مَتّی 7 سے مشہور بائبلی آیات

شئیر

«بِخازِن گو بُ وَ دیه بِتَ دایین؛ له بِگَرِن گو اونه پَیدا گَن؛ دَری بِکُتِن گو دیه سَر وَدا وَبیت.

چون گو هَچی کَسه بِخازیت، دیه بُ وی بِتَ دایین و هَچی کَسه له بِگَرِت، دیه پَیدا گَت؛ و هَچی کَسه دَری بِکُتیت، دیه سَر وی وَبیت.

«بَهنده هَچی کَسه وان قِسِت مِن دِبیهیسیت و اَوان تینیتَ جی، وَگو مِرُوَگه زانایَ گو مالا خو سَر بَری چه گِر.

بَهنده گَل خلقه هَ وه جورَیی رِفتار گَن گو اون دِخازِن گَل وَدا وه رِفتاره بِگَن. چون گو اَوَیَ سَر و بِنه تَوراته و نِویساره پِیغَمبَرا.

بله تَنگاوَ اَو دَر و زحمتَ اَو ره گو دِچیتَ بُ ژیانه، و اَونه گو اَوه دَری پَیدا دِگَن گِمِن.

«دَره تَنگاودا هَرنَ ژُر، چون گو فِرَیَ اَو دَر و پانَ اَو ره گو دِچیتَ بُ بَین چُیینه و اَونه گو وه دَری دا دِچِنَ ژُر گَلَکِن.

ایجا هَگو اون بِ تواوی پیسیتیا خو دِزانِن گو دِبی دِشده قَنج بِدَنَ زارویه خو، چه قیاس گَلَکتِر بابه وَ گو اَسمانی دایَ بُ هَچی کَسه گو ژه وی بِخازیت، دِشدِت قَنج دیه بِدَت.

«قضاوته نَگَن گو اون نَینَ قضاوت گِرِن. چون هَ اَو جورا گو اون قضاوتا مِرُوِت دیتِر بِگَن، سَر وَ ژی قضاوت دیه بِتَ گِرِن و بِ هَچی پیوانا گو اون بِپیوِن، بِ هَمَن پِیوانه دیه بُ وَ بِپیوِن.

بله هَچی کَسه گو وان قِسِت مِن دِبیهیسیت و اَوان ناینیتَ جی، وَگو مِرُوَگه نَزانَ گو مالا خو سَر خیزی چه گِر.

بُچی تِ پوروشگا گایه ناو چاوه بِرایه خودا دِبینی، بله کُتِگه دارِگه گو ناو چاوه تَ بوخودا هَیَ نابینی؟ آن تِ چاون دِگاری بِژی بِرایه خو، ”بِهلَ پوروشگا گایه گو ناو چاوه تَدایَ دَرخینِم،“ حال اَو حالَ گو کُتِگَگ ناو چاوه تَدایَ؟

«ژه پِیغَمبَرِت دِرَوین دور بِن. اَو ناو جِلِگه پَزی دا تِنَ لاره وَ، بله باطنا خودا گْره دِرِندَنَ. اونه اَوان بِ اِرمیشه وان ناس گَن. ما تِره ژه دارِگا قَلَمه و هَژیرا ژه قیفارا لِوَ دِگَن؟

ایجا، هر دارَگه قَنج اِرمیشا قَنج دِدَت، بله داره خِرابویی اِرمیشا خِراب دِدَت.

داره قَنج نِگاریت اِرمیشا خِراب بِدَت، و داره خِراب ژی نِگاریت اِرمیشا قَنج بِدَت.

هَچی دارا گو اِرمیشا باش نَدَت، دیه بِتَ بِرین و دیه بِتَ هاوِتِن ناو آگِری دا.