โยเอล 1:4-15

สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยเดินกินเหลือ ตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยบินกินเหลือ ตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยกระโดดกินเหลือ ตั๊กแตนวัยคลานก็กินเสีย พวกขี้เมาเอ๋ย ลุกขึ้นร้องไห้เถิด นักดื่มเหล้าองุ่นทุกคนเอ๋ย จงคร่ำครวญเถิด เพราะว่าเหล้าองุ่น ถูกกีดกันไม่ให้มาถึงปากของเจ้าทั้งหลายแล้ว เพราะว่าประชาชาติหนึ่งได้ขึ้นมาสู้กับแผ่นดิน ของข้าพเจ้า เขามีทั้งกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน ฟันของมันเหมือนฟันสิงห์ เขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงห์ตัวเมีย มันได้ทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้าเสีย และได้ปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้า มันลอกเปลือกออกและโยนทิ้งเสีย กิ่งก้านก็ดูขาวโพลน จงโอดครวญอย่างหญิงพรหมจารีซึ่งคาดเอวด้วยผ้ากระสอบ ที่ไว้ทุกข์ให้เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว ธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ถูกตัดขาดเสีย จากพระนิเวศของพระเจ้า ปุโรหิตก็โศกเศร้า คือผู้ปรนนิบัติของพระเจ้า นาก็ร้าง พื้นดินก็เศร้าโศก เพราะข้าวถูกทำลายเสีย เหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มี น้ำมันก็ขาดมือไป ชาวนาทั้งหลายเอ๋ยจงงงงวยไปเถิด ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ยจงคร่ำครวญ เนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบารลี เพราะผลของนาก็ถูกทำลายไปหมด เถาองุ่นก็เหี่ยว ต้นมะเดื่อก็แห้งไป ต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นท้อ ต้นไม้ในนาทั้งสิ้นก็เหี่ยวไป ความยินดีก็ประลาตไป จากบรรดาบุตรของมนุษย์ ท่านปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดเอวด้วยผ้ากระสอบและโอดครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชาจงคร่ำครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า จงเข้าไป สวมผ้ากระสอบนอนค้างคืนสักคืนหนึ่ง เพราะว่าธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ได้ขาดไปเสียจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของท่าน จงเตรียมตัวทำพิธีอดอาหาร จงเรียกประชุมตามพิธี จงรวบรวมบรรดาผู้ใหญ่ และชาวแผ่นดินทั้งสิ้น ไปยังพระนิเวศของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และร้องทูลต่อพระเจ้า อนิจจาหนอวันนั้น เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว วันนั้นจะมา เป็นการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์