یوحنا 3 سے مشہور بائبلی آیات

شئیر

چونکی خودا اَندر اَ دونیأ مردومَ دوس دأره کی خو ایدأنه پٚسرَ اوسه کوده، کی هر کی اونَ ایمأن بأوٚره، هلأکَ نٚبه بلکی همیشٚکی زٚندیگی‌یَ بٚدٚس بأوٚره.

خودا خو پٚسرَ اوسه نوکوده کی مردومَ محکومَ کونه بلکی اونی دٚسٚ اَمرأ دونیأیَ نیجأت بٚدأ.

عیسا جوأب بٚدأ: «رأس‌رأسِی تٚرَه گم، اگه تأزه تولد نیأفی، هیوخت نتأنی خودا ملکوتَ بیدینی.»

اوشأنی کی اونَ ایمأن بأوٚرٚد، هیتأ محکومیت و جٚه بین شؤئؤن اوشأنی رأفأ نئیسأ؛ امّا اوشأنی کی اونَ ایمأن نأوٚرٚد، جٚه هسأ محکوم ایسٚد، چونکی خودا ایدأنه پٚسرَ ایمأن نأوٚردٚد.

بی‌ایمأنأنٚ محکومیت اَنٚ وأسی ایسه کی نور، جٚه آسمأن اَ دونیأ میأن بأمؤ امّا مردوم ظولومأتَ ویشتر جٚه نور دوس بدأشتٚده، چونکی اوشأنَ کردکأرأن بد ایسه.

اون وأستی هر روج پیله‌تره به و من کوجه‌دأنه‌تر.

مردوم آسمأنی نورٚ جَا بیزأرٚده، چونکی خأیده تأریکی میأن گونأ بوکونٚد و نورَ نیزدیکٚ نٚبٚده، نوکونه اوشأنی گونأ آلودٚ کأرأن بیدِه بٚبه و خوشأنی کأرأنٚ سزأیَ بیدینٚد.

هر کی خودا پٚسرَ ایمأن بأوٚره، همیشٚکی زٚندیگی دأره. ولی هرکی جٚه خودا پٚسر ایطأعت نوکونه، هیوخت همیشٚکی زٚندیگی‌یَ فأنگیره، بلکی خودا غضب اونی رو بأقی مأنه.»

هوطویی کی موسا بیأبأنٚ میأن مفرغی لأنتی موجسمه‌یَ ایتأ چو جؤر رأستَ کوده اینسأنٚ پٚسرم وأستی رأستَ کوده بٚبه،

اَمی پئر کی آسمأن دورون ایسأ اونَ دوس دأره و همه چیزأنَ اونی دٚس بیسپأرده.