เฉลยธรรมบัญญัติ 32:1-18

ฟ้าสวรรค์เอ๋ย ฟังเถิดที่ข้าพเจ้าจะกล่าว แผ่นดินโลกเอ๋ย จงสดับวาจาจากปากของข้าพเจ้า ขอให้คำสอนของข้าพเจ้าพรั่งพรูลงมาดั่งฝน และให้ถ้อยคำของข้าพเจ้าหยาดหยดมาดุจน้ำค้าง เหมือนสายฝนโปรยปรายลงบนหญ้าอ่อน เหมือนฝนชุ่มรินรดพืชพันธุ์เขียวสด ข้าพเจ้าจะประกาศพระนามของพระยาห์เวห์ ขอสดุดีความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา! พระองค์ทรงเป็นพระศิลา พระราชกิจของพระองค์สมบูรณ์พร้อม และวิถีทางของพระองค์ล้วนยุติธรรม ทรงเป็นพระเจ้าผู้ซื่อสัตย์ผู้ไม่ทำสิ่งที่ผิดใดๆ เลย พระองค์ทรงชอบธรรมและยุติธรรม พวกเขาทำตัวเสื่อมทรามต่อพระองค์ น่าอับอายขายหน้าเกินกว่าจะเป็นลูกของพระเจ้าต่อไป พวกเขาเป็นคนรุ่นที่วิปริตและกลับกลอก ท่านตอบสนองต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเช่นนี้หรือ ประชากรที่โง่เขลาเบาปัญญา? พระเจ้าไม่ใช่พระบิดาพระผู้สร้างของท่าน ผู้ทรงก่อร่างสร้างท่านขึ้นมาหรือ? จงระลึกถึงวันคืนเก่าก่อน คิดถึงชั่วอายุตั้งแต่อดีตนานมา ถามบิดาของท่านดูเถิด เขาจะบอกท่านได้ ถามบรรดาผู้อาวุโสเถิด พวกเขาจะอธิบายให้ฟัง เมื่อองค์ผู้สูงสุดประทานกรรมสิทธิ์แก่ชนชาติต่างๆ เมื่อทรงแยกมวลมนุษยชาติ พระองค์ทรงกำหนดเขตชนชาติทั้งหลาย ตามจำนวนบุตรของอิสราเอล ส่วนขององค์พระผู้เป็นเจ้าคือประชากรของพระองค์ ยาโคบคือส่วนกรรมสิทธิ์ของพระองค์ พระองค์ทรงพบเขาในถิ่นกันดารอันเริศร้าง และเต็มไปด้วยเสียงโหยหวน พระองค์ทรงปกป้องและดูแลเขา พระองค์ทรงพิทักษ์เขาดั่งแก้วพระเนตรของพระองค์ เหมือนนกอินทรีตะกุยรังของมัน และบินร่อนอยู่เหนือลูกอ่อน กางปีกออกรองรับ ประคับประคองพาลูกบินไป องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เดียวทรงนำเขาไป ไม่มีพระต่างด้าวอยู่กับเขา พระองค์ทรงทำให้เขาทะยานไปตามเบื้องสูงแห่งแผ่นดิน และทรงเลี้ยงดูเขาด้วยผลผลิตจากท้องทุ่ง ทรงบำรุงเลี้ยงเขาด้วยน้ำผึ้งจากศิลา และด้วยน้ำมันจากหินผา ด้วยน้ำนมและนมข้นจากฝูงสัตว์ และด้วยแพะแกะอ้วนพี กับแกะผู้ชั้นเยี่ยมแห่งบาชาน และข้าวสาลีที่ดีที่สุด เขาดื่มน้ำองุ่นสีแดงก่ำที่มีฟอง เยชูรุน อ้วนพีขึ้นก็พยศ ครั้นอิ่มหนำก็อ้วนใหญ่ ขนเป็นมันปลาบ เขาทอดทิ้งพระเจ้าผู้ทรงสร้างเขา ปฏิเสธพระศิลาพระผู้ช่วยให้รอดของตน พวกเขายั่วยุให้พระองค์อิจฉาด้วยพระต่างด้าวทั้งปวงของเขา และยั่วยุพระพิโรธของพระองค์ด้วยรูปเคารพอันน่าชิงชังทั้งหลาย พวกเขาเซ่นสังเวยแก่ภูตผีปีศาจซึ่งไม่ใช่พระเจ้า เป็นพระซึ่งเขาไม่เคยรู้จัก พระซึ่งเพิ่งปรากฏ พระซึ่งบรรพบุรุษของท่านไม่เกรงกลัว ท่านได้ทอดทิ้งพระศิลาผู้ให้กำเนิดท่าน ท่านลืมพระเจ้าผู้ทรงให้ท่านเกิดมา