โยเอล 1:4-15

สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยเดินกินแล้ว ตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยบินกินแล้ว ตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยกระโดดกินแล้ว ตั๊กแตนตัวอ่อนก็กินเสีย พวกขี้เมาเอ๋ย จงตื่นขึ้นและร้องไห้ คอเหล้าทุกคน จงคร่ำครวญ เนื่องด้วยเหล้าองุ่นหวาน เพราะมันจะถูกตัดขาดจากปากของพวกเจ้าแล้ว เพราะว่าประชาชาติหนึ่งขึ้นมาสู้กับแผ่นดินของข้าพเจ้า มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน ฟันของมันเหมือนฟันสิงโต เขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงโตตัวเมีย มันทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้า และปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้า มันลอกเปลือกออกและโยนทิ้ง กิ่งก้านก็ดูขาวโพลน จงโอดครวญเหมือนหญิงพรหมจารีที่คาดผ้ากระสอบไว้ทุกข์ ให้แก่เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาถูกเอาไป จากพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ปุโรหิตก็โศกเศร้า คือผู้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์ นาก็ร้างเปล่า พื้นดินก็เศร้าโศก เพราะข้าวถูกทำลาย เหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มี น้ำมันก็ขาดมือไป ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงระทดหดหู่ ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญ เนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เพราะผลผลิตจากนาก็ถูกทำลาย เถาองุ่นก็เหี่ยวแห้ง ต้นมะเดื่อก็เฉาไป ทั้งต้นทับทิม และต้นอินทผลัมกับต้นแอปเปิลด้วย ต้นไม้ทั้งหมดในนาก็เหี่ยวแห้งไป ความยินดีก็ห่อเหี่ยวไป จากบรรดาบุตรของมนุษย์ ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดผ้ากระสอบและโอดครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญ บรรดาผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า จงเข้ามาค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบ เพราะว่าธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ได้ขาดไปจากพระนิเวศพระเจ้าของท่าน จงจัดพิธีอดอาหาร จงเรียกประชุมทำพิธี จงรวบรวมพวกผู้ใหญ่ และทุกคนที่อาศัยในแผ่นดิน ให้ไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ อนิจจา วันนั้น เพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้แล้ว วันนั้นจะมาเหมือนการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์