Lukas 11
11
Jesus lieet ons daut bäden
1Un daut passieed, aus hee aun eenem jewessen Uat wia un bäd, aus hee opphieed, säd eena von siene Jinja to am: Har, lia ons bäden, soo aus uk Johanes siene Jinja jelieet haft. 2Oba hee säd to an: Wan jie bäden, sajcht: Voda, jeheilicht woat dien Nomen; dien Rikj kjemt; 3ons needjet Broot jeff ons jieda Dach; 4un vejäw ons onse Sinden, dan uk wie selfst vejäwen jiedrem, dee ons schuldich es; un fia ons nich en Vesieekjunk.
5Un hee säd to an: Wäa von junt woat eenen Frint ha un woat meddel enne Nacht no am gonen un to am sajen: Frint, lie mie 3 Brood, 6doa mien Frint von eene Reis no mie jekomen es un ekj ha nuscht am väatosaten; 7un jana wudd von bennen auntwuaden un sajen: Moak mie kjeene Mieej, de Däa es aul veschlooten, un miene Kjinja sent bie mie em Bad; ekj kaun nich oppstonen un die jäwen. 8Ekj saj junt: Wan hee uk nich oppstonen un am jäwen wudd, wiels hee sien Frint es, soo wudd hee doch om siene Onveschämtheit wellen oppstonen un am jäwen, soo väl aus hee brukt. 9Un ekj saj junt: Bedd, un daut woat junt jejäft woaren; sieekjt, un jie woaren finjen; kloppt aun, un daut woat junt opjemoakt woaren. 10Dan jiedra Beddenda kjricht, un jiedra Sieekjenda finjt, un däm Aunklopendem woat opjemoakt woaren. 11Un wäa es een Voda unja junt, däm de Sän om Broot bedden woat - hee woat am doch nich eenen Steen jäwen? Ooda uk om eenen Fesch - hee woat am enne Städ een Fesch doch nich eene Schlang jäwen? 12Ooda uk, wan hee om een Ei bedd - hee wudd am doch nich eenen Skorpion jäwen? 13Wan jie dan, dee jie bees sent, june Kjinja goode Gow weeten to jäwen, wooväl mea woat de Voda, dee em Himmel es, dän Heiljen Jeist jäwen dän, dee am bedden!
Dämonen utdriewen
14Un hee dreef eenen Dämon ut, un dee wia Stomm. Oba daut passieed, aus de Dämon utjefoaren wia, räd de Stomma; un daut Volkj vewundad sikj. 15Oba eenje von an säden: Derch Beelzebub, dän Bowaschten de Dämonen, drift hee de Dämonen ut. 16Oba aundre, vesochten am, foddaden von am een Tieekjen utem (vom) Himmel. 17Oba hee kjand (wist) äare Jedanken, hee säd to an: Jiedret Rikj, daut jäajen sikj selfst jespoolt (oneenich) es, woat entwei gonen, un Hus jäajen Hus jespoolt es, felt uteneen. 18Oba wan uk de Soton jäajen sikj selfst jespoolt es, woo woat sien Rikj bestonen? Wiels jie sajen, daut ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew. 19Oba wan ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew, derch wäm driewen june Säns dee ut? Doawäajen woaren see june Rechta sennen. 20Oba wan ekj derch däm Finja Gottes de Dämonen utdriew, soo es daut Rikj Gottes no junt jekomen. 21Wan de Stoakja met Jewäaren sienen Hoff bewoakt, dan es sien Hab un Goot en Fräd; 22oba wan een Stoakjra aus hee äwa am kjemt un am bekjamft, soo nemt hee am siene gaunze Jewäaren wajch, opp dee hee sikj veleet, un sienen Raup vedeelt hee. 23Wäa nich met mie es, es jäajen mie; un wäa nich met mie saumelt, vestreit.
Wan orreine Jeista trigjekomen
24Wan de orreina Jeist von däm Mensch utjefoaren es, soo jeit hee derch drieeje Städen, un sieekjt Ru; un doa hee de nich finjt, sajcht hee: Ekj well trigj gonen en mien Hus, wua ekj rutjegonen sie; 25un wan hee kjemt, un hee finjt daut utjefäacht un utjestraumt. 26Dan jeit hee han un nemt met sikj säwen aundre Jeista, oaja aus hee selfst, un dee gonen nenn un wonen doa; un daut Latste von janem Mensch woat oaja aus daut Ieeschte.
Woare Jlekjseelichkjeit
27Oba daut passieed, aus hee dit säd, hoof eene Fru ute Menj äare Stemm un säd to am: Seelich daut Lief, daut die jedroacht haft, un de Brosten, dee du jesoagen hast! 28Oba hee säd: Jo, välmea seelich sent, de daut Wuat Gottes hieren un bewoaren!
Daut Tieekjen von Jona
29Oba aus daut Volkj emma mea doatoo kjeem un sikj noda drenjd, funk hee aun to sajen: Dit Jeschlajcht es een beeset Jeschlajcht; daut foddat een Tieekjen, un (oba) kjeen Tieekjen woat am jejäft woaren, aus daut Tieekjen Jonas. 30Dan soo aus Jona dän Niniviten een Tieekjen wia, soo woat uk de Menschensän disem Jeschlajcht sennen. 31De Kjennijin utem Sieden woat oppstonen em Jerecht met de Mana disem Jeschlajcht un woat an vedaumen; dan see kjeem vom Enj de Ieed, om de Weisheit Salomo to hieren; un kjikj, mea aus Salomo es hia. 32De Mana von Ninive woaren oppstonen em Jerecht met disem Jeschlajcht un woaren daut veuadeelen; dan see dochten om (deeden Busse) no Jonas Prädicht; un kjikj, mea aus Jona es hia.
Daut Jlikjnis von daut eenfeltje Uag
33Kjeena stekjt eene Laump aun un stalt dee en eenem jeheemen Winkjel, uk nich unja een Jefäss, oba oppem Laumpenhoola, doamet dee doa nenkomen daut Licht seenen. 34De Laump fa däm Kjarpa es dien Uag; wan dien Uag eenfeltich es, soo es uk dien gaunza Kjarpa Licht; oba wan daut bees es, soo es uk dien Kjarpa Diesta. 35Aulsoo see too, auf nich daut Licht, en die Diestanis es. 36Wan aulsoo dien gaunza Kjarpa dach (licht) es, un kjeen Deel diesta es, dan woat hee gaunz dach sennen, aus wan de Laump met däm Strol die bedacht.
Weeroop jäajen de Farisäa un Schreftjelieede
37Oba nodäm aus hee jerät haud, bedd am een Farisäa, daut hee de Moltiet bie am äten sull; hee jinkj nenn un läd (sad) sikj aum Desch. 38Oba aus de Farisäa daut sach, vewundad hee sikj, daut hee sikj nich vere Moltiet jewoschen haud. 39Oba de Har säd to am: Nu, jie Farisäa, jie reinjen daut butaschte de Kuffels un de Schiewen, oba daut Ennaliche (Bennaschte) es voll Raup (Roowen) un Boosheit. 40Noaren! Haft nich dee, dee daut Butaschte jemoakt haft, uk daut Ennaliche jemoakt? 41Doch jeft Aulmoosen von däm, waut jie haben, aules es junt rein. 42Oba wee junt Farisäa! Wiels jie jäwen daut Tieendel von de Mints un dän Dell un aulet Krut (Kjäakjenkrut), un achtloos vebiegonen aum Rajcht un aun de Leew Gottes; oba dit wia needich to doonen un jant nich to loten. 43Wee junt Farisäa! Wiels jie leewen dän ieeschten Plauz enne Sienagog un de Bejreessunk oppe Moakjtplaza! 44Wee junt, wiels jie sent aus de vestoakne Jräwa, un de Menschen, dee doaräwa gonen, weeten daut nich.
45Oba eena de Jesazesjelieeda auntwuad un säd to am: Meista, endäm du dit sajchst, beleidichst du uk ons. 46Oba hee säd: Uk junt Jesazesjelieede wee, dan jie beloden de Menschen met schwoa to droagende Lausten, un selfst ria jie de Laust nich met eenem von june Finja aun. 47Wee junt! Wiels jie buen de Grauf Denkjmols de Profeeten, oba june Vodasch ha dee dootjemoakt. 48Aulsoo sent jie Zeijen un ha Wooljefaulen aun de Woakjen juna Vodasch; dan see ha dee dootjemoakt, oba jie buen [äare Grauf Denkjmols]. 49Doarom haft uk de Weisheit Gottes jesajcht: Ekj woa Profeeten un Apostel no an schekjen, un eenje von an woaren see dootmoaken un vefoljen, 50doamet daut Bloot aula Profeeten jefoddat woat, daut vonne Gruntloag de Welt es von disem Jeschlajcht vegoten worden; 51von däm Bloot Abel bat aum Bloot Secharja, dee doa tweschen dän Aultoa un däm (Tempel) Hus omkjeem; jo, ekj saj junt: Daut woat von disem Jeschlajcht jefoddat woaren. 52Wee junt, Jesazesjelieede! Dan jie ha dän Schlätel de Erkjantnis wajchjenomen; jie selfst sent nich nenn jekomen, un dee nenkomen wullen ha jie jehindat. 53Un aus hee von doa rutjegonen wia, [aus hee oba dit to an säd] fungen de Schreftjelieede un de Farisäa aun, sea (schrakjlich) oppjebrocht to sennen un am äwa välet uttofroagen; 54see luaden opp am, om irjentwaut ut sienem Mul to hieren (om am to beschuldjen).
موجودہ انتخاب:
Lukas 11: PBJHF
سرخی
شئیر
کاپی
کیا آپ جاہتے ہیں کہ آپ کی سرکیاں آپ کی devices پر محفوظ ہوں؟ Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.
Lukas 11
11
Jesus lieet ons daut bäden
1Un daut passieed, aus hee aun eenem jewessen Uat wia un bäd, aus hee opphieed, säd eena von siene Jinja to am: Har, lia ons bäden, soo aus uk Johanes siene Jinja jelieet haft. 2Oba hee säd to an: Wan jie bäden, sajcht: Voda, jeheilicht woat dien Nomen; dien Rikj kjemt; 3ons needjet Broot jeff ons jieda Dach; 4un vejäw ons onse Sinden, dan uk wie selfst vejäwen jiedrem, dee ons schuldich es; un fia ons nich en Vesieekjunk.
5Un hee säd to an: Wäa von junt woat eenen Frint ha un woat meddel enne Nacht no am gonen un to am sajen: Frint, lie mie 3 Brood, 6doa mien Frint von eene Reis no mie jekomen es un ekj ha nuscht am väatosaten; 7un jana wudd von bennen auntwuaden un sajen: Moak mie kjeene Mieej, de Däa es aul veschlooten, un miene Kjinja sent bie mie em Bad; ekj kaun nich oppstonen un die jäwen. 8Ekj saj junt: Wan hee uk nich oppstonen un am jäwen wudd, wiels hee sien Frint es, soo wudd hee doch om siene Onveschämtheit wellen oppstonen un am jäwen, soo väl aus hee brukt. 9Un ekj saj junt: Bedd, un daut woat junt jejäft woaren; sieekjt, un jie woaren finjen; kloppt aun, un daut woat junt opjemoakt woaren. 10Dan jiedra Beddenda kjricht, un jiedra Sieekjenda finjt, un däm Aunklopendem woat opjemoakt woaren. 11Un wäa es een Voda unja junt, däm de Sän om Broot bedden woat - hee woat am doch nich eenen Steen jäwen? Ooda uk om eenen Fesch - hee woat am enne Städ een Fesch doch nich eene Schlang jäwen? 12Ooda uk, wan hee om een Ei bedd - hee wudd am doch nich eenen Skorpion jäwen? 13Wan jie dan, dee jie bees sent, june Kjinja goode Gow weeten to jäwen, wooväl mea woat de Voda, dee em Himmel es, dän Heiljen Jeist jäwen dän, dee am bedden!
Dämonen utdriewen
14Un hee dreef eenen Dämon ut, un dee wia Stomm. Oba daut passieed, aus de Dämon utjefoaren wia, räd de Stomma; un daut Volkj vewundad sikj. 15Oba eenje von an säden: Derch Beelzebub, dän Bowaschten de Dämonen, drift hee de Dämonen ut. 16Oba aundre, vesochten am, foddaden von am een Tieekjen utem (vom) Himmel. 17Oba hee kjand (wist) äare Jedanken, hee säd to an: Jiedret Rikj, daut jäajen sikj selfst jespoolt (oneenich) es, woat entwei gonen, un Hus jäajen Hus jespoolt es, felt uteneen. 18Oba wan uk de Soton jäajen sikj selfst jespoolt es, woo woat sien Rikj bestonen? Wiels jie sajen, daut ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew. 19Oba wan ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew, derch wäm driewen june Säns dee ut? Doawäajen woaren see june Rechta sennen. 20Oba wan ekj derch däm Finja Gottes de Dämonen utdriew, soo es daut Rikj Gottes no junt jekomen. 21Wan de Stoakja met Jewäaren sienen Hoff bewoakt, dan es sien Hab un Goot en Fräd; 22oba wan een Stoakjra aus hee äwa am kjemt un am bekjamft, soo nemt hee am siene gaunze Jewäaren wajch, opp dee hee sikj veleet, un sienen Raup vedeelt hee. 23Wäa nich met mie es, es jäajen mie; un wäa nich met mie saumelt, vestreit.
Wan orreine Jeista trigjekomen
24Wan de orreina Jeist von däm Mensch utjefoaren es, soo jeit hee derch drieeje Städen, un sieekjt Ru; un doa hee de nich finjt, sajcht hee: Ekj well trigj gonen en mien Hus, wua ekj rutjegonen sie; 25un wan hee kjemt, un hee finjt daut utjefäacht un utjestraumt. 26Dan jeit hee han un nemt met sikj säwen aundre Jeista, oaja aus hee selfst, un dee gonen nenn un wonen doa; un daut Latste von janem Mensch woat oaja aus daut Ieeschte.
Woare Jlekjseelichkjeit
27Oba daut passieed, aus hee dit säd, hoof eene Fru ute Menj äare Stemm un säd to am: Seelich daut Lief, daut die jedroacht haft, un de Brosten, dee du jesoagen hast! 28Oba hee säd: Jo, välmea seelich sent, de daut Wuat Gottes hieren un bewoaren!
Daut Tieekjen von Jona
29Oba aus daut Volkj emma mea doatoo kjeem un sikj noda drenjd, funk hee aun to sajen: Dit Jeschlajcht es een beeset Jeschlajcht; daut foddat een Tieekjen, un (oba) kjeen Tieekjen woat am jejäft woaren, aus daut Tieekjen Jonas. 30Dan soo aus Jona dän Niniviten een Tieekjen wia, soo woat uk de Menschensän disem Jeschlajcht sennen. 31De Kjennijin utem Sieden woat oppstonen em Jerecht met de Mana disem Jeschlajcht un woat an vedaumen; dan see kjeem vom Enj de Ieed, om de Weisheit Salomo to hieren; un kjikj, mea aus Salomo es hia. 32De Mana von Ninive woaren oppstonen em Jerecht met disem Jeschlajcht un woaren daut veuadeelen; dan see dochten om (deeden Busse) no Jonas Prädicht; un kjikj, mea aus Jona es hia.
Daut Jlikjnis von daut eenfeltje Uag
33Kjeena stekjt eene Laump aun un stalt dee en eenem jeheemen Winkjel, uk nich unja een Jefäss, oba oppem Laumpenhoola, doamet dee doa nenkomen daut Licht seenen. 34De Laump fa däm Kjarpa es dien Uag; wan dien Uag eenfeltich es, soo es uk dien gaunza Kjarpa Licht; oba wan daut bees es, soo es uk dien Kjarpa Diesta. 35Aulsoo see too, auf nich daut Licht, en die Diestanis es. 36Wan aulsoo dien gaunza Kjarpa dach (licht) es, un kjeen Deel diesta es, dan woat hee gaunz dach sennen, aus wan de Laump met däm Strol die bedacht.
Weeroop jäajen de Farisäa un Schreftjelieede
37Oba nodäm aus hee jerät haud, bedd am een Farisäa, daut hee de Moltiet bie am äten sull; hee jinkj nenn un läd (sad) sikj aum Desch. 38Oba aus de Farisäa daut sach, vewundad hee sikj, daut hee sikj nich vere Moltiet jewoschen haud. 39Oba de Har säd to am: Nu, jie Farisäa, jie reinjen daut butaschte de Kuffels un de Schiewen, oba daut Ennaliche (Bennaschte) es voll Raup (Roowen) un Boosheit. 40Noaren! Haft nich dee, dee daut Butaschte jemoakt haft, uk daut Ennaliche jemoakt? 41Doch jeft Aulmoosen von däm, waut jie haben, aules es junt rein. 42Oba wee junt Farisäa! Wiels jie jäwen daut Tieendel von de Mints un dän Dell un aulet Krut (Kjäakjenkrut), un achtloos vebiegonen aum Rajcht un aun de Leew Gottes; oba dit wia needich to doonen un jant nich to loten. 43Wee junt Farisäa! Wiels jie leewen dän ieeschten Plauz enne Sienagog un de Bejreessunk oppe Moakjtplaza! 44Wee junt, wiels jie sent aus de vestoakne Jräwa, un de Menschen, dee doaräwa gonen, weeten daut nich.
45Oba eena de Jesazesjelieeda auntwuad un säd to am: Meista, endäm du dit sajchst, beleidichst du uk ons. 46Oba hee säd: Uk junt Jesazesjelieede wee, dan jie beloden de Menschen met schwoa to droagende Lausten, un selfst ria jie de Laust nich met eenem von june Finja aun. 47Wee junt! Wiels jie buen de Grauf Denkjmols de Profeeten, oba june Vodasch ha dee dootjemoakt. 48Aulsoo sent jie Zeijen un ha Wooljefaulen aun de Woakjen juna Vodasch; dan see ha dee dootjemoakt, oba jie buen [äare Grauf Denkjmols]. 49Doarom haft uk de Weisheit Gottes jesajcht: Ekj woa Profeeten un Apostel no an schekjen, un eenje von an woaren see dootmoaken un vefoljen, 50doamet daut Bloot aula Profeeten jefoddat woat, daut vonne Gruntloag de Welt es von disem Jeschlajcht vegoten worden; 51von däm Bloot Abel bat aum Bloot Secharja, dee doa tweschen dän Aultoa un däm (Tempel) Hus omkjeem; jo, ekj saj junt: Daut woat von disem Jeschlajcht jefoddat woaren. 52Wee junt, Jesazesjelieede! Dan jie ha dän Schlätel de Erkjantnis wajchjenomen; jie selfst sent nich nenn jekomen, un dee nenkomen wullen ha jie jehindat. 53Un aus hee von doa rutjegonen wia, [aus hee oba dit to an säd] fungen de Schreftjelieede un de Farisäa aun, sea (schrakjlich) oppjebrocht to sennen un am äwa välet uttofroagen; 54see luaden opp am, om irjentwaut ut sienem Mul to hieren (om am to beschuldjen).
موجودہ انتخاب:
:
سرخی
شئیر
کاپی
کیا آپ جاہتے ہیں کہ آپ کی سرکیاں آپ کی devices پر محفوظ ہوں؟ Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.