Популярні біблійні вірші з متّی 17

Поділитись

یسُوع اُنہاں کُوں جواب ڈِتا، ”آپنڑے اِیمان دی کمی دی وجہ کنُوں۔ کیوں جو مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جے تُہاڈے ءچ رائی دے دانڑے دے برابر وی اِیمان ہوسی تاں تُساں اِیں پہاڑ کُوں آکھ سگسو جو ’اِتُھوں کنُوں اُتھاں کِھسک وَنج،‘ تاں او کِھسک ویسی تے تُہاڈے کیتے کوئی کم نا ممکن نہ ہوسی۔

او ایہ آدھا ای پِیا ہا جو ڈیکھو ہِک نُورانی بدلی اُنہاں اُتے چھاں کر ڈِتی تے اُوں بدلی ءچوں اواز آئی جو ”ایہ میڈا پیارا پوتر ہے جیندے تُوں مَیں بہُوں خوش ہاں، اِیندی سُنڑو۔“

یسُوع جواب ءچ آکھیا، ”بےاعتقاد تے گُمراہ قوم! مَیں کڈݨ تئیں تُہاڈے نال راہساں؟ کڈݨ تئیں تُہاڈی برداشت کریساں؟ اُونکُوں میڈے کولھ گِھن آؤ۔“ یسُوع بدرُوح کُوں دَڑکا ڈِتا تاں او چھوہر ءچوں نِکل گئی تے چھوہر اُوں ویلے ای چنگا تھی گِیا۔