Ногай - 2011 Edition (NT)

Олар Ерусалимге ювыклап келип, Зейтун тавында орынласкан Бетпагей элине еткенде, Иса алдыга эки соктасын булай айтып йиберди: «Алдынъыздагы элге барынъыз. Онда киргенлей, байланып турган эшекти эм онынъ касында баласын табарсыз. Оларды шешип, Мага алып келинъиз. Эгер ким де болсын бирев, неге соьйтип этесиз деп, сораса, „Олар Раббийге керек, Ол оларды тез артына йиберер“ деп, айтарсыз».
Бу зат пайхамбар аркалы билдирилген соьзлер толтырылар уьшин болды. Ол булай айткан: «Сионнынъ кызына: „Мине патшанъ ана эшекке эм эшек баласына минип, ювас болып, сага келеятыр“ деп айтынъыз».
Сокталар барып, Иса оларга айткандай, эттилер. Олар ана эшекти эм онынъ баласын аькелдилер, оларга абаларын юкледилер эм Иса абалардынъ уьстине олтырды. Коьп халк оьз абаларын йол уьстине яйдылар, баскалары, тереклерден бутаклар кесип, йол уьстине тоьсей эдилер. Алдыда барган халк та, арттан келгенлер де: «Дауттынъ Улына осанна! Раббийдинъ аты ман келеятырган муьбарек болсын! Аллаху-Таалага осанна!» – деп кышкырып бардылар.
Иса Ерусалимге киргенде, шахар козгалды эм баьриси: «Ким ди Ол?» – деп сорай эдилер.
Халк: «Бу Галилеядагы Назареттен шыккан Иса Пайхамбар», – деп, яваплай эди.

Иса Алла уьйининъ каралдысына киргенлей, онда сатув-алув этуьвшилердинъ баьрисин де кувды, акша авыстырувшылардынъ сыпыраларын, коьгершин сатувшылардынъ олтыраларын авдарды. Оларга: «„Меним уьйиме, дува уьйи деп аталар“ деп язылган, а сиз оны йолбасарлар отанына айландыргансыз!» – деди.
Алла уьйининъ каралдысында Исадынъ касына сокырлар эм аксаклар келдилер, Ол да оларды савартты. Бас дин куллыкшылар ман дин аьлимлери болса, Ол эткен сейир ислерди эм Алла уьйининъ каралдысында саьбийлердинъ «Даут Улына осанна!» – деп кышкырганларын коьрип, ашувландылар.
Ога: «Олардынъ не айтып кышкырганларын эситесинъме?» – дедилер.
Иса болса олардан: «Аьше! Сиз бир заманда да „Яс саьбийлердинъ эм эмшектеги балалардынъ авызыннан Сен Оьзинъди мактаттынъ“ дегенди окымагансызба?» – деп сорады. Сонъ оларды калдырып, шахардан шыкты да Бетхинийге барып конды.

Танъда шахарга кайтаятырганда, Иса аш болган эди. Йол бойында Ол бир ынжыр терегин коьрди, касына келип, япыраклардан баска бир зат та таппаганда: «Муннан сонъ бир заманда да сенде емис болмасын!» – деди. Сол саьатлей ынжыр тереги курып калды.
Муны коьргенде сокталар: «Ынжыр тереги сол саьатлей калай курыды?» – деп сейирсиндилер.
Иса оларга яваплап: «Сизге дурысын айтаман: шекленмей ынана болсанъыз, ынжыр терекке этилген мен калмай, бу тавга да: „Коьтерил де денъизге атыл!“ десенъиз, ол да болар. Эгер дейим иманлы болсанъыз, дува ман не тилесенъиз де соны алаяксыз», – деди.

Иса Алла уьйининъ каралдысына келип уьйреткен вакытта, бас дин куллыкшылары ман халк аксакаллары Онынъ янына келип: «Сен буларды кайсы куват пан этесинъ? Сондай куватты Сага ким берген?» – деп сорадылар.
Иса оларга: «Мен де сизден бир зат сорайым. Оны мага айтсанъыз, Мен де сизге буларды кайсы куват пан этетаганымды айтарман. Яхъядынъ аьдемлерди сувда шомылдырувы кайдан эди: коьктен ме яде аьдемнен ме?» – деди.
А олар оьз ара булай соьйлестилер: «„Коьктен“, – десек, Ол бизге „Сонъ неге ога ынанмаган эдинъиз?“ – деп айтар, А „Аьдемнен“, – десек, халктан коркамыз, Яхъяды олар баьри де пайхамбар деп санайдылар».
Сонъ Исага явапка: «Билмеймиз», – деп явапладылар.
Ол да: «Мен де буларды кайсы куват пан этетаганымды сизге айтаяк тувылман», – деди.

«Мунадай затка сиз не айтарсыз. Бир аьдемнинъ эки улы болган. Ол бириншисининъ янына барып: „Ясым, бар буьгуьн юзим бавымда исле“, – дейди.
Ол десенъ: „Баралмаспан“– деп, сонъ артта оькинип, барады.
Аталары экиншисининъ янына барып, ога да соьйтип тилейди. Улы явапка: „Барайым, бийим“, – дейди, ама бармай калады.
Экевининъ кайсысы аталарынынъ тилегин толтырган?»
Ога: «Бириншиси», – дедилер.
Иса оларга: «Сизге дурысын айтаман: Алладынъ Патшалыгына ясакшылар ман каьхпелер сизден эсе алдыда барадылар. Неге десе Яхъя сизге тувра йол ман келгенде, сиз ога ынанмагансыз, ясакшылар ман каьхпелер ога ынанганлар. А сиз муны коьргенде де, сонъында да оькинип ога ынанмагансыз!»

«Тагы бир баска таварыхка тынъланъыз. Бир муьлк иеси юзим бавын олтыртады, тоьгерегине кора этеди, онда юзим эзгиш казып, каравылшыга бийиклев курады, сонъ бавды юзимшилерге ялга берип, тыс элге кетеди. Емис йыюв заманы еткенде, онъыстан туьскен пайын алаяк болып, юзимшилерге оьзининъ кулларын йибереди. Юзимшилер онынъ кулларын ыслап, биревлерин тоьбелейдилер, экиншилерин оьлтиредилер, уьшиншилерин тас пан сыбалайдылар. Ол тагы да алдынгыннан да коьп баска кулларын йибереди; оларга да солай этедилер. Сонда ол, „Улымнан уялырлар“ деп, оларга оьзининъ улын йибереди.
Ама юзимшилер онынъ улын коьрип, бирбирлерине: „Бу – муьлктинъ асабасы. Кел оны оьлтиреек, муьлк бизге калар“, – дейдилер. Оны ыслап, бавдан тыска шыгарып, оьлтиредилер. Энди юзим бавынынъ иеси келгенде, бу юзимшилерге не этер экен?»
Олар Исага: «Ол яман аьдемлерди яман оьлтирер, юзим бавын да ога заманында емислерин берип тураяк баска юзимшилерге берер», – дедилер.
Иса: «Кие Язувларда: „Уьй курувшылар яравсыз деп таслаган тас муьйистинъ негизин салган тасы болды. Бу – Раббий эткен ис, оны коьргенде сейирге каламыз,“ – деп язылганын сиз бир заманда да окымагансызба?
Сонынъ уьшин сизге айтаман: Алладынъ Патшалыгы сизден алынаяк, хайырын тийгистеек халкка берилеек.
Сол тастынъ уьстине ким йыгылса – шашылар, а кимнинъ уьстине сол тас туьссе – эзилер».
Бас дин куллыкшылар эм парисейлер Онынъ таварыхларын эситкенде, Ол оьзлерининъ акында айтканын анъладылар. Исады ысламага сылтав изледилер, ама халктан корктылар; неге десе халк Онынъ пайхамбар болганын билетаган эди.

Feti si Матай 21