Популярні біблійні вірші з Seònd Matìe 10

Поділитись

Eco jo us màndi còme piòris in mièzz ai lôvs. Jèssit dònçhe prudènts còme ju serpìnts, e sìmpliç còme lis colòmbis.

Cùi, cu ten cont de’ so vìte, le pierdarà: e cùi, cu varà pierdùde le so vìte par amor gno, le çhatarà.

E no stàit a temè chèi, cu màzzin lu cuarp, ma no puèdin mazzà l’ ànime: ma temèt pitòst chell, ch’ al pò mandà tal infièr e le ànime e lu cuarp.

E cùi, cu no pìje sù le so crôs, e nol mi ven daûr, no l’ è degn di me.

Ognùn dònçhe, ch’ al mi ricognossarà denànt dai ùmign, ànçhe jo lu ricognossarài denànt dal Pàri gno, ch’ al è in cîl: Chell po, cu mi dinejarà devànt dai ùmign, ànçhe jo lu dinejarài devànt miò Pàri, ch’ al è in cîl.

Medeàit ju malàds, risussitàit ju muarts, smondeàit ju levrôs, sçhazzàit ju demònis: o’ vês ricevùd di band, dàit di band.

No stàit dònçhe a temè: vo’ àltris sês mijòr di un mòntis di pàssaris.

No stàit a cròdi, ch’ o’ sèi vignùd a mèti pâs sòre le tière: no soi vignùd a mèti pâs, ma uère.