เยเนซิศ 13

13
1อับ​ราม​จึง​ขึ้น​ไป​จาก​แผ่น​ดิน​อาย​ฆุบ​โต​กับ​ภรรยา สัตว์​และ​สรรพ​สิ่ง​ที่​มี​อยู่​ทั้ง​โลต​ด้วย ไป​ทาง​ทิศใต้. 2อับ​ราม​ก็​มั่งคั่ง​สมบูรณ์​ไป​ด้วย​ฝูง​สัตว์ และ​เงินทอง​เป็น​อัน​มาก; 3จึง​ค่อย​เดิน​ต่อไป​จาก​ทิศใต้​จน​มา​ถึง​เมือง​เบ็ธเอล​ที่​ตน​ได้​ตั้ง​กับ​อาศัย​อยู่​แต่ก่อน​ใน​หว่าง​กลาง​เมือง​เบ็ธเอล​กับ​เมือง​ฮา​อาย, 4จนถึง​แท่น​ที่​ได้​ก่อสร้าง​ไว้​คราวก่อน: ก็​นมัสการ​ออก​พระ​นาม​พระ​ยะ​โฮ​วา​ที่นั่น. 5ฝ่าย​โลต​ผู้​ไป​ด้วย​กัน​กับ​อับ​ราม​นั้น​ก็​มี​ฝูง​แกะ, แพะ, และ​ฝูง​โค, กับ​ทับ​อาศัย​ด้วย. 6แผ่น​ดิน​ที่นั่น​ก็​แคบ​ไม่​พอ​ให้​เขา​อยู่​ด้วย​กัน​ทั้งหมด: เพราะ​เขา​ทั้ง​สอง​มี​ฝูง​สัตว์​มาก, จึง​อยู่​ด้วย​กัน​ไม่​ได้ 7คน​เลี้ยง​สัตว์​ของ​อับ​ราม​กับ​คน​เลี้ยง​สัตว์​ของ​โลต​ก็​เกิด​ทะเลาะ​วิวาท​เถียง​กัน​ขึ้น. (คราว​นั้น​พวก​คะ​นา​อัน​และ​พวก​ฟะ​ริ​ซี​ยัง​ตั้งอยู่​ที่นั่น)
8อับ​ราม​จึง​พูด​กับ​โลต​ว่า, “ขอ​อย่า​ให้​เรา​ทุ่มเถียง​กัน​เลย; อย่า​ให้​คน​เลี้ยง​สัตว์​ของ​เรา​กับ​คน​เลี้ยง​สัตว์​ของ​เจ้า ทะเลาะ​วุ่นวาย​กัน​เลย: เพราะ​เรา​เป็น​ญาติ​สนิท​กัน. 9พื้น​แผ่น​ดิน​ทั้งหมด​อยู่​ตรงหน้า​เจ้า​มิใช่​หรือ? เจ้า​จง​แยก​ออก​ไป​ตั้ง​ให้​ห่าง​เรา​เถิด: ถ้า​เจ้า​ไป​ข้าง​ข้า​ย​มือ​แล้ว, เรา​จะ​ไป​ข้าง​ขวา​มือ: หรือ​เจ้า​จะ​ไป​ข้าง​ขวา​มือ​แล้ว, เรา​จะ​ไป​ข้าง​ซ้ายมือ.” 10โลตก็​เงย​หน้า​แลดู​บรรดา​ที่ราบ​ริมแม่น้ำ​ยา​ระ​เดน, จึง​เห็น​ว่า​มี​น้ำ​บริบูรณ์​อยู่​ทุกแห่ง; (ด้วย​คราว​นั้น​พระ​ยะ​โฮ​วา​ยัง​มิได้​ทรง​ทำลาย​เมือง​ซะ​โดม​และ​เมือง​อะ​โมรา) ที่นั่น​ก็​อุดม​ดี​เหมือน​สวน​พระ​ยะ​โฮ​วา, เหมือน​แผ่น​ดิน​อาย​ฆุบ​โต​ทาง​ที่มา​ถึง​เมือง​โซ​อา​ร. 11โลตจึง​เลือก​ที่ราบ​ริมแม่น้ำ​ยา​ระ​เดน​เป็น​ส่วน​ของ​ตน; โลตก็​ยก​เดิน​ไป​ทิศตะวันออก​เขา​ทั้ง​สอง​ก็ได้​จาก​กัน​ไป. 12อับ​ราม​ได้​อาศัย​อยู่​ที่​แผ่น​ดิน​คะ​นา​อัน, และ​โลต​ได้​อาศัย​อยู่​ที่​บาน​เมือง​ใน​ที่ราบ, ตั้ง​ทับ​อา​ศัย​อยู่​ริม​เมือง​ซะ​โดม. 13ฝ่าย​ชาว​เมือง​ซะ​โดม​นั้น​เป็น​คน​บาป​ชั่ว​ลามก​จำเพาะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​มาก
14เมื่อ​โลต​แยก​ไป​จาก​อับ​ราม​แล้ว, พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​แก่​อับ​ราม​ว่า, “เจ้า​จง​เงย​หน้า​แลดู​ที่​ตั้งแต่​เจ้า​อยู่​ไป​ข้าง​ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก ทิศตะวันตก: 15ด้วย​บรรดา​แผ่น​ดิน​ที่​เจ้า​แลเห็น​นี้, เรา​จะ​ยก​ให้​เจ้า​และ​พงศ์พันธุ์​ของ​เจ้า​สืบต่อ​ไป​เป็นนิตย์. 16เรา​จะ​บันดาล​ให้​พงศ์พันธุ์​ของ​เจ้า​บังเกิด​มาก​ทวี​ขึ้น​เหมือน​ผงคลี​ดิน: ถ้า​ผู้ใด​อาจ​นับ​ผงคลี​ดิน​ได้, ก็​จะ​นับ​พงศ์พันธุ์​ของ​เจ้า​ได้ 17เจ้า​จง​ลุก​ขึ้น​เดิน​เที่ยว​ไป​ตลอด​แผ่น​ดิน​นี้​ให้​ทั่ว​ด้าน​ยาว​ด้าน​กว้าง​เถิด; ด้วย​แผ่น​ดิน​นี้​เรา​จะ​ยก​ให้​เจ้า. 18อับ​ราม​จึง​ยก​ทับ​อาศัย​มา​ตั้งอยู่​ที่​ต้นสน​ใหญ่​ชื่อ​มัมเร, อยู่​ใน​ตำบล​เฮ็บ​โร​น, แล้ว​ได้​ก่อ​แท่น​ถวาย​พระ​ยะ​โฮ​วา​ที่นั่น.

ที่ได้เลือกล่าสุด:

เยเนซิศ 13: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้