ปัญญาจารย์ 2:2-19

เรา​พูด​กับ​การ​หัวเราะ​ว่า “เจ้า​มี​ผลงาน​อะไร​อวดอ้าง​ได้หรือ” และ​พูด​ว่า “เจ้า​ก่อ​ให้​เกิด​ประโยชน์​อะไร​ได้หรือ” จิตใจ​เรา​ได้​สำรวจ​ดู​ว่า มัน​จะ​เป็น​ยังไง​ที่​จะ​ให้​เหล้าองุ่น​ควบคุม​ร่างกาย​เรา แต่​สติปัญญา​ยัง​นำ​จิตใจ​ของเรา​อยู่​และ​สามารถ​รู้ทัน​ความ​โง่เขลา เรา​อยาก​รู้​ว่า​จะ​มี​อะไร​ดีๆ​ให้​มนุษย์​ทำบ้าง​ใน​ช่วง​ชีวิต​อัน​แสนสั้น​ของเขา​ภายใต้​ฟ้าสวรรค์​นี้ เรา​ได้​ทำงาน​ต่างๆ​อัน​ยิ่งใหญ่ ได้​สร้าง​วัง​ต่างๆ​สำหรับ​ตัว​เราเอง ได้​ทำ​ไร่องุ่น ได้​ทำ​สวน​ผลไม้​และ​สวน​พักผ่อน​ต่างๆ​ให้​กับ​ตัว​เราเอง และ​ได้​ปลูก​ผลไม้​ทุกชนิด​ไว้​ใน​สวน​พวกนั้น ได้​สร้าง​บรรดา​สระน้ำ​ไว้​เพื่อ​ผันน้ำ​เข้าไป​รด​ต้นไม้​ที่​ผลิดอก​ออกผล เรา​มี​ทาส​ชายหญิง​มากมาย และ​มี​ทาส​หลายคน​ที่​เกิด​ภาย​ใน​เรือน​ของเรา นอก​จากนี้ เรา​ก็​ยัง​มี​ฝูง​สัตว์เลี้ยง ฝูงวัว​และ​ฝูงแกะ มากกว่า​ใครๆ​ที่​อยู่​ใน​เมือง​เยรูซาเล็ม​มา​ก่อนหน้า​เรา​อีกด้วย เรา​ได้​รวบรวม​เงินทอง​มา​เป็น​ของรัก​ของหวง​อัน​เหมาะสม​กับ​ฐานะ​กษัตริย์ และ​รวบรวม​หัวเมือง​ต่างๆ​มา​เป็น​ของเรา​ด้วย เรา​ได้​ให้​ชายหญิง​มา​ขับร้อง​เพลง​ให้ฟัง และ​เรา​ยัง​มี​ทรัพย์​สมบัติ​ที่​หรูหรา​ฟู่ฟ่า​ที่​มนุษย์​ชื่นชอบ​เป็น​หีบๆ หีบแล้ว​หีบเล่า เรา​ได้​เป็นใหญ่​ขึ้น​เรื่อยๆ มากกว่า​ใครๆ​ทั้งหมด​ที่​เคย​อยู่​ใน​เมือง​เยรูซาเล็ม​ก่อนหน้า​เรา และ​สติปัญญา​ของเรา​ก็​ช่วยเรา ไม่ว่า​ดวงตา​ของเรา​อยากได้​อะไร เรา​ก็​จะ​หา​มาให้ เรา​ไม่เคย​หักห้าม​จิตใจ​ของเรา​ใน​เรื่อง​ของ​ความสุข​ใดๆ จิตใจ​ของเรา​สนุก​กับ​งานหนัก​ที่​ได้​ทำ​ไปนั้น และ​ความสนุก​นั่นแหล่ะ​เป็น​รางวัล​เดียว​ที่​เรา​ได้รับ​จาก​งานหนัก​ซึ่ง​เรา​ได้​ทำไป แล้ว​เรา​ก็​หัน​มา​มองดู​สิ่ง​ทั้งหมด​ซึ่ง​เรา​ได้​ลงมือ​ทำไป งาน​ที่​เรา​ได้​ลงมือ​ลงแรง​ทำ​อย่าง​ลำบาก​ลำบน​นั้น เรา​ได้​ค้นพบ​ว่า มัน​ไม่เที่ยง เหมือนกับ​ไล่​ตาม​ลม ไม่มี​อะไร​ภายใต้​ดวง​อาทิตย์​นี้ ที่​ให้​ประโยชน์​ถาวร แล้ว​เรา​ก็​หัน​มา​ดู​เรื่อง​สติปัญญา ความ​บ้าๆบอๆ​และ​ความ​โง่เขลา เพราะ​ไม่รู้​ว่า​คน​แบบไหน​จะ​ขึ้น​มา​ครองราชย์​ต่อ​จากเรา แล้ว​เขา​จะ​มี​ปัญญา​ครอบ​ครอง​ทุกสิ่ง​ที่​เรา​สร้าง​ขึ้นมา​ได้​หรือเปล่า และ​เรา​ก็​เห็น​ว่า​สติปัญญา​นั้น​ได้เปรียบ​กว่า​ความ​โง่เขลา เช่นเดียว​กับ​ที่​ความสว่าง​ได้เปรียบ​กว่า​ความมืด คนฉลาด​มี​ดวงตา​อยู่​ใน​หัว แต่​คนโง่​เดิน​อยู่​ใน​ความมืด แต่​ตัว​เราเอง​นั้น​ได้​เรียนรู้​ว่า ทั้ง​คนฉลาด​และ​คนโง่​ก็​จะต้อง​เผชิญ​กับ​สิ่ง​เดียวกัน ดังนั้น​เรา​จึง​คิด​ในใจ​ว่า เราเอง​จะต้อง​เผชิญ​กับ​สิ่ง​ที่​คนโง่​ต้อง​เผชิญ ถ้า​อย่างนั้น​จะ​เป็น​คนฉลาด​เลิศเลอ​ไป​ทำไม​กัน แล้ว​เรา​จึง​คิด​ในใจ​ว่า เรื่องนี้​ก็​ไม่เที่ยง​เหมือนกัน เพราะ​ทั้ง​คนฉลาด​และ​คนโง่ ต่าง​ก็​ไม่อยู่​ใน​ความทรงจำ​ของ​คน​ตลอดไป​หรอก เพราะ​อีก​ไม่ช้า ทุกคน​ก็​จะ​ถูกลืม​ไปหมด มัน​แย่​จริงๆ​ที่​คนฉลาด​ต้อง​ตาย​เหมือนกัน​กับ​คนโง่​ต้อง​ตาย เพราะ​อย่างนี้​เรา​ถึง​ได้​เกลียด​ชีวิต เรา​รู้สึก​เจ็บ​ปวดใจ​กับ​ทุกสิ่ง​ที่​เกิดขึ้น​ภายใต้​ดวง​อาทิตย์​นี้ ทุกอย่าง​ไม่เที่ยง และ​เป็น​การวิ่ง​ไล่​ตาม​ลม เรา​เกลียด​ผล​จาก​งานหนัก​ที่​เรา​ได้​ตรากตรำ​ทำไป​ภายใต้​ดวง​อาทิตย์​นี้ เพราะ​เรา​จะต้อง​ทิ้ง​มัน​ให้​กับ​คน​รุ่นหลัง แล้ว​ใคร​จะ​ไปรู้​ได้ล่ะ​ว่า​เขา​จะ​เป็น​คนฉลาด​หรือ​คนโง่ แต่​ถึงยังไง เขา​ก็​จะ​ครอบ​ครอง​ทุกอย่าง​ซึ่ง​เรา​ได้​ตรากตรำ​ทำมา​ภายใต้​ดวง​อาทิตย์ ทุกสิ่ง​ที่​เรา​ได้​ลงมือ​ทำไป​อย่าง​ชาญฉลาด เรื่องนี้​ก็​ไม่เที่ยง​เหมือนกัน