Eyüp’ün karısı

Çok eski zamanlarda Eyüp adlı zengin bir adam yaşıyordu. Eyüp çok doğru bir adamdı. Rab ondan çok hoşnuttu. Eyüp her zaman kızanları doğruyu yapsınlar diye her gün dua ediyordu.

Şeytan Allah’a, “Eyüp sadece verdiğin bereketler için sana iman ediyor” diye şikayet etti. Rab Eyüp’e o kadar güvendi ki izin verdi Eyüp denensin. Şeytan Eyüp’ün her şeyiyle kızanlarını bir gün içinde yok etti. Eyüp sıkıntısında günah işlemedi. Rab’bi sevip hizmet etmeye devam etti.

Şeytan gene Allah’a, “Eyüp sadece verdiğin bereketler için sana iman ediyor” diye şikayet etti. Rab Eyüp’e o kadar güvendi ki tekrar izin verdi Eyüp denensin. Bu sefer Eyüp çok hasta oldu. Bedeninde tepeden tırnağa kadar kötü çıbanlar çıktı.

Karısı, “Hala Allah’ı seviyor musun? Haydi, Allah’ı söv de öl!” dedi.

Eyüp karısına, “Aptal kadınlar gibi konuşuyorsun” diye karşılık verdi. “Nasıl olur? Allah’tan gelen iyiliği kabul edelim de kötülüğü kabul etmeyelim mi?”

Meselenin sonunda Rab Eyüp’e şifa verdi ve önceden daha çok kızanlar ve mala zenginlik verdi. Ne kadar sıkıntısı olduysa da Eyüp Rab’bini hiç bırakmadı.

Kutsal Kitap Eyüp’ün karısı hakkında başka hiçbir şey yazmıyor. O da Eyüp’le beraber çok sıkıntı yaşadı. Kızanlarını kaybedip kocasının acısını gördü. Eyüp onu suçlamıyor. Karısı acısında düşünmeden konuştuğunu anladı.

Ama Kutsal Kitap Eyüp hastayken karısı yanında olup ona baktığını göstermiyor. Kocasına kuraj vermemiş. Sanki karısı Eyüp’ün acısını arttırdı çünkü onu sıkıntıda yalnız bıraktı.

Kocalarımız veya arkadaşlarımız sıkıntıdayken biz ne yapıyoruz? Eyüp’ün karısı gibi aptal kadınlar gibi konuşuyor muyuz? Sıkıntı ne kadar büyükse de Rab’bi hiç bırakmayalım diye birbirimize kuraj verelim.