جِیں ویلے اُوں عورت ڈِٹھا جو مَیں لُک نئیں سگدی تاں کمبدی ہوئی آئی تے اُوندے اگُوں ڈھے تے سارے لوکاں دے سامنڑے ڈساوݨ لگی جو مَیں تیکُوں کیوں ہتھ لایا ہا تے کِینویں اُوں ویلے ای شِفا پا گِھدی۔ یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”دِھی تیڈے اِیمان تیکُوں چنگا کر ڈِتے، خیر نال وَنج۔“