สุภาษิต 21:1-27

พระทัยพระราชาเหมือนธารน้ำในพระหัตถ์พระยาห์เวห์ พระเจ้าจะทรงชักนำไปทางไหนก็ตามแต่จะโปรด ทางทุกสายของมนุษย์ก็ถูกต้องในสายตาของเขาเอง แต่พระยาห์เวห์ทรงตรวจดูจิตใจ การประพฤติชอบธรรมและยุติธรรม เป็นที่โปรดปรานแด่พระยาห์เวห์มากกว่าเครื่องบูชา ดวงตายโส และใจลำพอง ประทีปของคนอธรรมเป็นบาป แผนงานของคนขยันนำไปสู่กำไรแน่นอน แต่ทุกคนที่ผลีผลามก็มาสู่ความขาดแคลนแน่แท้ การได้ทรัพย์มาด้วยลิ้นมุสา ก็คือหมอกที่จางหายและกับดักแห่งความตาย ความทารุณของคนอธรรมจะกวาดพวกเขาไป เพราะพวกเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม ทางของคนบาปหนานั้นคด แต่ความประพฤติของคนบริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง อยู่ที่มุมบนหลังคา ดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ คนอธรรมย่อมปรารถนาความชั่ว เพื่อนบ้านของเขาไม่ได้รับความเมตตาจากเขา เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนรู้น้อยจึงมีปัญญา เมื่อคนมีปัญญาได้รับการสั่งสอน เขาก็ได้ความรู้ พระเจ้าผู้ชอบธรรมทรงพิเคราะห์ดูบ้านของคนอธรรม พระองค์ทรงทำให้บรรดาคนอธรรมพินาศ คนที่ปิดหูไม่ฟังเสียงร้องทุกข์ของคนจน ตัวเขาเองจะร้องตะโกนแต่ไม่มีใครตอบ ของกำนัลซึ่งให้ในที่ลับตาย่อมขจัดโทสะ และสินบนลับๆ ก็กำจัดความโกรธเกรี้ยวได้ เมื่อมีการปฏิบัติอย่างยุติธรรม คนชอบธรรมก็ยินดี แต่คนประพฤติชั่วหวาดผวา มนุษย์ที่หลงไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย คนที่รักความบันเทิงจะเป็นคนจน คนที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันจะไม่มั่งคั่ง คนชั่วเป็นค่าไถ่คนชอบธรรม และคนอธรรมเป็นค่าไถ่คนเที่ยงธรรม อาศัยอยู่ในแดนกันดาร ดีกว่าอยู่กับหญิงขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น คลังทรัพย์ล้ำค่าและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนมีปัญญา แต่คนโง่ผลาญมันจนเกลี้ยง คนที่ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ คนมีปัญญาปีนเข้าเมืองของคนมีกำลัง และพังทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ คนที่ระวังปากและลิ้นของตน ก็ปกป้องตัวเองจากความยุ่งยาก “คนชอบเยาะเย้ย” เป็นชื่อของคนเย่อหยิ่งจองหอง ผู้ประพฤติตัวด้วยความโอหัง ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ แต่คนชอบธรรมให้อย่างไม่อั้น เครื่องบูชาของคนอธรรมเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง และยิ่งแย่กว่านั้น เมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว