โยเอล 1:4-15

ตั๊กแตนวัยเดินกินอะไรเหลือ ตั๊กแตนใหญ่ก็มากิน ตั๊กแตนใหญ่กินอะไรเหลือ ตั๊กแตนอ่อนก็มากิน ตั๊กแตนอ่อนกินอะไรเหลือ ตั๊กแตนอื่นๆก็มากิน ลุกขึ้นเถิด คนขี้เมาเอ๋ย จงร่ำไห้! จงคร่ำครวญเถิด บรรดานักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ย จงโอดครวญเพราะเหล้าใหม่ เพราะมันถูกฉวยเอาไปจากริมฝีปากของเจ้าแล้ว กองทัพชาติหนึ่งมาบุกรุกดินแดนของข้าพเจ้า มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน ฟันของมันคมดั่งฟันของราชสีห์ เขี้ยวดั่งเขี้ยวของนางสิงห์ มันทำลายเถาองุ่น และทำให้ต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าป่นปี้ มันลอกเปลือกออกโยนทิ้ง เหลือไว้แต่กิ่งก้านขาวโพลน จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารีสวมเสื้อผ้ากระสอบ ซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าวในวัยแรกรุ่นของเธอ ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา สูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า เหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์ ท้องทุ่งย่อยยับ พื้นดินแตกระแหง เมล็ดข้าวก็ถูกทำลาย เหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้ง และไม่มีน้ำมันมะกอก ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวัง ชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้ จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน เถาองุ่นเหี่ยวเฉา ต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไป ทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ล คือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้ง ความปีติแห่งมวลมนุษยชาติ ร่วงโรยไปแน่แล้ว ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์ ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้ มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า จงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืน เพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์ จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ จงเรียกเหล่าผู้อาวุโส และทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น ให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า และร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก! เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว จะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์