Saul Davut’un peşine düşüyor

Saul Davut’u çok kıskandı. Onun için onu öldürmeye karar verdi. Saul’un oğlu Yonatan’ın yardımıyla Davut Saul’dan kaçabildi.

Allah’ın kutsal çadırı Nov kasabasındaydı. Kutsal çadırda Rab’be hizmet edenlerin baş olan adamın adı Ahimelek’ti. Davut Nov’a gidip Ahimelek’ten yardım istedi. Ama Davut Ahimelek’e Saul’dan kaçtığını söylemedi. Ahimelek Davut’a ve adamlarına yardımcı oldu. Davut’un kılıcı yoktu. Ahimelek ona Golyat’ın kılıcını verdi. Sonra Davut Nov’dan ayrıldı.

Saul Ahimelek Davut’a yardım ettiğini öğrendi. Ahimelek’le ailesini çağırdı. Ona, “Niçin Davut’a yardımcı oldun?” diye bağırdı. Ahimelek, “Davut senin damadın ve yüksek bir komutanın. Beni ve ailemi suçlama! Senden kaçtığını bilmiyordum” diye karşılık verdi. Ama Saul çok öfkeliydi. Ahimelek’le bütün ailesini öldürttü.

Ahimelek’in sadece tek bir oğlu kaçıp kurtuldu. Adı Aviyatar’dı. Davut’un yanına kaçtı ve ona her şeyi anlattı. Davut Aviyatar’a, “Yanımda kal ve korkma!” dedi, “Seni öldürmek isteyen beni de öldürmek istiyor. Yanımda güvende olursun.”

Davut Saul’dan kaçtığını duyan kardeşleri ve ailesinden bir kaç kişi daha yanına gittiler. Sıkıntısı, borcu, hoşnut olmayan herkes Davut’un yanına toplandı. Toplananların sayısı altı yüze kadar yetişti. Davut bu adamlara önderlik yaptı. Davut kırlarda ve çölün balkanlık yerlerinde kaldı. Saul her gün Davut’u aradı, ama Allah Davud'u Saul’un eline teslim etmedi.

Saul Davut’la adamlarını aramak için 3000 seçilmiş asker alıp yola çıktı. Davut’un saklandığı yere yakın geldiler. Saul tuvalete gitmek için bir mağaraya girdi. Davut’la ve adamları da aynı mağaranın daha iç tarafına doğru saklanmıştılar. Davut’un adamları Davut’a, “İste Rab düşmanını eline teslim etti” dediler.

Davut kalkıp Saul’un paltosunun ucundan usulcacık bir parça kesti. Ama sonradan Saul’un paltosundan bir parça kestiği için kendini kabahatlı duydu. Adamlarına, “Efendime, Rab’bin meshettiği (seçilmiş) kişiye karşı bir kötülük yapmayım diye Rab beni korusun” dedi. Davut ancak bu sözlerle adamlarını durdurabildi ve Saul’a saldırmalarına izin vermedi. Saul mağaradan çıkıp yoluna devam etti.

O zaman Davut da mağaradan çıktı. Uzaktan Saul’a, “Efendim kral!” diye sesledi. Saul arkasına bakınca, Davut eğilip yüzüstü yere kapandı. Davut Saul’a, “Bazı adamlar seni öldürmemi istedi ama ben elimi sana karşı kaldırmayacağım” dedi, “Aramızda olan davayı Rab görsün. Kim haklı kim yanlış O seçsin. Ben hakkımı Rabbe bıraktım. Hakkımı senden O alsın.”

Saul, “Davut oğlum, bu senin sesin mi?” diye sordu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Sonra, “Sen benden daha doğru bir adamsın” dedi, “Sana kötülük yaptığım halde sen bana iyilikle davrandın. Şimdi anladım ki, sen esa da kral olacaksın ve İsrail krallığı senin elinin altında sürecek. Kral olduğun zaman benim ve babamın sülalesini yok etmeyeceksin diye yemin et.”

Davut Saul’un istediği gibi yemin etti. Sonra Saul evine döndü. Davut’la adamları mağaradan çıkıp gittiler.

Davut çok zor bir durumdaydı. Rab onu denedi. Saul’u öldürmekle Davut problemi ortadan kaldırabilirdi ve kral olacaktı. Ama Davut iyice anladı ki Saul’u öldürmek günahtır. Davut için durum esa da zor ve belalıydı. Çünkü Saul onu öldürmek için yola çıkmıştı. Ama Davut Rab’be güvenip Saul’un önüne çıktı. Rab onu koruyup kurtardı. Saul ise yanlış yaptığını kabul etti.

Bir problemi halletmek için kötü bir yol seçersek bu daha çok problem çıkaracak. Çünkü Rab’be karşı geliyoruz. Sıkıntı yaşadığımız zaman kötü karar seçip sıkıntıyı çözmeye savaşmayalım. Günah yapmayalım. Sabredelim Rab’bin yardımını isteyelim ve O bizi sıkıntıdan kurtarsın diye bekleyelim.