Givonlular

Allah’ın İsraillilere söz verdiği memlekette yaşayan bütün halklar İsraillilerden çok korktular. Orda olan bütün krallar Yeşu’ya ve İsrail halkına karşı hep birlikte savaşmak için toplandılar. O halklardan tek bir halk Allah’tan korkuyordu. Bu halkın adı Givonlular.

Givonlular hayatlarını kurtarmak için Yeşu’yu kandırmayı karar aldılar. Yeşu ile konuşmak için birkaç adam seçtiler . Adamlara eski yırtık giysiler giydirdiler. Yırtık eski torbalar ve kurumuş, küflenmiş ekmekler verdiler. Adamlar Yeşu’nun yanına gittiler. Yeşu’ya ve İsrail halkına, “Uzak bir memleketten geldik” dediler, “Bizimle bir barış antlaşması yapmanızı istiyoruz.”

İsrailliler Givonlulara, “Sizinle neden antlaşma yapalım?” diye karşılık verdiler, “Belki de yakınımızda yaşıyorsunuz.”

Givonlular Yeşu’ya, “Biz senin kullarınız” dediler.

Yeşu, “Kimsiniz, nereden geliyorsunuz?” diye sordu.

Onlar da, “Çok uzak bir memleketten kalkıp geldik” dediler. “Çünkü Allah’ın Rab’bin şanı hakkında duyduk. Mısır’da yaptığı her şeyi ve yendiğiniz her krala ne yaptığınızı duyduk. Bunun için önderlerimiz ve memleketimizin bütün halkı bize şöyle dediler: ‘Onları karşılamak için yanınıza yiyecek alıp yola çıkın ve onlara, biz sizin kullarınız; bunun için bizimle bir barış antlaşması yapmanızı istiyoruz deyin.’ Size gelmek için yola çıktığımız gün şu ekmekler sıcacıktı. Bakın şimdi, kurumuş küflenmişler. Bunca yola geldiğimiz için giysilerimiz ve ayakkabılarımız yıprandı.”

İsrailliler Rab’be danışmadan Givonlulara inandılar. Yeşu da onları sağ bırakacağına söz verip onlarla bir barış antlaşması yaptı. İsraillilerin önderleri de antlaşmaya bağlı kalacaklarına yemin ettiler.

Ne var ki, antlaşmadan üç gün sonra Givonluların yakında, komşu topraklarda yaşadıklarını öğrendiler. Bunun üzerine yola çıkıp üç gün sonra onların kasabalarına vardılar. Ancak İsrailliler Givonlulara dokunmadılar. Çünkü İsrailliler Allah’ın adına yemin etmişlerdi.

İsrailli önderler Givonlulara, “Niçin bizi aldattınız?” diye sordular, “Bunun için artık lanetlisiniz. Hep köle kalacaksınız. Allah’ın evi için odun kesip su çekeceksiniz.”

Givonlular, “Efendimiz, Allah kulu Musa’ya verdiği buyruğu duyduk” diye karşılık verdiler, “Musa’ya bütün memleketleri size vermesini, memlekette yaşayanların hepsini yok etmenizi buyurduğunu duyduk. Sizden çok korktuk, can korkusuyla böyle davrandık. Şimdi senin elindeyiz. Sana göre doğru olanı yap.” Bunun üzerine Yeşu onları İsraillilerin elinden kurtardı. Givonlular Rab için köleler oldular.

Givonlular çok akıllı davrandılar. Allah’a karşı savaşmaya istemediler. Anladılar ki Allah’a karşı savaşmak ölmek demektir. Bir şey daha anladılar. Allah verdiği sözünü hep tutar. Bu demek ki Allaha iman eden insanlar da sözlerini lazım tutsunlar. Givonlular yok olmamak için İsraillileri kandırdılar ve onlara yemin ettirmekle sağ kalabildiler. Yeşu da doğru olanı yaptı. Allahtan korktukları için Rab Givonluları korudu.

Biz Givonlular kadar Allah’ı iyi tanıyor muyuz? Bizim gibi Givonlular da ölmek yerine Allah’ın köleleri oldular. Onlardan örnek alalım şüphe duymadan Allah’ın sözüne güvenelim.