Wes en seker, ik si ju, hi wel höm maake tö en Herr aur al sin Gud.
45Mar wan disalw Knegt ön sin Hart si wilđ: Min Herr talmt tö kommen; en da begent di Knegter en Tiinstfaamner tö slaaen, uk tö iten en tö drinken, en höm vol tö süppen.
46Da wel disalw Knegt sin Herr kom üp di Dai, dat hit ek formudden es, en tö di Klokkenslag, diär hi ek weet; en wel höm ön Splitter slaa, en wel höm sin Loan iiw me dânen, diär niin Gloow hå.
47Mar di Knegt, diär sin Herrs Wel weet, en heed höm ek klaar maaket, uk ek eter sin Wel dön, di mut vuul Slikker liid.
48Mar di diär dit ek weet, heed dag dön, wat Slikker wert es, skel menđner Slikker fo. For hokken vuul dön es, bi di wel em vuul sjuk, en hokken vuul befälen es, van di wel em vuul fördere.
49Ik sen kjemmen, om en Jölđ üp Warlđ öntötjenđnen; en wat wild ik lewwer, üs dat et al broan?
50Mar ik mut mi jest döpe let me en Dööp; en wat sen ik dag sa bang, hen tö dat et sken es?
51Miin I, dat ik kjemmen sen, Freeđ tö bringen üp Warlđ? Naan, si ik ju, mar vuul jer Strid.
52For van nü of ön wel fiif ön jen Hüs ünjens wiis, tri tögen tri, en tau tögen tau.
53Di Våder wel tögen di Seen wiis, en di Seen tögen di Våder; di Moder tögen di Daagter; en di Daagter tögen di Moder; di Swigermoder tögen di Snaar; en di Snaar tögen di Swigermoder.
54En hi said uk tö di Kär Lid: Wan I ön Wästen en Wolk âptien se, da si I metjens: Diär komt Riin; en hat komt uk alliksa.
55En wan di Winđ üt Süden weit, da si I: Hat ud wârm. En hat ud alliksa.
56I Hügler! Di Gestalt van di Öörd en van di Hemmel kjen I prowe; hurom prowe I da ek dös Tid?
57Hurom ordile I ek aur ju salw, wat rogt es?
58For wan dü me di Tögenparti voar Ding en Rogt geist, da dö önder Wei al wat man kjenst, öm höm loas tö uden; om dat hi di meskin ek voar di Raad stewent, en di Raad lewert di aur ön di Gerigtsdiner, en di Gerigtsdiner säät di önt Tügthüs.
59Ik si di, dü skedt ek weder üp frien Fut kom, tö dat dü di leest Penning betålet heest.
ప్రస్తుతం ఎంపిక చేయబడింది:
Lukas 12: NFNT
హైలైట్
షేర్ చేయి
కాపీ
మీ పరికరాలన్నింటి వ్యాప్తంగా మీ హైలైట్స్ సేవ్ చేయబడాలనుకుంటున్నారా? సైన్ అప్ చేయండి లేదా సైన్ ఇన్ చేయండి
Translated by Peter Michael Clemens (1804-1870)