สุภาษิต 5:1-17

ลูกเอ๋ย ให้​สนใจ​สติปัญญา​ของ​เรา เงี่ยหู​ฟัง​ความรู้​ความ​เข้าใจ​ของ​เรา​ให้ดี แล้ว​เจ้า​จะ​ได้​คิด​รอบคอบ และ​ริมฝีปาก​ของ​เจ้า​จะ​พูด​ด้วย​ความรู้​แท้จริง เพราะ​ริมฝีปาก​ของ​เมีย​คน​อื่นนั้น หยาดเยิ้ม​ด้วย​น้ำผึ้ง และ​คำพูด​ของ​เธอ​ก็​ลื่น​ยิ่งกว่า​น้ำมัน​มะกอก แต่​สุดท้าย​แล้ว​เธอ​จะ​ขม​เหมือน​กับ​บอระเพ็ด และ​เจ็บปวด​เหมือน​ดาบ​สองคม เท้า​ของ​เธอนั้น​เดิน​ไป​สู่​ความตาย ทุก​ย่างก้าว​ของ​เธอ​ตรงดิ่ง​ไป​ยัง​แดน​คนตาย เธอ​ไม่​ยอม​เดิน​ตรง​ไป​ยัง​หนทาง​ที่​นำ​ไป​สู่ชีวิต หนทาง​ของ​เธอนั้น​คดเคี้ยว แต่​เธอ​ก็​ไม่​รู้ตัว​เสียด้วยซ้ำ ดังนั้น ลูกๆเอ๋ย ฟัง​เรา​ให้ดี และ​อย่า​ได้​หันเห​ไป​จาก​คำพูด​ทั้งหลาย​ของ​เรา อยู่​ให้​ห่างไกล​จาก​ผู้หญิง​อย่างนั้น และ​อย่า​เข้า​ไป​ใกล้​ประตู​บ้าน​ของ​เธอ ไม่​อย่างนั้น ชื่อเสียง​เกียรติยศ​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ตก​ไป​เป็น​ของ​คนอื่น และ​เจ้า​จะ​สูญเสีย​เดือน​ปี​ของ​เจ้า​ให้​กับ​คน​ที่​โหดร้าย พวก​คน​แปลก​หน้า​จะ​ฮุบ​ทรัพย์​สมบัติ​ของ​เจ้า​จน​อิ่มหนำ ทรัพย์​สมบัติ​ที่​เจ้า​หา​มา​ได้​ด้วย​ความ​ยาก​ลำบาก​ก็​จะ​ตก​ไป​อยู่​ใน​บ้าน​ของ​คนอื่น ใน​ที่สุด​เจ้า​จะ​ร้อง​ครวญคราง เมื่อ​เนื้อหนัง​และ​ร่างกาย​ของ​เจ้า​ถูก​ทำลาย แล้ว​เจ้า​จะ​พูด​ว่า “ข้า​เคย​เกลียดชัง​คำ​สั่งสอน และ​ใจ​ข้า​ก็​เหยียด​หยาม​การ​ว่า​กล่าว​ตักเตือน ข้า​ไม่​เชื่อฟัง​พวก​ครู​ข้า และ​ไม่​ยอม​เงี่ยหู​ฟัง​ครู​ผู้​แนะนำ​ข้า ข้า​ก็เลย​เจอ​กับ​ปัญหา​ร้อยแปด​อย่าง​รวดเร็ว แล้ว​ต้อง​อับอาย​ขายหน้า​ต่อหน้า​ที่​ชุมนุมชน” ดังนั้น​ให้​ดื่ม​น้ำ​จาก​บ่อเก็บน้ำ​ของ​เจ้าเอง เป็น​น้ำ​ใส​บริสุทธิ์​จาก​บ่อ​ของ​เจ้าเอง ไม่อย่างนั้น ตาน้ำ​ของ​เจ้า​อาจ​จะ​ไหล​นอง​ไป​ตาม​ท้องถนน และ​สายน้ำ​ของ​เจ้า​อาจ​จะ​ไหล​นอง​ไป​ใน​ที่​ลาน​เมือง ให้​สายน้ำนั้น​เป็น​ของ​เจ้า​แต่​เพียง​ผู้เดียว อย่า​แบ่ง​ปัน​กับ​คนอื่น