โยบ 18:1-17
โยบ 18:1-17 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
แล้วบิลดัดแห่งชูอาห์ก็กล่าวตอบ “อีกนานไหมท่านถึงจะหยุดพูด หยุดใคร่ครวญสักหน่อยดีไหม แล้วเราจะได้พูดกันรู้เรื่อง ทำไมท่านถึงมองพวกเราเหมือนวัวควาย ทำไมท่านถึงได้มองพวกเราโง่เง่าเต่าตุ่น ท่านนั่นแหละที่ฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆด้วยอารมณ์โมโหร้ายของตน จะให้โลกนี้ถูกทิ้งร้างหรือหินผาถูกเคลื่อนไป เพื่อให้มันเข้ากับความคิดของท่านหรือ ไม่ว่าท่านจะคิดยังไงความสว่างของคนชั่วจะถูกดับไป และเปลวไฟของเขาจะไม่ส่องสว่างอีก แสงสว่างในเต็นท์ของเขาจะมืดลง โคมไฟที่อยู่เหนือเขาจะถูกดับลง ก้าวย่างที่แข็งแกร่งของเขาจะสั้นลง ส่วนแผนการของเขาจะกลับโค่นเขาเองให้ล้มลง ใช่แล้ว เท้าของเขาก้าวสู่ตาข่ายที่เขาได้เตรียมไว้ และก้าวสู่หลุมพรางที่ปิดซ่อนไว้ ส้นเท้าของเขาติดกับดัก และบ่วงแร้วนั้นรัดเขาไว้แน่น มีเชือกซ่อนไว้บนพื้นเพื่อมัดตัวเขา มีกับดักซ่อนอยู่บนทางเดินเพื่อดักเขา เรื่องน่ากลัวจากทุกด้านทำให้เขาหวาดหวั่น และพวกมันไล่ตามส้นเท้าของเขาไป ความหิวโหยกัดกร่อนกำลังของเขา ความหายนะรอคอยโอกาสที่เขาจะสะดุดล้ม โรคกัดกินผิวหนังของเขา โรคระบาด กัดกินแขนขาของเขา เขาถูกกระชากออกมาจากเต็นท์อันปลอดภัย และถูกนำตัวไปเข้าเฝ้ากษัตริย์แห่งความน่าสยองขวัญทั้งหลาย ไฟก็มาอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขา ไฟกำมะถันถูกหว่านไปทั่วที่พักของเขา รากเบื้องล่างของเขาก็เหี่ยวแห้งไป กิ่งด้านบนของเขาก็เหี่ยวเฉาลง ความทรงจำถึงเขาก็สูญหายไปจากแผ่นดินโลก และชื่อของเขาก็ไม่เป็นที่กล่าวถึงตามถนนหนทางอีกต่อไป
โยบ 18:1-17 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
แล้วบิลดัดชาวชูอาห์ตอบว่า “ท่านทั้งหลายจะค้นหาถ้อยคำนานเท่าใด? จงใคร่ครวญ แล้วเราจะพูด ไฉนเราจึงถูกนับให้เป็นสัตว์? ไฉนเราจึงเป็นคนโฉดในสายตาของท่านทั้งหลาย? ท่านผู้ฉีกตัวของท่านด้วยความโกรธ จะให้แผ่นดินโลกถูกทอดทิ้งเพราะเห็นแก่ท่านหรือ? จะให้ก้อนหินโยกย้ายจากที่ของมันหรือ? “เออ ความสว่างของคนอธรรมจะถูกดับเสีย และเปลวไฟของเขาไม่ส่องแสงอีก ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืด และตะเกียงที่อยู่เหนือเขาก็ดับ ย่างก้าวอันแข็งแรงของเขาก็สั้นเข้า และแผนการของเขาเองคว่ำเขาลง เพราะเท้าของเขาเข้าไปติดตาข่าย และเขาเดินอยู่บนหลุมพราง กับดักอันหนึ่งฉวยส้นเท้าของเขาไว้ แร้วอันหนึ่งรัดเขาไว้ มีบ่วงซ่อนอยู่ในดินไว้ดักเขา มีกับอยู่ในทางไว้ดักเขา สิ่งน่าหวาดเสียวทำให้เขาตกใจอยู่รอบด้าน และไล่ติดส้นเท้าของเขาอยู่ กำลังของเขาร่อยหรอไปเพราะความหิว และภัยพิบัติก็พร้อมจะให้เขาสะดุด ผิวหนังของเขา โรคก็กินเสีย โรคร้ายก็กินแขนขาของเขา เขาถูกถอนออกจากเต็นท์ที่เขาไว้วางใจ และถูกนำมายังพระราชาแห่งความสยดสยอง ท่านจะอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขา เพราะมันไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป มีกำมะถันเกลื่อนกลาดเหนือที่อยู่ของเขา จากเบื้องล่าง รากของเขาแห้งไป และจากเบื้องบน กิ่งของเขาเหี่ยวไป การระลึกถึงเขาพินาศไปจากโลก และเขาไม่มีชื่ออยู่ในถนน
โยบ 18:1-17 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
แล้วบิลดัดคนชูอาห์ตอบว่า “ท่านจะค้นหาถ้อยคำนานเท่าใด จงใคร่ครวญแล้วภายหลังพวกเราจะพูด ทำไมเราจึงถูกนับให้เป็นสัตว์ และถือว่าเลวทรามในสายตาของท่าน ท่านผู้ฉีกตัวของท่านด้วยความโกรธของท่าน จะให้แผ่นดินโลกถูกทอดทิ้งเพราะเห็นแก่ท่านหรือ หรือจะให้ก้อนหินโยกย้ายจากที่ของมัน เออ ความสว่างแห่งคนชั่วจะถูกดับเสีย และเปลวไฟของเขาจะไม่ส่องแสงอีก ความสว่างในเต็นท์ของเขาจะมืด และตะเกียงของเขาจะดับพร้อมกับเขา ก้าวอันแข็งแรงของเขาก็จะสั้นเข้า และความคิดอ่านของเขาเองก็จะคว่ำเขาลง เพราะเขาถูกเหวี่ยงเข้าไปในข่ายด้วยเท้าของเขาเอง และเขาเดินอยู่บนหลุมพราง กับอันหนึ่งจะฉวยส้นเท้าของเขาไว้ ผู้ปล้นจะมีชัยต่อเขา มีบ่วงซ่อนอยู่ในดินไว้ดักเขา มีกับอยู่ในทางไว้ดักเขา สิ่งน่าหวาดเสียวจะทำให้เขาตกใจอยู่รอบด้าน และไล่ติดส้นเท้าของเขาอยู่ กำลังของเขาก็จะกร่อนไปเพราะความหิว และภัยพิบัติก็จะคอยพร้อมอยู่ที่ข้างเขา มันจะกินความแข็งแกร่งแห่งผิวหนังของเขาเสีย แม้แต่บุตรหัวปีแห่งความตายจะกินความแข็งแกร่งของเขาเสีย ความไว้วางใจของเขาจะถูกถอนออกจากเต็นท์ของเขา จะถูกนำมายังกษัตริย์แห่งความน่าหวาดเสียว สิ่งที่ไม่ใช่ของเขาจะอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขา จะมีกำมะถันเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่อยู่ของเขา รากของเขาจะแห้งไปข้างใต้นั้น และกิ่งของเขาที่อยู่ข้างบนจะถูกตัดทิ้ง การระลึกถึงเขาจะพินาศไปจากโลก และเขาจะไม่มีชื่ออยู่ในถนน
โยบ 18:1-17 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
แล้วบิลดัดตระกูลชูอาห์ตอบว่า <<ท่านทั้งหลายจะค้นหาถ้อยคำนานเท่าใด จงใคร่ครวญแล้วพวกเราจะพูด ทำไมเราจึงถูกนับให้เป็นสัตว์ ทำไมเราจึงเป็นคนโฉดในสายตาของท่านทั้งหลาย ท่านผู้ฉีกตัวของท่านด้วยความโกรธของท่าน จะให้แผ่นดินโลกถูกทอดทิ้ง เพราะเห็นแก่ท่านหรือ หรือจะให้ก้อนหินโยกย้ายจากที่ของมัน <<เออ ความสว่างแห่งคนอธรรมจะถูกดับเสีย และเปลวไฟของเขาไม่ส่องแสงอีก ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืด และตะเกียงที่อยู่เหนือเขาก็ดับ ก้าวอันแข็งแรงของเขาก็สั้นเข้า และความคิดอ่านของเขาเอง ก็คว่ำเขาลง เพราะเขาถูกเหวี่ยงเข้าไปในข่าย ด้วยเท้าของเขาเอง และเขาเดินอยู่บนหลุมพราง กับอันหนึ่งฉวยส้นเท้าของเขาไว้ แร้วจะรัดเขาไว้ มีบ่วงซ่อนอยู่ในดินไว้ดักเขา มีกับอยู่ในทางไว้ดักเขา สิ่งน่าหวาดเสียวทำให้เขาตกใจอยู่รอบด้าน และไล่ติดส้นเท้าของเขาอยู่ กำลังของเขาก็กร่อนไปเพราะความหิว และภัยพิบัติก็คอยพร้อมอยู่ที่ข้างเขา ผิวหนังของเขาโรคก็กินเสีย เออ โรคระบาดก็กินแขนขาของเขา เขาถูกถอนออกจากเต็นท์ที่เขาไว้วางใจ ถูกนำมายังพระราชาแห่งความน่าหวาดเสียว สิ่งที่ไม่ใช่ของเขาอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขา มีกำมะถันเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่อยู่ของเขา รากของเขาแห้งไป และกิ่งของเขาเหี่ยวไป การระลึกถึงเขาพินาศไปจากโลก และเขาไม่มีชื่ออยู่ในถนน
โยบ 18:1-17 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
แล้วบิลดัดชาวชูอาห์ตอบว่า “เมื่อใดท่านจะเลิกพูดแบบนี้? มีเหตุผลหน่อย แล้วเราจึงมาพูดกันได้ ทำไมเห็นเราเป็นวัวเป็นควาย โง่เขลาในสายตาของท่าน? ท่านผู้ทำร้ายตัวเองด้วยความเกรี้ยวกราด จะต้องให้โลกเริศร้างเพื่อท่านหรือ? และต้องให้หินผาเคลื่อนออกไปจากที่ของมันหรือ? “ตะเกียงของคนชั่วร้ายย่อมถูกดับ เปลวไฟของเขาไม่ลุกโชน ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืดไป และตะเกียงข้างตัวของเขาก็ดับไป ย่างก้าวที่มาดมั่นของเขาจะอ่อนล้า แผนการของเขาย้อนกลับไปเล่นงานตัวเขาเอง เขาเดินดุ่มเข้าไปในตาข่าย และหลงเข้าไปติดกับ กับดักจะงับส้นเท้าของเขา บ่วงแร้วจะรัดเขาไว้แน่น มีบ่วงแร้วซ่อนไว้ดักเขาบนพื้นดิน มีกับดักอยู่บนเส้นทางของเขา ความหวาดหวั่นจู่โจมเขาทุกด้าน คอยเล่นงานทุกย่างก้าว ความพินาศจ้องจะเขมือบเขา ภัยพิบัติเตรียมพร้อมที่จะตะครุบเมื่อเขาล้ม มันกัดกร่อนผิวหนังของเขา ความตายเริ่มกัดกินแขนขาของเขา เขาถูกลากออกมาจากเต็นท์ที่มั่นคงปลอดภัย และถูกนำลงมายังองค์กษัตริย์แห่งความหวาดหวั่นพรั่นพรึง ไฟอยู่ในเต็นท์ของเขา กำมะถันติดไฟเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่พำนักของเขา รากของเขาเหี่ยวเฉา และกิ่งก้านของเขาก็แห้งไป อนุสรณ์ของเขาพินาศไปจากโลก สิ้นชื่อไปจากแผ่นดิน
โยบ 18:1-17 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
ครั้นแล้ว บิลดัดชาวชูอัคตอบว่า “ท่านจะสรรหาคำพูดไปนานแค่ไหน คิดดูเสียก่อน หลังจากนั้นเราจึงจะพูด ทำไมจึงนับว่าพวกเราเป็นสัตว์ ทำไมพวกเราจึงดูโง่เขลาในสายตาของท่าน ท่านทำลายตัวท่านเองด้วยความโกรธ เราควรจะละทิ้งแผ่นดินโลกเพื่อท่านหรือ และผาหินควรจะเขยื้อนจากที่ของมันหรือ ตะเกียงของคนชั่วร้ายจะถูกดับลง และเปลวไฟของเขาก็ไม่ส่องแสง แสงไฟในกระโจมของเขามืด และตะเกียงที่อยู่เหนือศีรษะเขาก็ถูกดับ เท้าของเขาที่ก้าวไปอย่างมั่นคงก็อ่อนแอลง และแผนการของเขาเองทำให้เขาล้มลง เพราะเขาถูกเหวี่ยงลงในตาข่ายด้วยเท้าของเขาเอง และเขาเดินในร่างแห ส้นเท้าของเขาติดกับดัก เขาติดบ่วงแร้ว สายรัดซ่อนอยู่ใต้พื้นดินไว้ดักตัวเขา เป็นกับดักสำหรับเขาที่ข้างทาง สิ่งที่ทำให้เขาตกใจกลัวอยู่รอบข้างเขา และไล่ล่าเขาอย่างกระชั้นชิด เขาอ่อนกำลังลงเพราะความหิวโหย และความวิบัติรอให้เขาสะดุดล้ม มันทำให้เขาเป็นโรคผิวหนังขั้นร้ายแรง โรคร้ายกำลังกัดกินแขนขาของเขา ความตายพรากเขาไปจากกระโจมที่เขาไว้วางใจ และเขาถูกพาตัวไปหาผู้มีอำนาจเหนือความตาย ผู้อาศัยอยู่ในกระโจมของเขาไม่ใช่คนของเขา กำมะถันถูกโปรยบนที่อยู่ของเขา รากของเขาแห้งเหี่ยวอยู่เบื้องล่าง และกิ่งก้านของเขาเหี่ยวเฉาอยู่เบื้องบน แผ่นดินโลกไม่รำลึกถึงเขาอีกต่อไป และไม่มีใครที่จำเขาได้