สุภาษิต 27:7-27

คนที่อิ่มแล้วเหยียบย่ำน้ำผึ้งจากรวง ส่วนผู้ที่หิวโหย ทุกสิ่งที่ขมก็มีรสหวาน คนที่เตลิดหนีออกจากบ้าน ก็เหมือนนกเตลิดหนีออกจากรัง น้ำอบน้ำหอมทำให้ชื่นใจ คำแนะนำจากใจของเพื่อนทำให้ชื่นจิต อย่าละทิ้งมิตรสหายของเจ้าหรือของครอบครัวเจ้า และอย่าไปบ้านพี่น้องเมื่อเจ้าทุกข์ยากลำบาก เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ก็ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล ลูกเอ๋ย จงฉลาดและทำให้เราปลาบปลื้มใจ เราจะได้ตอบคนที่สบประมาทเรา คนมีวิจารณญาณเห็นภัยอันตรายและหลบเข้าที่กำบัง ส่วนคนโง่เดินลุยต่อไปและต้องทุกข์ทนกับผลที่ตามมา จงยึดเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้แก่คนแปลกหน้า ยึดไว้เป็นมัดจำ เมื่อเขาประกันให้หญิงเสเพล ผู้ที่มาแผดเสียงอวยพรเพื่อนบ้านแต่เช้ามืด เขาจะถือว่าเป็นคำสาปแช่ง ภรรยาที่ชอบหาเรื่อง ก็เหมือนหลังคารั่วภายใต้พายุฝน ห้ามนางก็เหมือนห้ามลม หรือเอามือคว้าน้ำมัน เหล็กลับเหล็กได้ฉันใด คนเราก็ลับกันได้ฉันนั้น ผู้ที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมัน ผู้ที่ปกป้องดูแลเจ้านายจะได้รับเกียรติ น้ำสะท้อนให้เห็นใบหน้าฉันใด พฤติกรรมก็สะท้อนให้เห็นจิตใจของคนฉันนั้น แดนมรณาและแดนพินาศไม่เคยเต็มอิ่ม ตาของคนเราก็ไม่รู้จักอิ่มหนำ เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ ส่วนคนเราพิสูจน์ได้ด้วยคำยกย่องชมเชยของเขา ถึงแม้จะเอาคนโง่ใส่ครกตำเหมือนใช้สากตำข้าว ก็ยังไม่อาจขจัดความโง่ออกจากตัวเขา จงดูแลความเป็นอยู่ของแพะแกะของเจ้าให้ดี จงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า เพราะทรัพย์สมบัติไม่ยั่งยืนชั่วนิรันดร์ และมงกุฎก็ไม่ได้มั่นคงตลอดทุกชั่วอายุ เมื่อฟางถูกเก็บไปและหญ้าใหม่งอกขึ้นมา และเมื่อพืชผักถูกเก็บเกี่ยวจากเนินเขา เมื่อนั้นเจ้าจะได้เสื้อผ้าจากแกะ และเจ้าจะได้ค่านาจากแพะ เจ้าจะมีนมแพะพอเลี้ยงตนเองและครอบครัวของเจ้า และบรรดาสาวใช้ของเจ้า